Βρέχει...η μπαλκονόπορτα στο γραφείο είναι μισάνοιχτη, έτσι ώστε να βγαίνει στο μπαλκόνι το Στιφάδο και να χαζεύει τη βροχή.
Υποτίθεται πως οι γάτες σιχαίνονται το νερό, ο δικός μου πάντως δεν έχει τέτοιο θέμα...αντιθέτως, του αρέσει να κάθεται στο μπαλκόνι και να βρέχεται.
Θυμάμαι όταν ήταν πιο μικρός, ήταν δεν ήταν μήνας που τον είχα μαζέψει απ' τα σκουπίδια, Μάιος μήνας συγκεκριμένα, ένα ξημέρωμα Σαββάτου που έβρεχε καταρρακτωδώς, στεκόμασταν και οι δυο έξω στο μπαλκόνι και χαζεύαμε τ' αστραπόβροντα και τον κατακλυσμό.
Όμορφα ήταν...
Δεν γράφω συχνά ...δεν είναι πως βαριέμαι, αλλά να...δεν ξέρω τι έχω πάθει και κάθε φορά που θα ρθω εδω για να γράψω, όλο το παρελθόν θέλω να εξιστορώ ...σαν το "τώρα" να μην υπάρχει , σαν να μην συμβαίνει τίποτα αξιόλογο όλο αυτό τον καιρό. Ίσως και να μην συμβαίνει βέβαια κάτι άξιο αναφοράς από συναισθηματική άποψη. Μπορεί όμως και να συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο.
Χμμμμ.....η μικρή διακοπή για μια τηλεφωνική συνομιλία μ' ένα φίλο μ' έβαλε σε σκέψεις...υπό άλλες συνθήκες με όσα άκουσα και με την...επιπόλαιη προσέγγιση σ' ένα τόσο σοβαρό θέμα, όπως αυτό που επιχειρήσαμε ν' αναλύσουμε κανονικά θα έπρεπε να με είχε βγάλει απ' τα ρούχα μου!Παρ' όλα αυτά προσπάθησα να εξηγήσω κάποιες παραμέτρους που παίζουν ένα σημαντικό ρόλο και που δεν μπορείς να τις παραβλέψεις, ειδικά όταν επηρεάζουν ολόκληρη την οικογένειά σου.
Δεν ξέρω, αλλά αυτό το "ζήσε και άσε τους άλλους να πεθάνουν" μου κάθεται λίγο βαρύ...σαν μουσακάς που τον έφαγα αργά ένα αυγουστιάτικο βράδυ και μετά ξεράθηκα στο ύπνο, με αποτέλεσμα να υποφέρω στον ύπνο μου από βαρυστομαχιά ...κάπως έτσι.
Μέσες -άκρες κατάλαβα που το πήγαινε ο φίλος μου βέβαια, αλλά μακάρι να μπορούσαμε να λέμε πάντα την κατάλληλη κουβέντα όταν πρέπει, αντί να κάνουμε την καρδιά του άλλου περιβόλι έτοιμο να υποδεχτεί ραπανάκια για φύτεμα.
Κι επειδή δεν έχω όρεξη να φυτέψω ραπανάκια στο περιβόλι, λέω να πάω να φτιάξω ζεστό μυρωδάτο γαλλικό καφέ, να χουχουλιαστώ κάτω απ' την κουβερτούλα μου και να διαβάσω.
Τώρα αν μου 'ρθει διάθεση για..."φύτεμα" αργότερα, θα φυτέψω τίποτα βελάκια με βεντούζες στην οθόνη της τηλεόρασης καθώς θα βλέπω ειδήσεις. Σας το προτείνω ανεπιφύλακτα, εκτονώνει ευχάριστα :-)
Αυτά για την ώρα.
Φιλιά διαγωνίως.
βελάκια με βεντούζες ε? γιατί όχι...νέο σπορ μου φαίνεται πως γεννιέται...
ΑπάντησηΔιαγραφήβελάκια με βεντούζες, ταραμοκεφτέδες, ό τι να'ναι θηρίο μου, καλό είναι.
ΑπάντησηΔιαγραφήφιλιά στο στιφάδο που του αρέσει η βροχή.
κα σκουγκ
Τα θηρία ενήμερα και ευαίσθητα μαζί!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα είστε καλά παιδιά!
Φιλιά
Βασίλης
@Ανώνυμος
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα δεις που θα γίνει ολυμπιακό άθλημα στο τέλος...αν και πολύ φοβάμαι πως οι αθλητές θα βρεθούν "ντοπαρισμένοι"...με τόση πίκρα, ένταση και οργή που σε γεμίζουν τα δελτία είναι αδύνατον -τουλάχιστον η αδρεναλίνη-να μη χτυπήσει κόκκινο...:-)))
Ως προς τη συνείδησή μας πάντως θα είμαστε σωστοί.
@Σκουγκ
ΑπάντησηΔιαγραφήΤόση χολή Λ.και Σ. μου δεν φανταζόμουνα οτι μπορεί να βγεί ποτέ....συμπαιρένω πως πρέπει να περιμένω κι άλλη.
Ο,τι και να πετάξω στην tv γιατρειά δε βρίσκω...όταν διαβάζω σχολιασμούς φρικάρω με το που έχουμε φτάσει οι άνθρωποι...τόσο πολύ φρικάρω πως νομίζω πως παίζω σε ταινία, αλλοίμονο όμως, ξέρω πως δεν είναι έτσι.
Θα δώσω φιλιά στο Στιφαδάκο ...όσο κι αν με ταλαιπωρεί τις νύχτες αξίζει που τον εχω...με δυο χρου-χρου και μια γλειψιά έχει τον τρόπο να με ηρεμεί κάπως.
Πολλά φιλιά!
@Βασίλης
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα σαι καλά και συ Βασίλη μας!
Η ευαισθησία ξέρεις τείνει να θεωρείται αδυναμία στις μέρες μας...πάντα τέτοια θεωρούνταν βέβαια...εχω δει αρκετούς να υποφέρουν και να καταστρέφονται εξ αιτίας των προβλημάτων που τους προκαλούν οι γύρω τους εξ αιτίας της ευαισθησίας τους.
Θυμάμαι κάτι περιπτώσεις στο χωριό μου εδω και κάτι μήνες τώρα και πικραίνομαι...
Είπαμε όμως "δεν θα γίνουμε σαν αυτούς που "ανεχόμαστε" για να μπορέσουμε να τους αντέξουμε"...πραγματικά δεν ξέρω αν υπάρχει άλλος τρόπος...
Φιλιά κι απο μας!