Δευτέρα 31 Μαΐου 2010

Δολοφονική επίθεση στο στόλο της ειρήνης για σπάσιμο της πολιορκίας στη Γάζα...

*** Update

Νεότερα απο το Al Jazeera, 08.27 π.μ


Israel attacks Gaza aid fleet
Aid convoy was attacked 65km off the Gaza coast

Israeli forces have attacked a flotilla of aid-carrying ships aiming to break the country's siege on Gaza.

Up to 16 people were killed and more than 30 people injured when troops stormed the Freedom Flotilla early on Monday, the Israeli Army Radio said.

The flotilla was attacked in international waters, 65km off the Gaza coast.

Footage from the flotilla's lead vessel, the Mavi Marmara, showed armed Israeli soldiers boarding the ship and helicopters flying overhead.

Al Jazeera's Jamal Elshayyal, on board the Mavi Marmara, said Israeli troops had used live ammunition during the operation.

The Israeli Army Radio said soldiers opened fire "after confronting those on board carrying sharp objects".

Free Gaza Movement, the organisers of the flotilla, however, said the troops opened fire as soon as they stormed the ships.

They also said the ships were now being towed to the Israeli town of Haifa, instead of Ashdod to avoid waiting journalists.

Earlier, the Israeli navy had contacted the captain of the Mavi Marmara, asking him to identify himself and say where the ship was headed.

Israeli intervention
IN DEPTH


Shortly after, two Israeli naval vessels had flanked the flotilla on either side, but at a distance.

Organisers of the flotilla carrying 10,000 tonnes of humanitarian aid then diverted their ships and slowed down to avoid a confrontation during the night.

They also issued all passengers life jackets and asked them to remain below deck.

Al Jazeera’s Ayman Mohyeldin, reporting from Jerusalem, said the Israeli action was surprising.

"All the images being shown from the activists on board those ships show clearly that they were civilians and peaceful in nature, with medical supplies on board. So it will surprise many in the international community to learn what could have possibly led to this type of confrontation," he said.

Protests

Condemnation has been quick to pour in after the Israeli action.

Thousands of Turkish protesters tried to storm the Israeli consulate in Istanbul soon after the news of the operation broke. The protesters shouted "Damn Israel" as police blocked them.

Turkey is also reported to have summoned the Israeli ambassador to lodge a protest.

Meanwhile, Ismail Haniya, the Hamas leader in Gaza, has dubbed the Israeli action as "barbaric".

Hundreds of pro-Palestinian activists, including a Nobel laureate and several European legislators, are with the flotilla, aiming to reach Gaza in defiance of an Israeli embargo.

But Israel has said it will not allow the flotilla to reach the Gaza Strip and vowed to stop the six ships from reaching the coastal Palestinian territory.

The flotilla had set sail from a port in Cyprus on Sunday and aimed to reach Gaza by Monday morning.

Israel said the boats were embarking on "an act of provocation" against the Israeli military, rather than providing aid, and that it had issued warrants to prohibit their entrance to Gaza.

It asserted that the flotilla would be breaking international law by landing in Gaza, a claim the organisers rejected.




Τουλάχιστον 10 είναι οι νεκροί από την επίθεση ισραηλινών καταδρομέων στα πλοία της διεθνούς νηοπομπής που μετέφερε ανθρωπιστική βοήθεια στη Λωρίδα της Γάζας, σύμφωνα με το ισραηλινό ιδιωτικό δίκτυο τηλεόρασης 10.

Ανδρες των ομάδων καταδρομών του ισραηλινού ναυτικού άνοιξαν πυρ μετά την επίθεση που δέχθηκαν με μαχαίρια και τσεκούρια από ορισμένα μέλη των αποστολών του διεθνούς στολίσκου, προσθέτει το ίδιο δίκτυο.

Το ίδιο δίκτυο δεν προσδιορίζει εάν μεταξύ των νεκρών και των τραυματιών περιλαμβάνονται και ισραηλινοί στρατιώτες.

Νωρίτερα, το τηλεοπτικό δίκτυο της ισλαμιστικής Χαμάς είχε κάνει λόγο για δύο νεκρούς. Τον ίδιο αριθμό νεκρών επιβεβαιώνει και η τουρκική Μη Κυβερνητική Οργάνωση που προώθησε την πρωτοβουλία.

ΠΗΓΗ: ΑΠΕ-ΜΠΕ, Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων

Τα νέα έφτασαν με το πρώτο φως της ημέρας...και δεν είναι καλά...η επικοινωνία ανύπαρκτη, μέχρι στιγμής, με τους ανθρώπους που βρίσκονται στο στόλο...οι ισραηλινοί κομάντος έκαναν αυτό που ξέρουν καλύτερα να κάνουν ...σκότωσαν.

Η Ελληνική Κυβέρνηση και το ΥΠΕΞ επισήμως δεν έχει αντιδράσει ακόμα...μετά τον καφέ θα το σκεφτεί, θέλουμε να πιστεύουμε...

Κυριακή 30 Μαΐου 2010

Crossing the bridge...



Κυριακή 30 Μαϊου...λίγο πριν μας αποχαιρετήσει ο Μάϊος και η πιο περίεργη Άνοιξη των τελυταίων χρόνων..

Το blog τείνει να γίνει κάτι σαν ...ημερολόγιο. Περνάει κι αυτό μια φάση, εσωστρέφειας να το πω; Σαν περιπατητής που έκατσε να ξαποστάσει για λίγο στη δροσιά ενός δέντρου μέσα στη ζέστη του μεσημεριού. Να που θυμήθηκα τον Λουντέμη και το ερωτικό του κάλεσμα...

Τι να κάνεις όμως...όταν η καθημερινή επικαιρότητα σε εξαντλεί μαζί με τα υπόλοιπα που κουβαλάει, τότε ψάχνεις καταφύγιο και σημεία επαναπροσδιορισμού της λειτουργίας σου μέσα στο σύνολο- έχοντας στο νού σου το σύνολο...το off καθώς κατάλαβα το χω ακυρώσει-για να μην πω πως το χω "κάψει" απο καιρό,- το on λειτουργεί φουλ και το pause πιάνει που και που, να, καλή ώρα όπως τώρα.

Οσον αφορά την πολιτική επικαιρότητα ζήσαμε πάλι "μεγάλες στιγμές" την εβδομάδα που μας πέρασε.

Η "Μαντελιάδα" έκανε ρεκόρ τηλεθέασης και συμμετοχών με τη "χορηγία" της Siemens, ο Λοβέρδος προσπαθεί ακόμα να μας πείσει πως δίνει μάχες για τα προαποφασισμένα απο την τρόϊκα μέτρα που θα μας λιανίσουν με το ασφαλιστικό, ο,τι απέμεινε απο την περιουσία του κράτους βγαίνει στο σφυρί-κοψοχρονιά υποθέτω-η τηλεόραση το χαβά της, οι εφημερίδες τον δικό τους-βάστα με να σε βαστώ ν' ανεβούμε το βουνό- ο Σημίτης άρχισε να ...γέρνει απο τη μια πλευρά γιατί τα..."δεξιά" του χέρια είναι πολλά και πολύ βρώμικα, ο Κωστάκης-τί ποιός Κωστάκης ;- έχει απλώσει τραχανά σε γνωστή παραλία και ετοιμάζει (!) ενα δυναμικό come back-λέει- για να εξηγήσει στον λαό πόσες πίστες-και πόσες πίτσες- πέρασε στο playstation όταν κυβερνούσε τη χώρα ο Ρουσόπουλος και ο Σουφλιάς .
Κι έτσι ξαπλωμένος στον ήλιο, όπως ήταν, μπερδεύτηκαν κάτι λουόμενοι απ' την παρακείμενη ξαπλώστρα και κάλεσαν γνωστή περιβαλλοντική οργάνωση να πάει αμέσως στην παραλία γιατί ξεβράστηκε σπάνιο θαλάσσιο κήτος !

False alarm ή αλλιώς τζάμπα θορυβήθηκαν οι λουόμενοι...το είδος δεν ήταν σπάνιο και χαίρει άκρας υγείας!

Και φυσικά μέσα σε όλα τα πολιτικά που τρέχουν, έχει το συνέδριό του και ο ΣΥΝ...άντε να δούμε τί θα βγάλει η τράτα...



Πάμε πάλι στην εσωστρέφεια-τη δική μου εννοώ.

Ακούω ξανά το cd του Βασιλικού Vintage με διασκευασμένα τραγούδια που αγάπησε και ζήλεψε ο καλλιτέχνης και αποφάσισε να τα κυκλοφορήσει με τη δική του οπτική και συναίσθημα...καλά έκανε είναι η γνώμη μου...μ' αρέσουν οι διασκευές του.

Χε, χε...ακούω το cd ενώ γράφω το παρόν...πόνημα και τα πουλιά έξω συναγωνίζονται τον Βασιλικό στο τραγούδι!!! Χαμός γίνεται έξω, πολλά διαφορετικά και δυνατά τιτιβίσματα μπαίνουν στο γραφείο απ' τ' ανοικτό παράθυρο ενώ το κανελλό μου-aka Στιφάδο- έχει βγεί στο μπαλκόνι και χαζεύει τα περιστέρια που έχουν φτιάξει φωλιά στην έξοδο του αποροφητήρα της κουζίνας μου και σουλατσάρουν-ασφαλή-στο στηθαίο του διπλανού σπιτιού...αλληκοιτάζονται με έντονο ενδιαφέρον-γατί και περιστέρια- κι εμένα μου έρχονται στο μυαλό ατάκες του Αρκά...



Τί λέγαμε;

Α! Για μουσική...ευτυχώς που υπάρχει κι αυτή αλλιώς τα πράγματα θα ήταν πολύ σκούρα για μένα..αυτή είναι το καταφύγιο πάντα...μ' αυτήν έχω συνδέσει καταστάσεις σημαντικές ή ενα τραγούδι, μια συναυλία έχει σημάνει την έναρξη μιας αλλαγής στη ζωή μου-οχι πάντα προς το καλύτερο-και τώρα κάτι τέτοιο συμβαίνει απ' ο,τι κατάλαβα.

Καλύτερο ή χειρότερο δεν παίζει ρόλο...όλα είναι παράσημα ζωής και τα φοράς με την ίδια αξία, αλλιώς μπες στη γυάλα και κάτσε να παριστάνεις το χρυσόψαρο! Να, κάτι τέτοια λέω και μετά αναρωτιέμαι γιατί μερικοί απ' τους φίλους μου με λένε "απόλυτη":-)

Μιας και μιλάμε για τη μουσική έχουμε πολλές-και καλές θα έλεγα-συναυλίες κι αυτό το καλοκαίρι. Δεν ξέρω αν και σε πόσες θα πάω...όταν παρακολουθώ συναυλία που μ' ενδιαφέρει μοιάζει λες και παρακολουθώ ταινία στο σινεμά. Προσηλώνομαι...μπορεί να φταίει και το γεγονός πως πάω μόνη μου, αλλά και με παρέα που έχω πάει, κάποια στιγμή, χάνομαι τραγουδώντας και παρατηρώντας. Στον κόσμο μου...ωραία παρέα ε; :-)



Παρ' ολα αυτά δεν ψήνομαι και πολύ με τις συναυλίες...περίπου ξέρω το γιατί, έτσι, λειτουργώ επιλεκτικά και σύμφωνα με τα κέφια.

Αδέρφια, πολυλογία τέλος για την ώρα...πάω να συνεχίσω την ανάγνωση της εφημερίδας που άφησα στη μέση , μετά να διαβάσω λίγο ακόμα απ' το βιβλίο που άφησα στη μέση και να ολοκληρώσω ο,τι άλλο εχω αφήσει στη μέση...άντε να φτάσω και σε κανένα άκρο μπας και ξεμπερδέψω!

Φιλιά διαγωνίως...

(ενώ ο Βασιλικός συμφωνεί απ' το Vintage, τραγουδώντας το "Sealed with a kiss" του Gary Geld).

Κυριακή 23 Μαΐου 2010

Μέρες παράξενες,θαυμάσιες μέρες....


Κυριακή 23 Μαϊου ...πρωϊνό ξύπνημα-κλασικά πράγματα.

Το γατί χοροπηδάει και κάνει χαριτωμένες επιθέσεις στο πρόσωπό μου. Βάζει απορημένο την πατούσα του πάνω στο φακό των γυαλιών μου-δεν μ' εχει συνηθίσει με γυαλιά-και γέρνει το κεφάλι στο πλάι παραξενεμένο. Είναι πολύ αστεία φατσούλα τελικά...αστεία και γλυκιά.

Επίθεση ξανά και ξανά..."Εντάξει λοιπόν μικρό μου Στιφάδο...ορίστε σηκώνομαι, ευχαριστημένο;" του λέω και σηκώνομαι απ' το κρεβάτι γελώντας με το μικρό ταραχοποιό γατί μου, που εξακολουθεί να γουργουρίζει με ευχαρίστηση για το κατόρθωμά του.

Προσπαθώ να καταλάβω τι ακριβώς κάνει το κινητό μου κάτω απ' το μαξιλάρι . Διάβάζω το μήνυμα -που προφανώς το διάβασα νωρίτερα, ενώ υποτίθεται πως κοιμόμουν. Χμμμ...δεν είναι άσχημη ιδέα ενα καφεδάκι στου Ψυρρή το μεσημέρι με φίλους!


Τέσσερα Σαββατοκύριακα τώρα κάθομαι μέσα στο σπίτι, πάω στην πλατεία για καφέ, διαβάζω, γράφω, παίζω με το Στιφάδο και χάνομαι στις σκέψεις μου ακούγοντας μουσική.

Σήμερα ήπια καφέ στο μπαλκόνι διαβάζοντας εφημερίδα.Όμορφη ηλιόλουστη μέρα, ακούω τα cd που αγόρασα πρόσφατα και νιώθω όμορφα. Ωστόσο αυτό το βάρος που πλάκωσε την καρδιά μου απ' τις 23 Απρίλη και μετά δε λέει να φύγει...ο,τι κι αν κάνω είναι εκεί.

Όπως και την Πέμπτη στην πορεία ήταν εκεί στη δική μου καρδιά και στην καρδιά όλων...παρατηρούσα τον κόσμο όταν φτάσαμε μπροστά στη Βουλή. Κοιτούσαν προς το κτίριο και δε μιλούσαν...σαν να προσπαθούσαν να χωρέσουν μέσα στο μυαλό τους όσα έχουν συντελεστεί εκεί μέσα -στο άντρο της Δημοκρατίας-μέχρι σήμερα, αλλά κι όσα πρόκειται να γίνουν απο δω και πέρα.

Ήταν παράξενη η αίσθηση μετά τα γεγονότα της 5ης Μαϊου. Τώρα περιμένουμε την επόμενη γιατί θα υπάρξει και επόμενη και μεθεπόμενη, δε γίνεται αλλιώς.

Θυμάμαι μικρή όταν διάβαζα για τα γεγονότα του Πολυτεχνείου. Ένιωθα μια αόριστη ζήλεια που δεν ήμουν κι εγω εκεί, γεννήθηκα ενα μήνα, ακριβώς, μετά την εξέγερση. Μετά αναρωτιώμουν -μεγαλώνοντας-αν θα ήμουν εκεί ή αν θα είχα κιοτέψει.

Ρώταγα τη μάνα μου να μου πεί τι γινόταν τότε, πως είχε νιώσει εκείνη. Τι γινόταν στο κέντρο, στου Ψυρρή όπου έμεναν, τί έλεγαν οι άνθρωποι, αν φοβόταν...τώρα η μάνα μου ρωτάει εμένα και απορεί με όσα της λέω για τις πορείες, για τα δελτία ειδήσεων, για τον κόσμο....απορεί και φοβάται ενώ παράλληλα ελπίζει.

Βάλε μουσική...βρες το νήμα...

"Μέρες παράξενες, θαυμάσιες μέρες"...

Πέμπτη 20 Μαΐου 2010

Δευτέρα 17 Μαΐου 2010

The Boy - Κουστουμάκι




Παραληρηματικό,επίκαιρο,αληθινό γι' αυτό και επώδυνο. "Κουστουμάκι"...κάτι σαν τον λογαριασμό που πληρώνεις στο τέλος...αφού έχεις ξοδέψει ασυλόγιστα...

Σάββατο 15 Μαΐου 2010

Ενώ εσύ κοιμόσουν...


Παρασκευή 14 Μαϊου ...χθές

Ήμουν πτώμα...όταν έφυγα απ' το γραφείο-μια ώρα νωρίτερα- κι εφτασα σπίτι, το μόνο που έβλεπα μπροστά μου ήταν το κρεβάτι μου...τίποτ' άλλο!

Έπεσα να κοιμηθώ για 3 ωρίτσες, απενεργοποίησα κινητά και σταθερά και κατάφερα να απενεργοποιήθω επιτέλους και να πέσω για ύπνο...

Τελικά, αντι για τις οκτώ που έπρεπε να ξυπνήσω, ξύπνησα στις πέντε το ξημέρωμα ακούγοντας τη βροχή...


"Διάολε, σε ...θερινή νάρκη έπεσα; Άνοιξη κοιμήθηκα και ξύπνησα φθινόπωρο;" αναρωτήθηκα...

Κόιταξα το ρολόϊ και "κόλλησα", γιατί έβλεπα τους δείκτες να δείχουν πάλι πέντε , την ώρα που κοιμήθηκα...κατάφερα να συνέλθω, ν' ανοίξω κινητά και σταθερά και να δω τί έπαιξε ενώ εγώ παρίστανα την δηλητηριασμένη πριγκιπέσσα...

Αγχώθηκα...κάποια τηλέφωνα έπρεπε να είχαν απαντηθεί...μια αναπάντητη απο εναν φίλο μου θύμισε πως κατάφερα να χάσω τη συναυλία στο Gagarin με τους Electric Litany και τους Κόρρε Ύδρο...αυτό με στεναχώρησε...το περίμενα ενα μήνα τώρα...τέλος πάντων.

Μετά έμαθα πως τη Δευτέρα δεν έχουμε εκπομπή...στάση εργασίας απο την ΕΤΕΡ μέχρι τις 12.00 το μεσημέρι...μαζί σας παίδες και μεις!!!

Άκουγα τη βροχή να πέφτει και σκεφτόμουν τι ωραία που δένει με την παροιμία "στον καταραμένο τόπο Μάη μήνα βρέχει"....έτσι είναι, αλλά δεν το χω σκοπό να φύγω γι' αλλού. Είχα και στο παρελθόν την ευκαιρία και δεν το έκανα...θα μείνω εδώ...να δούμε πόσο θ' αντέξω.

Μέρες παράξενες, θαυμάσιες μέρες...μουσική και βροχή σε μια βαριά και βοερή Αθήνα, Σάββατο 15 Μαϊου...

Σκέφτομαι να βγω έξω ....θα δώ αργότερα.

Για την ώρα προσπαθώ να πείσω το "στιφάδο" μου πως δεν πρέπει να προσπαθεί να χώσει τη χαριτωμένη μουσούδα του στο πιάτο με τα μακαρόνια μου! :-) Φοβερό γατί...τώρα κοιμάται και γουργουρίζει μακάρια...αναρωτιέμαι αν αποτελεί τεκμήριο για την εφορία-ή μήπως για την... ευφορία;;;

Αυτά τα ολίγα για να μη χάνουμε την επαφή και όχι μόνο...

Θα επανέλθω...


Τεκμήριο...ευφορίας! :-) Κανελό-Στιφάδο εν δράσει....

Κυριακή 9 Μαΐου 2010

Στη γιορτή της μητέρας



Γιορτή της μητέρας 9 Μαϊου 2010 μετά ΔΝΤ...περίεργες μέρες με πολλές εναλλαγές στο φόντο... περισυλλογή, πότε επικρατεί ο ρεαλισμός, πότε η υπερβολή, πότε ο θυμός, η οργή, η θλίψη, πότε η λογική και πότε το συναίσθημα μέχρι να επέλθει μια σχετική ισορροπία...πάνω κάτω με όσους μιλάω αυτές τις μέρες είμαστε στην ίδια κατάσταση κι ο ένας δίνει κουράγιο στον άλλο...

Πήρα τη μάνα μου σήμερα να της πω "Χρόνια Πολλά"...δε θυμόταν τη γιορτή της μητέρας, για την ακρίβεια ποτέ της δεν έδωσε μεγάλη σημασία σ' αυτή τη γιορτή, γεννήθηκε σε άλλη εποχή, ίσως και σε άλλο κόσμο σπ' αυτόν που βρήκα εγώ για να βαδίσω...μου είπε πως φοβάται πολύ με όλα αυτά που συμβαίνουν. Με συμβούλεψε να προσέχω "μ' ολα αυτά που γίνονται" και να μένω μακριά απ' ο,τιδήποτε μπορεί να με βλάψει.

Μάνα είναι και την καταλαβαίνω, αλλά δεν μπορώ να μπώ σε γυάλα, αυτό της είπα, και πως είναι κομμάτι υπερβολικός ο φόβος της για μένα, να μην ανησυχεί.
Άλλωστε ο,τι είναι να με βλάψει θα με βρει και μέσα στο σπίτι, δεν φταίνε οι πορείες διαμαρτυρίας που κατεβαίνω. Και τέλος πάντων δεν είμαι η μόνη, αλλά ολόκληρη η Ελλάδα...

Τί να της πω;



Πήγα πίσω στο χρόνο και θυμήθηκα τη μητέρα της-τη γιαγιά μου- και τις ιστορίες που μου έλεγε...πως έφυγαν απ' το νησί και ήρθαν στην Αθήνα για να δουλέψει γκουβερνάντα σε σπίτια πλουσίων, για τη φτώχεια, την ανέχεια και την καθημερινή αγωνία που ζούσαν τότε. Πως πούλησε δυο χωραφάκια "για ενα κομμάτι ψωμί" για να εξασφαλίσει τα ναύλα και να ρθει στην πρωτεύουσα.

Κάθε φορά η γιαγιά μου κατέληγε στην ιστορία της:"Περάσαμε πολλά και δύσκολα, παιδάκι μου, κατοχή, φτώχεια και κατάφερα να μεγαλώσω έξι παιδιά, καλά είστε εσείς τώρα, αλλά κι εσείς δεν ξέρω τι σας μέλλει να περάσετε. Μακάρι να μην περάσετε αυτά που πέρασα εγώ και ο παππούς σου"!

Δεν έσκυψε ποτέ το κεφάλι η γιαγιά. Αυτό θυμάμαι...

Αναρωτιέμαι τι θα λεγε τώρα αν ζούσε με όλα αυτά που συμβαίνουν και θα συμβούν στο μέλλον.

Γι' αυτό μαμά, μη με κάνεις να φοβάμαι περισσότερο...σε καταλαβαίνω, ανησυχείς και θέλεις το καλό μου,όπως λες, αλλά όσο φοβάμαι και κάνω πίσω, εσύ θ' ανησυχείς περισσότερο κι εγω θα υποφέρω περισσότερο απ' τον φόβο...και δεν θέλεις να υποφέρω, έτσι δεν είναι;

Ασε με λοιπόν να φοβάμαι όσο πρέπει, αν πρέπει, και να κάνω αυτό που νομίζω σωστό. Αλλιώς αυτά που μου έμαθες εσύ και η γιαγιά δεν θα χουν κανένα νόημα...ο φόβος δεν βοήθησε την αξιοπρέπεια κανενός, ούτε έκανε τον κόσμο καλύτερο. Κι αυτό το ξέρεις καλύτερα απο μένα.


Χρόνια σου πολλά...

Τετάρτη 5 Μαΐου 2010

Δευτέρα 3 Μαΐου 2010

Μπιζουδάκια απ' του Τύφους...*



Της Μπούλικας Μιχαλοπούλου

Καθημερινά απο Δευτέρα έως Παρασκευή απο τις 07.30 έως 08.00 στους 105.5 στο Κόκκινο.


03/05/2010

Η περιγραφή των μέτρων της έκθετης κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ ως "επιστροφή στον Μεσαίωνα" αποδεικνύεται τελικά αδύναμη...

Είμαστε ακόμη πιο πίσω, άνθρωποι και δικαιώματα έχουν οδηγηθεί στο σύγχρονο σκλαβοπάζαρο των αγορών που θα ανανεώνεται ανα τρίμηνο.

Οι δανειστές μας θα περνούν απ' τον "πάγκο" για να δουν αν οι μισθωτοί και συνταξιούχοι δουλεύουν για να μπορούν να πληρώνουν τους τόκους των χρεών που δεν προκάλεσαν, για να δούν αν αντέχουμε κι άλλες βουρδουλιές...

Κι όπως οι σκλάβοι δεν δικαιούνται για να ομιλούν , έτσι πρέπει να επιβληθεί σιωπή σε όλη την αποικία, να συμφωνήσουμε άπαντες, όπως μας προτείνουν οι ακριβείς μας προστάτες, οτι αποδεχόμαστε αγόγγυστα και χωρίς διαμαρτυρία την έκθεσή μας στον "πάγκο".

Γνωστά πλέον τα μέτρα, τα ακούσαμε και θα τα ξανακούσουμε, εκείνο που δεν ακούσαμε απο τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου είναι τα μέτρα για φορολόγηση της εκκλησίας ή περιορισμού των εξοπλιστικών δαπανών.

Έμποροι όπλων και παπάδες πρέπει να διασωθούν, μισθωτοί και συνταξιούχοι οχι.

Το εφτάμηνο έργο μυστικών και ψεμμάτων απο την κυβέρνηση συνεχίζεται. Φτηνό επικοινωνιακό τέχνασμα η δήθεν μάχη στις διαπραγματεύσεις για να μην καταργηθούν 13ος και 14ος μισθός στον ιδιωτικό τομέα...ήρθε η τρόϊκα για να τους διαψεύσει!

Μυστικές κρατήθηκαν για την ώρα οι μεγάλες ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις...τα 560 ευρώ για τους νεοπροσλαβανόμενους, οι ελαστικές μορφές απασχόλησης, η καθιέρωση μαθητείας...

Στο χρέος που άφησε πίσω της η προηγούμενη κυβέρνηση αναφέρθηκε στο χθεσινό υπουργικό συμβούλιο ο πρωθυπουργός, σπεύδοντας να τονίσει, έτσι για να μην τρέφουμε αυταπάτες περί δικαιοσύνης, οτι τώρα δεν είναι η ώρα για αναζήτηση ευθυνών.

Το σαν σήμερα μετά απο χρόνια θα μπορούσε να καταλήγει ως εξής: "Όταν ο Γιώργος Ανδρέα Παπανδρέου υπέγραψε τη χρεωκοπία των Ελλήνων πολιτών το ημερολόγιο έγραφε 2 Μαϊου 2010"....

Και επειδή το μόνο που απέμεινε να φοβόμαστε είναι να μην μας πέσει ο ουρανός στο κεφάλι,
ο μόνος είναι αυτός δρόμος είναι αυτός των κινητοποιήσεων.

* Το όνομα "Τύφους", παρμένο απο τις περιπέτειες του Αστερίξ του Γαλάτη, στριφογύριζε στο μυαλό της Μπούλικας απο το πρωί...νομίζουμε πως ο τίτλος θα της αρέσει:-)

Κατά τα άλλα...

Ες αύριον αδέρφια...λίγο μετά τις έξι στον αέρα της πόλης ...για όσο τουλάχιστον παραμένει κι αυτός δωρεάν!

Κυκλοφόρησε και...σπάει ταμεία!!!!!






Κυριακή 2 Μαΐου 2010

Σύμβολα...


Κάποτε...


Χθές....


Σήμερα


Μετά τη "Νέα Νέα Δημοκρατία" έχουμε κι άλλες εξελίξεις στον δικομματισμό.

Το ΠΑΣΟΚ/ΠΑΣΩΧ! είναι πια παρελθόν... το κόμμα "Νέος Πατριωτισμός" είναι εδώ....

"Νέος Πατριωτισμός"..... με σήμα το πράσινο αγγούρι!

O tempora o mores...

Σάββατο 1 Μαΐου 2010

"Ο χαμένος τα παίρνει όλα"...αφού πρώτα έχει δώσει τα πάντα


Σικάγο 1886

1η Μαϊου...

Το μικρό μου "κανελλό" ή "Στιφάδο", όπως ονομάζω μερικές φορές λόγω....λιτότητας το γατάκι που προστέθηκε προσφάτως στην οικογένεια των Θηρίων, μόλις ακούσει ξυπνητήρι να χτυπάει, έρχεται και με δαγκώνει απαλά στο λαιμό ή στη μύτη, παίζει με τα μαλλιά μου και νιαουρίζει μέχρι να ξυπνήσω και ν' ακούσει τη φωνή μου.

1η Μαϊου, 07.15...

Ξύπνησα με την αίσθηση πως όλα είναι καλά!

Μέχρι να συνέλθω απ' το ξύπνημα, ήξερα πως η παραπάνω αίσθηση ήταν ένα όνειρο, τίποτα δεν είναι πλέον όπως πριν, ολα είναι χειρότερα, μίζερα, άθλια και ακόμα παραπάνω...

Χτές, παρακολουθώντας το κεντρικό δελτίο ειδήσεων στο MEGA, αναρωτιόμουν που στο διάολο ήταν κρυμμένη τόσον καιρό η άποψη των μεγαλοδημοσιογράφων-τηλεαστέρων και τώρα που ο κόμπος έσπασε-πια- τα δόντια απ' το χτένι, αποφάσισαν να πουν και καμιά αλήθεια, έτσι για το γαμώτο της υπόθεσης! Για το ξεκάρφωμα που λένε!

Είδα γραφήματα για το δημόσιο χρέος της Ελλάδας απ' το 1974 μέχρι τώρα, είδα προσλήψεις δημοσίων υπαλλήλων να ξεπερνούν, υπερβολικά σε αριθμό, την αποχώρηση υπαλλήλων που συνταξιοδοτήθηκαν, άκουσα τον Αλογοσκούφη να λέει σε ομιλία του, πως για την κατάντια μας δεν φταίνε οι υπουργοί Οικονομικών, αλλά ο φούφουτος λαός που τους πιέζει μέσω των κυβερνήσεων (!), μου ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι κι άρχισα να βρίζω, να στέλνω μηνύματα σε φίλους και να σκέφτομαι πως ακόμα δεν έχουμε ετοιμάσει καμία αντεπίθεση σε σοβαρό επίπεδο, τί περιμένουμε πια, ποιόν "αρχηγό" περιμένω να μου δείξει το δρόμο και άλλα τέτοια παραληρηματικά...

Μετά ηρέμησα κάπως κι άρχισα να σκέφτομαι...κατάθλιψη...η ζωή μας, τα όνειρά μας, οι χαρές μας στα σκουπίδια.

Οι ζωές όλων μας θ' αλλάξουν προς το χειρότερο, το μόνο σίγουρο.

Και δε με νοιάζει αν οι υπεύθυνοι για τα παραπάνω πρέπει να σκεφτούν τα λάθη τους...θέλω να πληρώσουν γι' αυτά τα λάθη, διάολε!!!


"Προσαρμόσου για να επιβιώσεις"
μου είπε κάποιος κι έγινα έξαλλη!

Θυμήθηκα εναν αγαπημένο μου φίλο, που δε ζεί πια. Σε μια συζήτησή μας, ενα φθινοπωρινό απόγευμα στη Νάξο , είχαμε καταλήξει στο συμπέρασμα πως "η προσαρμογή οδηγεί στη νεύρωση".

Μετά απ' αυτό έρχονται κι άλλα ...κι άλλα...

Στο "Εγκόλπιον Ορειβασίας"*, μεταξύ άλλων σημαντικών και χρήσιμων πραγμάτων για την ορειβασία, έμαθα και κάτι ακόμα.

Έμαθα πως το σημαντικό στο βουνό είναι το "να είσαι" και όχι το "να έχεις".

Τότε μόνο έχεις σοβαρές πιθανότητες να επιβιώσεις όταν το σενάριο στο βουνό εξελίσσεται σε θρίλερ.
Το "να είσαι" και οχι το "να έχεις" λοιπόν είναι το πρώτο...μετά έρχεται το "εμείς" και δεύτερο το "εγώ".

Όποιος έχει βρεθεί στο βουνό για ορειβασία την ώρα του χαμού, έχει καταλάβει τι θα πει "σύντροφος", τι θα πεί "συνεργασία", τι θα πει "εμείς"!

Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και στην κοινωνία την ώρα του χαμού, δεν έχει διαφορά. Η μόνη διαφορά είναι πως η Φύση μπορεί τελικά να σε νικήσει στο βουνό, όσο κι αν παλέψεις.

Είναι η δύναμη πάνω απ' τις δικές σου δυνάμεις.

Στην κοινωνία όμως ; Ποιές οι ομοιότητες και ποιές οι διαφορές;

Θεσσαλονίκη 1936..."Γιέ μου σπλάχνο των σπλάχνων μου"...


Το ερώτημα δεν είναι ρητορικό, κάθε άλλο.

Οφείλουμε να βρούμε τους τρόπους αντίδρασης...το χρωστάμε στους επόμενους που έρχονται και στον εαυτό μας. Οφείλουμε, επιτέλους, τα "μεγάλα" μας λόγια και οι "ωραίες" μας θεωρίες να γίνουν πράξη.

Αν αυτό δε γίνει ΤΩΡΑ, ειλικρινά, δεν μπορώ να φανταστώ πότε θα είναι η ώρα για κάτι τέτοιο.

Τίποτα δε χάνεται, τίποτα δεν πεθαίνει, αν δεν χαθεί ή πεθάνει πρώτα μέσα μας. Και γι' αυτό είμαστε υπεύθυνοι μόνο εμείς...κανείς άλλος.

Λυγίζουμε, αλλά δε σπάμε...επανερχόμαστε με δύναμη και ένταση .

Venceremos


Υ.Γ

Η περσινή πρωτομαγιάτικη ανάρτηση...ούτε πέρυσι ήταν καλύτερα....για του λόγου το αληθές, πατήστε εδώ.


*Το "Εγκόλπιον Ορειβασίας" έγραψαν οι Γκότφριντ Πολυκράτης -Στέλιος Βασιλόπουλος, εκδόσεις ΕΟΣ Αχαρνών 1995.


Εκεί αναφέρεται ο χρυσός κανόνας στο βουνό: Αυτά που "Έχω" μπορούν κάθε στιγμή να μου τα πάρουν ή να τα χάσω, ενώ αυτό που "Είμαι" είναι δικό μου για όσο ζω και υπάρχω.


Εγκόλπιον Ορειβασίας, σελ. 110