Ο μουσακάς και η λαλημένη κόρη..........

Ιστορία μου, αμαρτία μου....

Μιά μέρα μετά την απεργία και ολα είναι περίεργα.
Κι όταν λέω "όλα", το εννοώ.
Η διάθεση, ο καιρός, που μου θυμίζει φθινόπωρο αντί για καλοκαίρι, η δουλειά, η γάτα του γείτονα, ο βασιλικός στο μπαλκόνι που τρελλάθηκε και νομίζει πως είναι κισσός, ολα.
Νιώθω μια βαριά ατμόσφαιρα να πλανάται γύρω μου και να με πλακώνει.
Σαν να έχω χωριστεί στα δύο, η μισή θέλω να πέσω σε λήθαργο και η άλλη μισή "τρώγομαι με τα ρούχα μου", με αποτέλεσμα να έχω πρόβλημα ισορροπίας στην κίνηση, στη σκέψη, στην ομιλία και πολύ φοβάμαι οτι το κακό προχωράει και επεκτείνεται.

Αυτό το παθαίνω όταν εκτίθεμαι για μεγάλο χρονικό διάστημα στην..."αφιλόξενη" πραγματικότητα, χωρίς να μπορώ να διακόψω τη ροή της πληροφορίας, που πολιορκεί την όραση , την ακοή μου και κατά συνέπεια, τη σκέψη μου.

Όταν τα μηνύματα φτάσουν στον εγκέφαλο μεταμορφώνομαι σε τζάνκι, "καμμένο" απο εμπρηστικές ειδήσεις και πληροφορίες που πυρπολούν τα κύτταρά μου, μπερδεύουν τη γλώσσα μου και τελικά με ρίχνουν σε μια ιδιότυπη καταστολή, που περιέχει τρείς δόσεις μελαγχολίας, δύο απογοήτευσης, πικρό χιούμορ κατα βούληση, δυο μερίδες μπουγάτσα με τυρί και μια με κρέμα, στο καπάκι!

Στη "διακοπή για διαφημίσεις" έρχεται να προστεθεί ο θυμός και η υπερπροσπάθεια να λειτουργήσω σαν να μη συμβαίνει τίποτα! Οχι για μένα, για τους φουκαράδες τους γύρω μου, που δε φταίνε σε τίποτα για την..."κατάντια" μου!

Η κριτική απο φίλους και αγαπημένα πρόσωπα για την κατάστασή μου είναι αναπόφευκτη, όπως και η σθεναρή μου αντίσταση με επιχειρήματα και οι -επικίνδυνες- για την σωματική μου ισορροπία κινήσεις, που καλώ σε βοήθεια των επιχειρημάτων μου.

Οι πληροφορίες μοιάζουν με αψηθιά, φαρμάκι ,σαν να λέμε, που το αγόρασα-κατα λάθος- αντί για βλήτα στην λαϊκή το Σαββάτο και τα έφαγα, ανύποπτη και μόνη.

Σ' αυτό το σημείο, αρχίζουν τα οράματα!
Βλέπω, λέει, πως ζω σε μια άλλη χώρα, που η συνείδηση του πολίτη βρίθει ακεραιότητας και ευγένειας, η ζωή τραβάει την ανηφόρα, χωρίς να σου πετάνε μπανανόφλουδες και άλλα αντικείμενα, οι πολιτικοί έχουν στο μυαλό τους στόχο και οχι στόκο, ενω-αν είναι δυνατόν!-πασχίζουν και αγκομαχούν για το γενικό καλό χωρίς περιττούς καβγάδες και ξεγυρισμένες τρικλοποδιές!
Οι μεγαλύτεροι σε ηλικία απ' αυτούς, συμβουλεύουν τους νεότερους, χωρίς να παριστάνουν τους ξερόλες, βοηθώντας τους να αποφεύγουν τις κακοτοπιές που συναντούν κι αν τυχόν γίνει και καμιά στραβοτιμονιά, τα βρίσκουν ωραία και πολιτισμένα, χωρίς να μπερδεύουν τη βάση και να την κάνουν να μοιάζει σαν διχασμένη μερίδα μουσακά , να, εννοώ κάπως έτσι:

-Οι μελιτζάνες να πάνε κάτω απο τη μπεσαμέλ, εκεί είναι η ουσία, λέει ο ένας,
-Όχιιιιιιιιιιιιιι,
Οι πατάτες να πάνε κάτω απ' τη μπεσαμέλ, αυτό είναι τώρα το σημαντικότερο, λέει ο άλλος,
-Η σάλτσα να πνίξει τον κιμά ή ο κιμάς, τη σάλτσα;;; , αναρωτιέται ο τρίτος,
-Ο κιμάς επιθυμεί να παραμείνει ως έχει, απαντά ο τέταρτος για λογαριασμό του κιμά, με αποτέλεσμα φυσικά ο μουσακάς να μην πετύχει και να χει χάλια γεύση στο τέλος!
-Και τα κολοκυθάκια;;
Που θα μπουν τα κολοκυθάκια;;;; λέει με αγωνία ενας αργοπορημένος πέμπτος,
-Θα σου λέγαμε κάτι για τα κολοκυθάκια σου τώρα, αλλά έχε χάρη!!!

Κι ολα αυτά ενώ, όλοι μαζί, επιμένουν ν' αγνοούν το ταψί-τη βάση δηλαδή- ως μαγειρικό σκεύος!

Το μπερδεύουν, λέει, με πίστα για χορό! Μη χειρότερα!

Επίσης, σ' αυτόν τον... "άλλο" κόσμο είναι εφικτό οι καρέκλες να αποτελούν αντικείμενο ξεκούρασης απο τον πνευματικό και σωματικό κάμματο και όχι αφορμή για να το γνωστό παιχνίδι "Μουσικές Καρέκλες", όποιος πρόλαβε έκατσε δηλαδή, οι άλλοι να περιμένουν στον επόμενο γύρο!

Και καθώς οι καρέκλες συνδέονται άμεσα με τα ταψιά, καταλήγουμε στο εξής συμπέρασμα:

Για να πετύχει ο μουσακάς, χρειάζονται, εκτός απο ποιοτικά και ταιριαστά μεταξύ τους υλικά, μεράκι, τέχνη και κόπο, ώστε να πετύχει η μπεσαμέλ, που θα τα "ενωποιήσει" μέσα στο σωστό, για την περίσταση, ταψί.

Προσοχή στο τηγάνισμα, στη μπεσαμέλ και στο τελικό ψήσιμο!

Αν δεν ξέρεις καλά την Συνταγή, κάτσε σε όποια καρέκλα βρείς και μελέτησε τη "Ιστορία Της" πολύ καλά, για να μάθεις ποια είναι τα πιο επικίνδυνα σημεία αποτυχίας της και ποιά τα μυστικά της.
Δεν μπορεί, κάτι παραπάνω θα μάθεις!
Έτσι, θα γλιτώσεις την επόμενη φορά κόπο, χρόνο και ενέργεια, συν το ξόδεμα των υλικών που χρειάζεσαι, μέχρι να τον πετύχεις!

Αν κουράστηκες, ασε να μαγειρέψει κανένας άλλος! Αν οχι, το νού σου στη μπεσαμέλ μη σβολιάσει!

Όταν τελικά μετά απο πολλή προσπάθεια και δουλειά, καταφέρεις να πετύχεις το σωστό αποτέλεσμα, βάλε κι αλλες καρέκλες γύρω απ' το τραπέζι, για να απολαύσουν όσοι περισσότεροι γίνεται το αποτέλεσμα των κόπων σου και δώσε την πετυχημένη Συνταγή στους επόμενους, για να μη χαθεί με τα χρόνια και να εμπλουτιστεί, ώστε να γίνει διαχρονική.

Μάλιστα....οράματα με μουσακάδες και καρέκλες, απο τον κόσμο του Τσελεμεντέ! Θηρίο έγινα! Χρειάζομαι επειγόντως μπλακ-αούτ !

Ή μήπως να φτιάξω μουσακά για αύριο;
Κι αν δεν πετύχει;
Λες να πετύχει;
Τι να πω...εκείνο που ξέρω καλά είναι πως, "αν δεν βρέξεις κώλο, δεν πιάνεις ψάρι"!
Αλλά αυτό είναι μια άλλη συνταγή και γω πολύ αδύναμη για να την αναλύσω εδώ και τώρα....