Επιχείρηση Απλωτή Αρίδα
My name is Andonar, Red Andonar!
Οι πέντε τυχεροί της σημερινής κλήρωσης που κερδίζουν από μία διπλή πρόσκληση για την συναυλία του Μιλτιάδη Πασχαλίδη και της Γιώτας Νέγκα, απόψε, Παρασκευή 27/03, στη μουσική σκηνή "Δίπλα Στο Ποτάμι" (Λάμπρου Κατσώνη 189, Άγιοι Ανάργυροι) είναι οι:
Πράματα και θάματα έγιναν στη Βοσνία.
Υπό την προεδρία του πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή συνεδρίασαν σήμερα με μαγιό και σαγιονάρες τα μέλη της Κυβερνητικής Επιτροπής, με κεντρικό θέμα τον τουρισμό, τον οποίο οι ειδικοί χαρακτηρίζουν και ως την βαριά – κι ασήκωτη – βιομηχανία της χώρας. Σύμφωνα με πληροφορίες, η συνάντηση των αρμοδίων για το θέμα υπουργών πραγματοποιήθηκε στη Ραφήνα, και πιο συγκεκριμένα στο παραθαλάσσιο κοσμικό ουζερί «Ο ΧΟΝΤΡΟΣ», προκειμένου η συνεδρίαση να κρατηθεί μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας.
Οι τυχεροί της σημερινής εκπομπής που κερδίζουν από ένα αντίτυπο του βιβλίου "Εγώ Θα Κλείσω Την Αυλαία" της Πόλυ Μηλιώρη που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη, είναι οι:
Με πανηγυρική διάθεση εορτάστηκε και φέτος η επέτειος της 25ης Μαρτίου. Πλήθη καταναλωτών συνέρευσαν στους κεντρικούς δρόμους των συνοικιών της Αθήνας για να παρακολουθήσουν από κοντά την επίδειξη των νέων δημιουργημάτων γνωστών οίκων μόδας της αλλοδαπής, που παρουσίασαν όμως άγνωστα μοντέλα σχολείων της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Οι προτάσεις των μόδιστρων για τη Άνοιξη-Καλοκαίρι 2009, περιλάμβαναν κοντές φουστίτσες, με σκίσιμο στα Δεξιά, φουσκίτσες από τσιχλόφουσκες μπιγκ μπάμπολ, και λευκά στενά τρίκουμπα πουκάμισα. Κατά τη διάρκεια των εκδηλώσεων μνήμης όμως, τις εντυπώσεις έκλεψαν νεαρές συμμαθήτριες των μοντέλων, που απλά παρακολουθούσαν χαρούμενες τα δρώμενα ενδεδυμένες με φούστες-μπλούζες Στάχτη Και Μπούρμπερη και κρατώντας πάμφθηνες τσάντες Λουί Βλιτόν. Νέοι και γέροι, παλαμοκροτούσαν με θερμότητα και επευφημούσαν τους παρελαύνοντες και τις παρελαύνουσες κάνοντας σχόλια τους στυλ «Έλα μωρή Ελλαδάρα!», «Σήκωσέ το, το τιμημένο» και «γεια σου τσολιά μου!». Ομάς αναρχικών που επιχείρησε να διακόψει τις ευγενείς εκδηλώσεις σε μια-δυο περιπτώσεις πετώντας κατεψυγμένο μπακαλιάρο, τελικά απωθήθηκε από ομάς ανδρών των ΜΑΤ οι οποίοι εθιμοτυπικά τους έραναν με δακρυγόνα υπό τα χειροκροτήματα γνωστών δημοσιογράφων που ζητούσαν – επίσης εθιμοτυπικά – από το ΣΥΡΙΖΑ να καταδικάσει το περιστατικό.
ΟΧΙ, ΚΥΡΙΟΙ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ Η ΕΛΛΑΔΑ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΖΟΥΜΕ! ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΔΙΚΗ ΣΑΣ ΕΛΛΑΔΑ!Ολοι οι παπαγάλοι δεν είναι ίδιοι!
Ο Ερυθρός Σταυρός απένειμε βραβείο σε έναν παπαγάλο για τον ηρωισμό που επέδειξε πέρυσι το Νοέμβριο, όταν έσωσε ένα μωρό παιδί από πνιγμό την ώρα που έτρωγε.
Όταν ο Γουίλι, ένας παπαγάλος Κουάκερ, αντιλήφθηκε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά με το μικρό κορίτσι, ξεσήκωσε τους πάντες με τις κραυγές του. Έτσι, ειδοποίησε την ιδιοκτήτριά του, που ήταν η νταντά του παιδιού. Η Μέγκαν Χάουαρντ πρόλαβε το μωρό, που πνιγόταν από φαγητό και είχε ήδη γίνει «μπλε».
Όπως είπε η Χάουαρντ, άκουσε τον παπαγάλο να φωνάζει «Μαμά, μωρό», ενώ κουνούσε τα φτερά του ασταμάτητα. Τελικά, η νταντά έδωσε τις πρώτες βοήθειες στη μικρή Χάνα και γρήγορα συνήλθε.
***Φήμες θέλουν το ελληνικό κοινοβούλιο να προχωρεί σε δαπραγματεύσεις με την τυχερή οικογένεια στην οποία ανήκει ο παπαγάλος. Θέλουν να κάνουν διεξοδικά πειράματα, λέει, για να δουν που οφείλονται τα γρήγορα αντανακλαστικά του, αφού κι αυτό ανήκει στο ίδιο είδος με το συμπαθές πτηνό, αλλά δεν έχει τα ίδια χαρίσματα.
Μη σπρώχνεστε!
Ο... πληθυσμός μιας πόλης άνω των 12.000 κατοίκων επιδιώκει να εργαστεί στη νέα Ολυμπιακή Αεροπορία, κάτι που καταδεικνύει όχι μόνο το πρόβλημα της ανεργίας στη χώρα μας, αλλά και το υψηλό κύρος που (συνεχίζει να) απολαμβάνει η εταιρεία στην κοινή γνώμη.
Ειδικότερα, περισσότερα από 12.000 βιογραφικά έχουν υποβληθεί στην Marfin Invesment Group (MIG), μετά την εκδήλωση ενδιαφέροντος για προσλήψεις στελεχών και εργαζομένων για την νέα Ολυμπιακή Αεροπορία.
***Καλά, αυτό δεν είναι η Ολυμπιακή Αεροπορία, το Ολυμπιακό Χωριό είναι!
Μπα σε καλό σας!
Λευτεριά στον μπακαλιάρο και στην καταπιεσμένη σκορδαλιά!
Οι τυχεροί της σημερινής εκπομπής που κερδίζουν από ένα αντίτυπο του βιβλίου "Ο Εντιμότατος Μαθητής" του Τζον Λε Καρέ που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Καστανιώτη, είναι οι:
..."σαν το πουλί πάνω στο σύρμα, σαν τον αλήτη που γυρνά"...
Καταγγελία προς τον Συνήγορο του Πολίτη
της κρατούμενης Γκουλιώνη Αικατερίνης
Ελεώνας Θηβών (20-02-09)
Είμαι 41 ετών σήμερα, εξαρτημένη από την ηρωίνη από τα 17 μου. Τόσα χρόνια αρρώστια και εξάρτηση από μία ουσία που αν δεν την είχα δε θα μπορούσα να είμαι όρθια για να δύναμαι να εργαστών, για να μπορέσω να ζήσω.
Τον χειρότερο εφιάλτη, όμως, που οι περισσότεροι άνθρωποι θεωρούν αυτονόητο συνεπακόλουθο της εξάρτησης, δεν είχα ποτέ φανταστεί ότι θα τον ζήσω έτσι όπως τον ζω και όπως καθημερινώς απειλούμαι ότι μπορεί ανά πάσα στιγμή να υποστώ.
Αυτό το «αυτονόητο συνεπακόλουθο της εξάρτησης», λοιπόν, είναι η φυλάκιση η οποία, ουσιαστικά σημαίνει την αιχμαλωσία και την ομηρία μου από τους δεσμοφύλακες που ελέγχουν κι επεμβαίνουν ακόμη και στα γεννητικά μου όργανα και στ’ απόκρυφα σημεία του σώματός μου.
Όποτε μπαίνω στην φυλακή είτε γιατί εισάγομαι πρώτη φορά είτε γιατί επιστρέφω από δικαστήριο είτε γιατί πήγα νοσοκομείο δέχομαι την εξής επίθεση, η οποία ονομάζεται «έρευνα»:
Η δεσμοφύλακας με υποχρεώνει να βγάλω όλα μου τα ρούχα, με βάζει να σκύψω, ν’ ανοίξω τους γλουτούς, να βήξω και παρατηρεί τον πρωκτό μου. Πολλές φορές βρίσκει ευκαιρία να παρατηρήσει γυμνό σώμα και με κοιτάει καλά καλά, μου φέρεται προσβλητικά, ειρωνικά, θρασύτατα, σα να’ μαι το τελευταίο σκουπίδι.
Μετά μου δίνουν άλλα ρούχα, από την αποθήκη τους, παράτερα και εξευτελιστικά, μου παίρνουν το σουτιέν γιατί, λέει, «απαγορεύεται» να το φοράω στην απομόνωση γιατί λέει, δήθεν μπορεί να…αυτοκτονήσω μ’ αυτό, μου δίνουν παπούτσια μεγαλύτερο μέγεθος απ’ το δικό μου και περπατάω σαν παλιάτσος και με οδηγούν στο φαρμακείο. Εκεί, με βάζουν να καθίσω σε γυναικολογική καρέκλα και η δεσμοφύλακας βάζει το δάχτυλό της στο αιδοίο μου μέσα στον κόλπο. Στην συνέχεια υποχρεούμαι να ουρήσω μπροστά στην δεσμοφύλακα για να κάνουν το ναρκωτέστ.
Μια φορά, στο χαρτί που ήταν τοποθετημένο στην γυναικολογική καρέκλα όπου μ’ έβαλαν να κάτσω είδα μία τρίχα από προηγούμενη ερευνηθείσα. Η αποστείρωση στα εργαλεία τους είναι κάτι που ενίοτε θυμούνται. Σε άλλες βάζουν διαστολείς και σκουριασμένους, πολλές φορές, τους βάζουν το δάχτυλό τους και συγχρόνως πιέζουν προς τον ορθό ή και από επάνω στη βουβωνική χώρα σε σημείο που η κρατούμενη να πονάει. Τα ειρωνικά σχόλια και τα σόκιν «αστειάκια» των δεσμοφυλάκων δεν λείπουν από το «ρεπερτόριό» τους…
Προσφάτως που αρνήθηκα την κολπική έρευνα και από τον γυναικολόγο, διότι ανεξαρτήτου μορφώσεως, ειδικεύσεως και μορφωτικού επιπέδου το να σου χώνει ο καθείς τα δάχτυλά του είναι τουλάχιστον «απρεπές», θα έλεγα, και ζητούσα υπερηχογράφημα, με απείλησαν ότι θα με δέσουν όλη νύχτα με τη χειροπέδα στο κάγκελο και αυτή την απειλή συγκεκριμένα την ξεστόμισε η δεσμοφύλακας που τελεί χρέη…νοσοκόμας στο Κατάστημα Κράτησης Γυναικών Ελεώνα Θηβών (Κ.Κ.Γ.Ε.Θ.) Γκαβάνα Στέλα παρουσία της υπαρχιφύλακα Σαμπάνη Σωτηρίας, μου είπε πως αφού είμαι κρατούμενη πρέπει να δεχτώ την κολπική κι αυτή που δεν είναι, είναι «άλλο πράμα». Εν ολίγοις αυτό που μου είπαν και λένε είναι ότι αφού είμαι κρατούμενη πρέπει να μου κάνουν ότι θέλουν και να μην αντιδράω.
Με οδήγησαν στην υποδιευθύντρια Καφρίτσα Αγλαϊα, η οποία μου είπε πως αφού αρνούμαι την κολπική έρευνα ότι βρεθεί από ναρκωτικά στην φυλακή θα το χρεώσει σ’ εμένα και πως θα με κρατήσει πολλές ημέρες στην απομόνωση. Όταν της ζήτησα να μου κάνει υπερηχογράφημα διότι δεν αντέχω άλλο αυτόν τον βιασμό της κολπικής μου είπε πως δεν έχει αυτή τη δυνατότητα. Της απάντησα ότι δεν είμαι υποχρεωμένη να πληρώνω εγώ τη δική τους ανεπάρκεια και με οδήγησαν στην απομόνωση όπου ούτως ή άλλως θα με οδηγούσαν, κάνοντας κολπική ή μη.
Στην απομόνωση με έκλεισαν σ’ εάν κελί όπου έπρεπε να χτυπάω το κουδούνι για να’ ρθει η δεσμοφύλακας να μου ανοίξει να πάω στην μία τουαλέτα που είναι κοινή για όλες τις κρατούμενες στον χώρο αυτόν και παρακολουθούμενη από κάμερα.
Την ώρα της αφόδευσης σε παρακολουθεί η δεσμοφύλακας από την κάμερα κι όταν δει τα περιττώματά σου τότε της ζητάς την άδεια να τραβήξεις καζανάκι.
Εκτός του ότι είμαι αναγκασμένη να κάνω την ανάγκη μου μπροστά σε δεσμοφύλακα είμαι υποχρεωμένη να κάνω 8 αφοδεύσεις για να με βγάλουν από την απομόνωση αλλά κι αυτό, πάλι, εξαρτάται από τις διαθέσεις τους.
Οι περισσότερες κρατούμενες αναγκάζονται να παίρνουν καθαρτικό για να επιτύχουν αυτές τις κενώσεις και αρκετές φορές είτε δεν έρχεται η δεσμοφύλακας να τους ανοίξει την πόρτα είτε είναι άλλη κρατούμενη στην τουαλέτα και στην κυριολεξία ενεργούνται επάνω τους. Δεν είναι λίγες οι φορές που κάποιες δεσμοφύλακες τις εξευτελίζουν γιατί ενεργήθηκαν επάνω τους ή τους λένε απειλητικά ότι «εδώ είναι Θήβα και το κουδούνι για να πας τουαλέτα θα το χτυπάς όταν έχεις μεγάλη ανάγκη», την οποιά «μεγάλη ανάγκη» την κρίνει η δεσμοφύλακας ή της λένε με δυσφορία «πάλι τουαλέτα θέλεις;» και άλαλ τέτοια με ανείπωτη απανθρωπιά και σαδισμό.
Μου έχει συμβεί να μη μου ανοίγει η δεσμοφύλακας την πόρτα του κελιού για να πάω στην τουαλέτα και ανγκαζόμουν να ουρώ σε πλαστικό μπουκάλι νερού και αργότερα να έχω πρόβλημα με το έντερό μου από την συγκράτηση των κοπράνων. Στο τέλος, έφτασα στο σημείο να κλωτσάω την πόρτα του κελιού για να μου ανοίξει, να μου φέρεται προκλητικά και υποτιμητικά και επειδή την αποκάλεσα «κότα» έγραψε μία ψευδή αναφορά (η κα Δανιηλίδου Χαρίκλεια ει΄ναι η εν λόγω δεσμοφύλακας) σε συνεργασία με τον αρχιφύλακα Γαλάνη Ιωάννη που ήταν υπηρεσία εκείνη την ημέρα και σε αυτόν αναφερόταν η κα Δανιηλίδου, με πέρασα πειθαρχικό κι ο υποτελής σε αυτούς, εισαγγελέας Πρασσάς Γεώργιος με τιμώρησε με πειθαρχική ποινή εγκλεισμού σε κελί της απομόνωσης για πέντε μέρες με, επιπροσθέτως παράνομη, στέρηση καφέ, τσιγάρου και τηλεφώνου.
Πειθαρχικό το οποίο παραγράφεται σε δυο χρόνια πράγμα που σημαίνει πως εκτός του μαρτυρίου που υπέστην δεν θα αποφυλακισθώ με υφ’ όρων απόλυση, δεν θα πάρω άδεια και οι άρρωστοι γονείς μου και η 21χρονη κόρη μου θα περιμένουν πολύ για να με δουν και να τους στηρίξω.
Όλα αυτά συνέβησαν στη γυναικεία φυλακή Κορυδαλλού, αλλά αυτοί οι κύριοι υπηρετούν σήμερα στη Θήβα όπως και ο αρχιφυλακεύων Κοράκης Παναγιώτης, ο οποίος στην εδώ απομόνωση της Θήβας μου είπε πως παρ’ όλες τις 8 κενώσεις κλπ δικαιούται «βάσει του εσωτερικού κανονισμού» να με κρατήσει έξι ημέρες στην απομόνωση. Ο εσωτερικός κανονισμός δεν γράφει κάτι τέτοιο, αντίθετα λέει πως η τριήμερη κράτηση στην απομόνωση γίνεται μ’ εντολή εισαγγελέα και παρατείνεται εφόσον έχουν βρεθεί απαγορευμένες ουσίες στο σώμα του κρατούμενου και δεν μπορούν να αφαιρεθούν…
Μπάνιο δεν μπορείς να κάνεις στην απομόνωση –ειδικό χώρο κράτησης τον ονομάζουν λες και αλλάζοντας όνομα σε κάτι παύει και η φρίκη- γιατί όταν τύχει να έχει ζεστό νερό δεν είναι εκεί η δεσμοφύλακας και όταν είναι εκεί μπορεί να σε βγάλει από το κελί για να κάνεις μπάνιο, το νερό να είναι κρύο και να επιμένει πως είναι ζεστό βγάζοντάς σε τρελή.
Όταν και αν κάνεις μπάνιο σε παρατηρεί. Έτσι, μένουμε χωρίς μπάνιο για 7 μέρες και άνω. Καφέ, νερό υποχρεούσαι να παραγγείλεις μόνο από το καφενείο της φυλακής το οποίο λειτουργεί για τους δεσμοφύλακες και δουλεύουν σε αυτό κρατούμενες. Την τελευταία φορά που κρατήθηκα στην απομόνωση πλήρωσα 20 ευρώ στο καφενείο. Με αυτά τα χρήματα μπορούσα να περάσω περίπου είκοσι μέρες αγοράζοντας καφέ, ζάχαρη κλπ ενώ τα πλήρωσα μέσα σε πέντε μέρες. Αλλά εδώ η διαχείριση των χρημάτων μας εξαρτάται από τις ορέξεις της υπηρεσίας του Κ.Κ.Γ.Ε.Θ.
Όταν λοιπόν, αποφασίσουν οι ασύδοτοι βασανιστές μας να μας βγάλουν από την απομόνωση πρέπει να περάσουμε το ίδιο μαρτύριο της σωματικής έρευνας και της κολπικής εισβολής. Αυτό το ίδιο μαρτύριοι της έρευνας μπορεί ανά πάσα στιγμή να μου το κάνουν και στο θάλαμο, όπου μένω, όταν υπάρχει υπόνοια για ύπαρξη απαγορευμένων ουσιών. Μπαίνουν μέσα στο θάλαμο, μας ξυπνάνε, μας κάνουν σωματική και κολπική έρευνα, μας βγάζουν έξω από τον θάλαμο και ανακατεύουν όλα μας τα πράγματα πετώντας τα κάτω. Μετά χάνουμε πράγματα μας γιατί τα πετάνε ή τα παίρνουν και πρέπει να τακτοποιήσουμε ολόκληρο το θάλαμο για να μπορέσουμε να κοιμηθούμε…
Κάποτε ήμουν άνθρωπος με όνειρα, με όρεξη για μάθηση, με κερδοφόρα επιχείρηση, με όρεξη για δημιουργία.
Σήμερα, όλος αυτός ο πόνος, η κακοποίηση, ο βιασμό του σώματος και της ψυχής που έχω υποστεί με κάνουν να ονειρεύομαι πως τους σκοτώνω όλους αυτούς που πληρώνονται για να βασανίζουν αδύναμους ανθρώπους.
Σφίγγοντας τα δόντια σιγοψιθυρίζω «και για το πείσμα σας, γουρούνια, θα αντέχω» ελπίζοντας να έρθει κάποια μέρα που θα σταμτήσουν να απλώνουν τα βρώμικα, διεστραμμένα χέρια τοςυ επάνω σε αδύναμους ανθρώπους. Το ξέρω πως ο κόσμος δεν αλλάζει, ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΖΕΤΑΙ, όμως, φτάνει να μην αδιαφορούμε.
Ποτέ δεν πρόκειται να ξεπεράσω τα όσα υπέστην και υπόκειμαι μεσα στη φυλακή.
Γκουλιώνη Κατερίνα
Καλό ταξίδι Κατερίνα...
Δεν υπάρχουν λόγια να πείς ή να γράψεις, διαβάζοντας την παραπάνω επιστολή...ο,τι κι αν πεις μοιάζει λίγο, αδύναμο, λειψό ή ακόμα χειρότερα, μοιάζει ψεύτικο γιατί είναι αδύνατον να εκφράσεις τη φρίκη με λόγια, αν δεν την έχεις ζήσει ή ακουμπήσει έστω.
Νιώθεις μονάχα την οργή να σε πνίγει και σκέφτεσαι πως αν είχες μπροστά σου κάποιον απ' τους βασανιστές της Κατερίνας, δεν θα σκεφτόσουν πως έχεις να κάνεις με άνθρωπο που κουβαλάει μέσα του ψυχή και ρέει αίμα στις φλέβες του, αλλά με το πιο άθλιο ΚΤΗΝΟΣ που γέννησε κάποιος εφιάλτης.
Με ο,τι αυτό συνεπάγεται...
Όλα του κόσμου τα πουλιά
**Σύμφωνα με νέα ευρωπαϊκή επιστημονική μελέτη, όταν δύο κιθαρίστες παίζουν μαζί, δεν συγχρονίζονται μόνο οι νότες τους, αλλά και τα εγκεφαλικά κύματά τους. Πιο συγκεκριμένα λοιπόν, επιστήμονες – γραμματιζούμενοι άνθρωποι δηλαδή – από το γερμανικό Ινστιτούτο Ανθρώπινης Ανάπτυξης Μαξ Πλανκ του Βερολίνου, αλλά και από το αυστριακό πανεπιστήμιο του Σάλτσμπουργκ μελέτησαν στο εργαστήριο, μέσω ηλεκτροεγκεφαλογραφήματος, την ηλεκτρική δραστηριότητα των εγκεφάλων οκτώ ξεχωριστών ντουέτων κιθαριστών, στους οποίους έβαλαν ηλεκτρόδια και κατέγραψαν τις αντιδράσεις τους την ώρα που έπαιζαν ένα μικρό κομμάτι τζαζ μουσικής. Κατά τη διάρκεια του πειράματος λοιπόν, οι επιστήμονες, κατέληξαν στο συμπέρασμα πως όσο οι κιθαρίστες έπαιζαν, τόσο οι εγκέφαλοί τους έδειχναν να συγχρονίζονται όλο και περισσότερο. Επίσης, εντύπωση προκάλεσε και το γεγονπός πως ακόμη και πριν αρχίσουν να παίζουν, στη φάση της προετοιμασίας δηλαδή, ήταν φανερό από τα εγκεφαλικά τους κύματα πως ο συγχρονισμός τους είχε ήδη αρχίσει.Να σημειώσουμε πως η εν λόγω έρευνα δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό «BMC Neuroscience».
Όλοι το ίδιο είμαστε,
Ακροάτρια, σήμερα το πρωί κατά τη διάρκειά της εκπομπής μας έλεγε «πώς είναι δυνατόν όταν γίνεται το παραμικρό στα Εξάρχεια, να αρχίζουν οι προσαγωγές δικαίων και αδίκων, να αρχίζουν οι ρίψεις χειροβομβίδων κρότου-λάμψης, οι ρίψεις δακρυγόνων και οι πορείες των ΜΑΤ στα στενά της συνοικίας μας; Από την άλλη πλευρά πως είναι δυνατόν όταν γίνεται προχθές ο κακός χαμός στο Κολωνάκι η αστυνομία να δηλώνει ανύπαρκτη;». (Να σημειώσουμε παρεμπιπτόντως πως η φίλη μας η ακροάτρια – και για να χρησιμοποιήσουμε τηλεοπτικούς όρους – είναι κάτοχος... διαβατηρίου του Κράτους των Εξαρχείων).
Ανατροπή
Οι τρείς σωματοφύλακες
CAFEINA
Ακαδημίας & Ζωοδ. Πηγής
(στενάκι Κιάφας 6)
21/03/09-25/04/09
ΠΑΡΙΣ ΛΕΓΑΚΗΣ
Καμιά φορά...
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Ο νέος καλλιτέχνης Πάρις Λεγάκης στην πρώτη του ατομική έκθεση επιχειρεί να μας
παρασύρει με το ταξίδι του σε έναν κόσμο βιωματικό που, καμιά φορά...δεν είναι
όπως φαίνεται.
Στη δουλειά του αναμιγνύει τα υλικά, με ρευστότητα, επηρεασμένος από τη ρευστότητα
της ζωής. Αφήνει τα χρώματα να αναπνεύσουν, επιτρέποντάς τα να κυλήσουν ελεύθερα
στον μικρό κόσμο του καμβά. Ενσωματώνει ανθρώπινες φιγούρες, παρουσιάζοντάς τες
ως κηλίδες δίχως χαρακτηριστικά. Στα έργα του, ο χρόνος και ο χώρος δεν υπάρχουν
παρά μόνο εκείνη η στιγμή που αποτυπώνει το ταξίδι του.
Όπως μας λέει και ο ίδιος ο καλλιτέχνης:
"Καμιά φορά...ο κόσμος δεν είναι όπως φαίνεται, τα χρώματα αλλάζουν και οι σκιές
μακραίνουν, τα πρόσωπα χάνονται και οι φιγούρες αλλοιώνονται.
Καμιά φορά...πρέπει να κλείνουμε τα μάτια, και να αφήνουμε τα συναισθήματα να
μας ταξιδέψουν, χωρίς σκέψη, χωρίς λογική."
