Τετάρτη 31 Μαρτίου 2010

Σαν σήμερα...

Το 1596 γεννιέται ο Ρενέ Ντεκάρτ, γνωστότερος στην Ελλάδα ως Καρτέσιος, γάλλος φιλόσοφος και μαθηματικός। Έμεινε στην ιστορία και για τη ρήση του «σκέφτομαι, άρα υπάρχω»

Αιώνες αργότερα ήρθε ο Αρκάς να χρωματίσει με διαφορετικό τρόπο την ουσία του παραπάνω αποφθέγματος....με τον πιο απολαυστικό τρόπο!


Περί Αναστάσεως-Παρασκήνιο 1




Αποσπάσματα απο το "Η Ζωή Μετά" του Αρκά, φυσικά....

Δευτέρα 29 Μαρτίου 2010

Πασχαλινός βραχνάς...με ολίγο απο Τέχνη!



Λόγια....πολλά λόγια.

Κατά συνέπεια όταν το μόνο που κάνεις είναι να μιλάς ακατάπαυστα και να γοητεύεσαι απο τις ασυναρτησίες και την μπουρδολογία που παράγεις , όταν έχεις χιλιάδες κόσμου απο κάτω να χειροκροτεί , να σε επεφημεί και να ζητωκραυγάζει, έρχεται κάποια στιγμή που αποθρασύνεσαι τελείως. Κι αν είχες κάπου μέσα σου έναν ενδοιασμό για όσα είπες, το δυνατό και παρατεταμένο χειροκρότημα σου τον έδιωξε.

"Συγγνώμη" για τις παραπλανητικές, επικίνδυνες, αλλά και τις απλές μπούρδες που διέπουν το λόγο σου, τις σκέψεις σου και τις πράξεις σου, δεν ζήτησες ποτέ. Κι αν ζήτησες "συγγνώμη" κάποια στιγμή στη ζωή σου, είναι γιατί ήταν ο μόνος τρόπος να ξεγλιστρήσεις και να δείξεις τάχα μου ενα ανθρώπινο πρόσωπο.

Για ποιο λόγο άλλωστε πληρώνεις τόσους επικοινωνιολόγους και συμβούλους, αν όχι για κάτι τέτοιες "δύσκολες" στιγμές.

"Τα πολλά λόγια είναι φτώχια" λέει ο λαός ....

Κι όμως εσύ καταφέρνεις να πλουτίζεις μόνο με λόγια γιατί έργα, πραγματικά έργα κι οχι πυροτεχνήματα μάρκας "άρπα-κόλλα" δεν είδαν ποτέ στην πραγματικότητα αυτοί που σε χειροκροτούν!
Το μόνο που εισέπραξαν οι περισσότεροι- οι ιδεολόγοι πάππου προς πάππου- είναι λόγια.Κάποιοι άλλοι απο όχλος έγιναν οπαδοί, πελάτες και κατόπιν βολεύτηκαν υπό την προστασία σου. Κι ύστερα κι άλλοι, κι άλλοι....αυτοί στηρίζουν τα λόγια σου, τρώνοντας λίγο ή πολύ απο την πίτα που μοιράζεις και συ προσφέρεις σαν αντάλλαγμα περισσότερα λόγια στους πολλούς.

Αν μπορούσαμε να εξαγάγουμε τα λόγια που έχουν ειπωθεί και λέγονται ακόμα σ' αυτή τη χώρα, ως εθνικό προϊόν, δεν θα είχαμε έλλειμμα, θα μασταν πάμπλουτοι.

Λόγια λίπασμα για κάθε λογής ζιζάνιο που θα πνίξει όποιο λουλούδι πάει ν' ανθίσει. Λόγια πράσινα, λόγια μπλέ, λόγια ευρωπαϊκού τύπου, αμερικανικού, της πιάτσας, ανάλογα με το πανεπιστήμιο που φοίτησες.

Ωστόσο τα λόγια είναι λόγια και δε δίνουν καμιά παρηγοριά στο άρρωστο που μπαίνει στο τελικό στάδιο της αρρώστιας του.

Φρόντισε λοιπόν, να μην έρθεις στο τραπέζι μας, κατά την προσφιλή σου συνήθεια, την ώρα που θα πίνω το ουζάκι μου το Πάσχα με τους φίλους μου για μου δώσεις το χέρι μ' εκείνο το πλατύ ψεύτικο χαμόγελο.
Γιατί ακόμη κι αν σε ήξερα πριν γίνεις πολυλογάς μπουρδολόγος, ακόμα κι αν σ' εκτιμούσα γιατί ήσουν καλός γιατρός, καλός καθηγητής, καλός πολιτικός μηχανικός ή δεν ξέρω τι άλλο, τώρα δεν σε αναγνωρίζω καν.

Κι αν επιμείνεις να είσαι σίγουρος πως τα λόγια που θ' ακούσεις, δεν θα σου αρέσουν καθόλου.
Οχι πως θα καταλάβεις τίποτα, έτσι χοντρόπετσος που έγινες...αν καταλάβαινες θα ήσουν μαζί στο τραπέζι, δε θα μοίραζες χαιρετούρες με τις παλάμες ιδρωμένες.

Μην ποντάρεις στη χαρά μου, στις λίγες στιγμές ξεκούρασης και στη χαλαρότητα του ποτού...απλά μείνε μακριά.

Δεν θέλουμε γελοίους στη γιορτή μας...


Υ.Γ . Κατά τα άλλα απολαύσαμε στο δελτίο του MEGA μια λίαν εμπεριστατωμένη ανάλυση για το ποιός φταίει για τη χθεσινή τρομοκρατική επίθεση που στέρησε τη ζωή σ' ενα δεκαπεντάχρονο παιδί και το φως απο ένα δεκάχρονο.

Δένδιας και Σκανδαλίδης σ' ενα κρεσέντο απύθμενης ηλιθιότητας που εδώ και καιρό έχει καταντήσει ποικιλοτρόπως επικίνδυνη.

Αφού έφτιαξε η ψυχολογία μου για λίγο με το ομόλογο που έκλεισε κάτω του ψυχολογικού ορίου του 6% ,τώρα 5.95 ήταν 5.90%, θα σας γελάσω, καπάκι, ξαναχάλασε με τις δηλώσεις Σαχινίδη .
Αν συνεχίσουμε να δανειζόμαστε, λέει, με τόσο υψηλά επιτόκια ο,τι μέτρα και να πάρουμε δεν θα μπορέσουμε να επιτύχουμε δημοσιονομική σταθερότητα, γιατί τα λεφτά που θα μαζεύονται θα μας τα τρώνε οι τόκοι.

Ε, δεν πειράζει, πάρτε κι άλλα μέτρα και επιτέλους! τι το χουμε το ΔΝΤ;

Φουρκισμένη βγήκα να πάρω τσιγάρα και τρόμαξα σαν είδα το φεγγάρι έτσι μεγάλο που ανέτειλλε...ήθελα να το κοιτάζω και να προχωράω στο πεζοδρόμιο, αλλά στάθηκε αδύνατον.

Οι -κατά τα άλλα- πολιτισμένοι και ευρωπαίοι νεοέλληνες που βγάζουν το κατοικίδιό τους βόλτα, θεωρούν εικαστική παρέμβαση υψίστης πολιτιστικής αξίας τις σκυλοκουράδες, οπότε έπρεπε να είμαι προσεκτική για να μην πατήσω και καταστρέψω κανένα έργο τέχνης η αφηρημένη φεγγαρόπληκτη!

Αν έχετε καμιά καλή είδηση παρακαλώ να τη βάλετε στο σχόλιο...εγω δε βρήκα, δυστυχώς!

Σάββατο 27 Μαρτίου 2010

Ξέσπασμα...


Κι ενώ κάποιοι ακόμα πανηγυρίζουν για τη συμφωνία που επετεύχθη στας Ευρώπας , μια συμφωνία με γενικό τίτλο "Εαρινή Ραψωδία για Λαιμητόμο,Ψαλίδι και Σακοράφα σε FA# Μινόρε", κάποιοι άλλοι βλέποντας οτι η χώρα δεν διαθέτει τους κατάλληλους όρχεις για να αντισταθεί στους εχθρούς της, αποφάσισαν να πάνε στην παρέλαση της 25ης Μαρτίου έχοντας για παντιέρα τους δικούς τους όρχεις, τιγκαρισμένους απο περίσευμα εθνικού φρονήματος!

Κατά τη γνώμη τους, για το έλλειμμα πολιτισμού και παιδείας που βασανίζει την Ελλάδα και απο κεί προέρχονται πλείστα κακά, φταίνε οι Αλβανοί, οι Σκοπιανοί και οι Τούρκοι και καθόλου, μα καθόλου δεν ευθυνόμαστε εμείς, οι Έλληνες, που έχουμε γίνει λαός - συνώνυμο κάθε ηλίθιου lifestyle που μας πλασάρουν media και λοιποί συγγενείς, με αποτέλεσμα να έχουμε γίνει κρετίνοι στην πλειοψηφία μας, με ο,τι αυτό συνεπάγεται στην καθημερινότητά μας και κατ' επέκτασιν στη συμπεριφορά μας!

Κάποιος άλλος πάλι, ο κύριος Via Vai, καφετέρια στο Σύνταγμα, αφού απέλυσε τη υπάλληλό του που επέστρεψε στη δουλειά φυσιολογικά έπειτα απο ιατρική άδεια, αποφάσισε να μην της δώσει τα νόμιμα όταν δικαίως τα ζήτησε, αλλά να απειλήσει κι απο πάνω δείχνοντας το όπλο του την ίδια και τους εκπροσώπους του σωματείου κατά την εκκαθάριση, ενω την επομένη, η πρώην υπάλληλος ξυλοκοπήθηκε και αφέθηκε στη μοίρα της μπροστά στα σκαλιά του σπιτιού της... τί σύμπτωση ε;

Τί θα κάνει το κράτος; Ε, έκανε ήδη τα γνωστά....ΕΔΕ (βαριέσαι), διαθεσιμότητα ανωτέρου και θα φροντίσει να χυθεί άααααααπλετο φως στην υπόθεση της υπαλλήλου, τόσο άπλετο φως που στο τέλος θα στραβωθεί και το ίδιο τόσο, που δεν θα βλέπει ποιός είναι ο θύτης και ποιό το θύμα με τα γνωστά κι απο άλλες περιπτώσεις αποτελέσματα!

Όπου και να πάω, ο,τι και να κάνω αυτές τις μέρες, ενα μαύρο σύννεφο πάνω απ' το κεφάλι μου ρίχνει πύρινη βροχή και ησυχία δεν μπορώ να βρώ. Όποιο... προσωπείο και να βγάλω απ' το συρτάρι του κομοδίνου μου αλλοιώνεται απ' το πραγματικό μου πρόσωπο μόλις το φορέσω και μου τα κάνει μαντάρα, αλλά δε με νοιάζει!


Δε με νοιάζει που δεν μπορώ να συγκεντρωθώ στη δουλειά μου, που ονειροπολώ, που ξύνω όποια πληγή βρεθεί μέσα μου -παλιά ή καινούργια- για να πονέσει ξανά και να νιώσω ζωντανή, δε με νοιάζει που ο χρόνος φεύγει κι εγω δεν προλαβαίνω...

Με νοιάζει που ήπια σήμερα καφέ στα Εξάρχεια με το Κατερινάκι, που σηκώσαμε το δισκάδικο στον αέρα ψάχνοντας μουσικές και καταλήξαμε με μια τσάντα η κάθε μια, ασχέτως που στεναχωρήθηκα που δεν βρήκα το cd των Electric Litany -αλλά δεν θ' αργήσω να το πάρω- και πιο πολύ με νοιάζει και μ' ενθουσιάζει το γεγονός πως, η θέα ενός συγκεκριμένου παρκαρισμένου αυτοκινήτου έκανε τη καρδιά μου ταμπούρλο μεσημεριάτικα, λες και είμαι 16 κι όχι δεκαετίες μεγαλύτερη...

Με νοιάζει που ακούω συνεχώς μουσική και μιλάω στο τηλέφωνο με φίλους, με νοιάζει που γράφω στο τετραδιάκι μου κάνοντας δημιουργική την...ανοιξιάτικη μελαγχολία μου.

Γιατί νιώθω, πως αν δεν ξεκινήσω απ' αυτά τα μικρά και φαινομενικά ασήμαντα, δεν θα μπορέσω ν' αντισταθώ και ν' αντεπιτεθώ σε κανένα απ' τα μεγάλα , απ' αυτά που μας έχουν βρεί κατακέφαλα τελευταία κι ακόμα ούτε την αρχή δεν έχουμε δει!

Θέλω να γεμίσω το μέσα μου απο ποικίλα συναισθήματα και να σκάσω σαν βόμβα στα μούτρα όποιου μου καταστρέφει τα όνειρα, γιατί απλά δεν αντέχω άλλο ! Και δε φοβάμαι να το κάνω, γιατί είναι το μόνο που δεν μπορεί να με βλάψει, το αντίθετο θα έλεγα, με ωφελεί και με κάνει πιο δυνατή , ώστε τα χτυπήματα να είναι πιο καίρια!

Αυταπάτες δεν τρέφω, σε περίπτωση που δεν τα καταφέρω όμως πάλι κερδισμένη θα είμαι...τουλάχιστον θα χω παραμείνει Άνθρωπος μέχρι το τέλος, διάολε, οχι μηχανάκι! Σαν την γάτα...που μπορεί να τη σκότωσε η περιέργεια, αλλά τουλάχιστον "έφυγε" ευχαριστημένη!

Μπαίνουμε στη Μεγάλη Εβδομάδα....άσχετα απο θρησκεία και πίστη, το πράγμα έχει το συμβολισμό του και δε νομίζω πως χρειάζεται να εξηγήσω τι εννοώ...έχω την εντύπωση πως η ευχή που δίνουμε κάθε χρόνο σαν εκπομπή το "Καλή Επ-Ανάσταση", φέτος δεν θα ναι κενή νοήματος.

Οχι δηλαδή πως ήταν και ποτέ....

Ολα όμως ξεκινούν πρώτα απο μας, απο μέσα μας και μετά αλλάζουν τα γύρω...

Θα ξεκινήσουμε άραγε ποτέ, για να δούμε που μπορούμε να φτάσουμε;

Πέμπτη 25 Μαρτίου 2010

Άγιε μου Τρισέ, βάλε το χέρι σου (στην τσέπη μου)...


"Δεν μας φτάναν τα προβλήματα των άλλων, έχουμε και τα δικά μας!"

Δεν είναι λίγες οι φορές που έχει ειπωθεί η παραπάνω ατάκα απο τον αγαπημένο λαθραναγνώστη Χερουβείμ , γνωστός για το χιούμορ, την ετοιμολογία του και οχι μόνο.

Πάνω - κάτω μ' αυτή την ατάκα στο μυαλό, αλλά χωρίς χαμόγελο στα χείλη πέρασε -σχεδόν- αυτή η εβδομάδα. Και με μουσική, πολλή μουσική.


Και τώρα σκέφτομαι επιπλέον μήπως έχω "λαλήσει" ...

Γιατί την ώρα που ανακοινώθηκε στα κανάλια η Συμφωνία Για Τη Σωτηρία της Πατρίδος στας Ευρώπας, την ώρα που ο Άγιος Ζαν-Κλοντ Τρισέ έδινε οδηγίες προς ναυτιλομένους κερδοσκόπους-τις ευλογίες του τις είχε δώσει τον περασμένο Νοέμβριο- οδηγίες του στυλ "ο,τι φάγατε, φάγατε, δεν θα μου το κάνετε Αμέρικαν μπαρ εδώ μέσα" και συμπλήρωνε "έχει ο θεός κι άλλους μαλάκες να μαδήσετε" καταλήγοντας πως "πάλι με χρόνια, με καιρούς, πάλι δικά σας θα ναι", εγω άνοιξα τα παράθυρα περιμένοντας ν' ακούσω:

"ΓΚΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΛΛΛΛΛΛΛΛΛΛΛΛΛΛ"
!!!!!

"Ελλάς ολέ, Ελλάς ολέ"
, ενώ κοίταξα και τον ουρανό να δω τα πυροτεχνήματα που θα πέσουν, μη χάσω το θέαμα η γυναίκα!

Τίποτα.

Περίμενα τις ζωντανές συνδέσεις στα κανάλια με Ομόνοια και Λευκό Πύργο, λαό μαζεμένο να φωνάζει "Είναι βαριά, βαριά η π....α του τσολιά", "το πήραμε, το πήραμε το Ευρωπαϊκό", "Μέρκελ κρύψου, σε ψάχνει η Βουλή σου", "ΠΑΣΟΚ- ΛΑΟΣ στην εξουσία" και άλλα τέτοια γηπεδικά....τίποτα!

Σιγή ιχθύος! Ούτε μπουρμπουλήθρα!

"Μάλλον θα τους έπεσε βαριά η σκορδαλιά", σκέφτηκα και ξαναμπήκα στο σαλόνι για να δω τη συνέχεια του ματς, εννοώ τη συνέχεια του δελτίου ειδήσεων...

Τουλάχιστον , ρε αφιλότιμοι, θα πάει κάποιος να προϋπαντήσει τον πρωθυπουργό στο αεροδρόμιο, όταν επιστρέψει με το τρόπαιο ή θα στείλετε πάλι τον Πάγκαλο-τί να πρωτοπρολάβει κι αυτός- να σας καλύψει, με τη δικαιολογία πως λόγω του....ειδικού βάρους και της έκτασης που καταλαμβάνει, φτάνει και περισσεύει;

Και για πείτε μου αδέρφια, αύριο που λείπει ο Τραπεζιώτης στα παϊδάκια, εγω είμαι μόνη σαν το λεμόνι, το ποδόσφαιρο μου αρέσει, αλλά δεν κόβω και τις φλέβες μου, τι θέλετε να σας πω εγω αύριο το πρωί, μου λέτε;

Μπουρμπουλήθρες...λίγο μετά τις 6 στον αέρα της πόλης και η βαριά σκορδαλιά δεν αποτελεί δικαιολογία για να μην είστε συντονισμένοι, σεντονισμένοι έστω, στους 105.5...

Μέχρι αύριο κοιμηθείτε ήσυχοι...έχουν οι τράπεζες λεφτά... δόξα τον Τρισέ!


Δευτέρα 22 Μαρτίου 2010

Καλό ταξίδι Αντρέα...


Δεν είναι εύκολο να μιλήσεις ή να γράψεις για εναν άνθρωπο που φεύγει απ' τη ζωή, πόσο μάλλον όταν αυτό γίνεται εντελώς ξαφνικά και απροειδοποίητα.

Όταν χτύπησε κατά τις έντεκα το πρωί το τηλέφωνο και στην οθόνη φάνηκε το όνομα Bosko, δεν περίμενα ν' ακούσω πως ενα αγαπημένο πρόσωπο έφυγε απ' τη ζωή, πολύ περισσότερο πως αυτό το πρόσωπο ήταν ο Ανδρέας Παγουλάτος, ο ποιητής με το φωτεινό βλέμμα και το γλυκό χαμόγελο που στα εξήντα του ζούσε και δημιουργούσε με τη λαχτάρα του έφηβου.

Τον θυμάμαι στο στούντιο να κάθεται στον καναπέ κι εγω να προσπαθώ να διαβάσω ενα ποίημα του, για ένα απ' τα πολλά project που είχε στο νού του...δεν μιλούσε, μόνο άκουγε, ενω προσπαθούσα να μπώ στο νόημα και στο κλίμα των στίχων του....έγραφε τόσο περίεργα και περίτεχνα τους στίχους στο χαρτί που του ζήτησα να μου εξηγήσει γιατί...μου εξήγησε με μεγάλη διάθεση τον τρόπο της γραφής του και τα σχέδια που άφηναν οι στίχοι των ποιημάτων του στο χαρτί...

Όταν τον ρώτησα αν έχει κάποια παρατήρηση στην ανάγνωσή μου χαμογελώντας γλυκά μου είπε δυο πράγματα και μ' έβαλε κατευθείαν εντός ...δεν ήταν παρατήρηση, ούτε καν σχόλιο αυτό που μου είπε...ήταν προτροπή, απλά και χαλαρά, χωρίς στόμφο και έπαρση μ' έκανε, οχι μόνο να διαβάσω, αλλά να λυθώ τελείως και να νιώσω το νόημα αυτού που διάβαζα...

Παλιότερα στο Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας πάλι τον είχαμε σύμμαχο. Ακούγαμε τις ιστορίες που είχε να μας διηγηθεί, καλμάραμε το άγχος μας, ζηλεύαμε τα όμορφα ταξίδια του στον κόσμο και κύλαγε ο χρόνος.

Κάποια άλλη στιγμή τον θυμάμαι στο Nosotros σε μια απ' τις πολλές μουσικοποιητικές βραδιές που διοργάνωνε εκεί.

Η αλήθεια είναι πως τον γνώριζα λιγότερο απ' τους φίλους μου και λυπάμαι που δεν κατάφερα να κάνω εκείνη τη συνέντευξη που μου είχε ζητήσει.

Πάντα ευγενικός ο Αντρέας, πάντα καλοσυνάτος, πάντα εκεί, δίπλα στους νέους μουσικούς, στους νέους καλλιτέχνες, που ήθελε να πλαισιώνουν τα ποιήματά του, δίπλα τους...να τρέφει και να τρέφεται , να αναδεικνύει, να υποστηρίζει, να βοηθά.

Ο Αντώνης, ο Ζαχαρίας, ο Ηλίας, ο Παναγιώτης, ο Επίκουρος, ο Βασίλης και άλλοι πολλοί που δεν έτυχε να γνωρίσω, ήταν μαζί του στην παρέα, στη μουσική, στις διαλέξεις, στις εκθέσεις παντού όπου και όποτε χρειαζόταν.

Το χθεσινό οξύ εγκεφαλικό επεισόδιο μετέτρεψε τον Ανδρέα σήμερα το πρωί σε χελιδόνι...ίσως το μόνο χελιδόνι που έφυγε με τον ερχομό της Άνοιξης...

Καλό ταξίδι Ανδρέα....

"...να εξαγνίσουμε με νερό τα μάτια
για να βλέπουμε τη λάμψη ή τη ραγισματιά,
τ' αυτιά, για ν' ακούμε τα μυστικά των πετούμενων
σήματα.
Με νερό να καθαριστούμε απ' την άχρονη σκόνη
την άτοπη φθορά,
η άφθαρτη πανοπλία να πέσει...
ευλύγιστοι να πορευτούμε
ως και στις ράχες του..."

Νερό-Ανδρέας Παγουλάτος

Το σύνδρομο της κεραίας του σαλίγκαρου***



Κι ενώ η αγωνία παρατείνεται στο οικονομικό ζήτημα της Ελλάδος με την επικείμενη Σύνοδο Κορυφής στις 25 και 26 Μαρτίου και την Ελλάδα σε ρόλο...νύφης χωρίς προίκα, τους εταίρους σε ρόλο γαμπρού και τη Μέρκελ σε ρόλο κακιάς πεθεράς, ήρθε και η Άνοιξη επισήμως για να μας ισοπεδώσει τελείως!

Τουλάχιστον, όταν σε ισοπεδώνει η Άνοιξη με τα τερτίπια που κουβαλάει νιώθεις πως είσαι ζωντανός, όταν σε ισοπεδώνουν τα τερτίπια των αγορών, των πολιτικών και λοιπών συγγενών νιώθεις....νεκροζώντανος.

Το παράλογο είναι πως σε μια ελπιδοφόρα εποχή για την επιστήμη, την υγεία, την επικοινωνία και τόσους άλλους τομείς διαπιστώνεις, πως αυτό που βάλλεται, διαβάλλεται, φθείρεται, διαφθείρεται και μοιράζεται ύπουλα χωρίς να έχει όμως κανένα αντίκρυσμα είναι η ίδια η Ελπίδα.

Αυτό ήταν το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα βγαίνοντας απ' τον λήθαργο του Σαββατοκύριακου, έπειτα απο μια...περιπετειώδη εβδομάδα.

Κι επειδή δεν προλαβαίνω να επεκταθώ στο θέμα που μόλις έθεσα, λόγω χρόνου, η συνέχεια επί του ραδιοφώνου.

"Το άσθμα μου κι ο βρυχηθμός μου, στα ραδιόφωνα του κόσμου" που λέει και το τραγούδι...

Λίγο μετά τις 6 στον....σκονισμένο απ' τη Σαχάρα αέρα της πόλης ΘΗΡΙΑ ΕΝΗΜΕΡΑ -επιτέλους μαζί!

Καλημέρα, καλή εβδομάδα και...Καλή Άνοιξη σύντεκνοι!

*** Όσο για τον τίτλο της ανάρτησης, θα περιμένετε λιγάκι μέχρι να σας εξηγήσω τι ακριβώς εννοώ...

Κυριακή 21 Μαρτίου 2010

"Καλώς' την"...αν και για κάποιους, ήρθες νωρίτερα....






Στίχοι: Νατάσσα Μεσσήνη
Μουσική: Ορφέας Περίδης
Ερμηνεία(εδώ):Π.Παυλίδης










Πέμπτη 18 Μαρτίου 2010

Ήτανε στραβό το κλίμα, το 'πιασε και μια κρίση...


-Παπανδρέου:"Ελπίζω να μην πάμε στο ΔΝΤ."

Είσαι η ελπίδα μας!!!! Δεν συνεχίζω παρακάτω...αυτονόητο.

-Παπακωνσταντίνου:"Να δημιουργηθεί ένα κράτος δικαίου, που δεν θα αφήνει την απάτη και τη διαφθορά να υπάρχουν, όπου και αν εμφανίζονται, ακόμα και στο ίδιο το κράτος".

Προφανώς αυτή η μέρα είναι συνώνυμη με τη Δευτέρα Παρουσία. Η Μέρα όπου τα πρόβατα θα ξεχωρίσουν απο τα ερίφια ή αν προτιμάτε, η Μέρα που θα έρθει το τέλος της πολιτικής, όπως την ξέρουμε απ' τα γενοφάσκια μας!
Ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι , δηλαδή...κι αν επιβιώσεις, τσίμπα και κανα βατόμουρο τον Αύγουστο...

-Νέες πιέσεις στα ομόλογα φέρνει το σενάριο για το ΔΝΤ.

Για τη δική μας πίεση που έχει γίνει...Γελένα Ισινμπάγιεβα ούτε λόγος! Μόνο μερικά φιλικά χτυπήματα στην πλάτη....κι αυτά δυνατά.

-Μικρές ποσότητες αρσενικού βρέθηκαν σε δείγματα νερού στο Δήμο Παγγαίου.

Κορίτσια, παρακαλώ, ψυχραιμία! Πρόκειται για το γνωστό δηλητήριο.



-Στο 10,3% το ποσοστό της ανεργίας το δ' τρίμηνο του 2009.

Δεν θέλω "ου"! Τα μέτρα είναι σκληρά μεν αλλά δίκαια και θα βοηθήσουν τη χώρα μας να μπεί ακόμα σε πιο βαθιά ύφεση. Διότι όσο πιο βαθιά μπαίνεις στην κρίση και στην ύφεση, τόσο μεγαλύτερο είναι το σασπένς! Και 'μείς είμαστε λαός των...δυνατών συγκινήσεων!


Και η ευχάριστη είδηση της ημέρας:

Αρκουδοοικογένεια βρήκε καταφύγιο σε στάβλο

Καταφύγιο σε ένα στάβλο κοντά στην Ασβεστόπετρα Κοζάνης βρήκε μια μεγαλόσωμη αρκούδα με τα 3 μικρά της. Εκεί παραμένει όλη τη νύχτα, ενώ νωρίς το πρωί όλη η οικογένεια ανηφορίζει για το βουνό και επιστρέφει ξανά μόλις πέσει το σκοτάδι. Την παρουσία τους αντιλήφτηκε πριν από μία εβδομάδα ο Χαράλαμπος Ποκιάκης, ιδιοκτήτης του στάβλου. Τα ζώα κατέφυγαν εκεί προφανώς αναζητώντας ένα πιο ζεστό σημείο για να «διανυκτερεύσουν».

Έκτοτε, ο κ. Ποκιάκης παρακολουθεί γεμάτος έκπληξη τις κινήσεις της αρκουδοοικογένειας, αφού ποτέ άλλοτε δεν έτυχε να δει από τόσο κοντά αυτό το υπέροχο άγριο ζώο, και μάλιστα σε τρυφερές στιγμές, με την μαμά αρκούδα να αγκαλιάζει προστατευτικά τα τρία αρκουδάκια κατά τις ώρες της χαλάρωσης και του ύπνου. Η εμπειρία είναι μοναδική, τονίζει ο κ. Ποκιάκης.

Η συμπεριφορά της αρκουδοοικογένειας μέχρι στιγμής χαρακτηρίζεται από τον κ. Ποκιάκη ως «υποδειγματική», αφού δεν έχει προκαλέσει καμία ζημιά στις εγκαταστάσεις αλλά ούτε και στον περιβάλλοντα χώρο. Όμως, ο κ. Ποκιάκης ανησυχεί, γιατί πρόκειται για ένα άγριο ζώο, η συμπεριφορά του οποίου είναι απρόβλεπτη. Πάντως, ο ίδιος φροντίζει να υπάρχει τροφή στο σημείο όπου αναπαύεται η αρκουδοοικογένεια.

Οι υπεύθυνοι του Αρκτούρου συμβουλεύουν ότι σε καμία περίπτωση οι άνθρωποι που συναντούν αρκούδες δεν θα πρέπει να τις ταΐζουν. Τα άγρια ζώα δεν πρέπει να συνηθίζουν την ανθρώπινη παρουσία προκειμένου να μην φοβίζουν κανέναν και να μην κινδυνεύουν να θανατωθούν από ασυνείδητους.

Πηγή: εφημερίδα Πρωινός Λόγος Κοζάνης

Εκτός απο τη...ζεστασιά που προσφέρει αυτή η είδηση, το ευχάριστο είναι πως κάνεις άθλιος δεν πήρε τ' άρματα για να σκοτώσει τον..."εχθρό"!

Ευτυχώς!



Τρίτη 16 Μαρτίου 2010

Gourmet εφιάλτες μ' ενα πιστόλι στο πιάτο...


Τελικά τα γενέθλια, όταν συνοδεύονται απο gourmet κουζίνα και κρασί ή θα με απογειώσουν ή θα με προσγειώσουν ανώμαλα με βαρύ στομάχι για ύπνο και μετά δεν θα μπορώ να σηκωθώ με τίποτα!
Άφησα λοιπόν το "ιερό μου καθήκον" και τα Θηρία Ενήμερα στα στιβαρά μπράτσα και την...ακονισμένη -με σμυριδόπετρα- γλώσσα του συντρόφου Τραπεζιώτη κι έκατσα σπίτι για να συνέλθω η γκουρμετζού!

Αλλά τι τα θες, το σήμερα όπως το χθές...κοιμήθηκα και είδα έναν εφιάλτη, άλλο πράγμα!

Έβλεπα, πως η Μέρκελ και ο Σόϊμπλε με μαστιγώναν αλύπητα, που τόλμησα, εν καιρώ οικονομικής κρίσης, να συμμετέχω σε φαγοπότια κι αντί να δίνω το μισθό μου στον ΓΑΠ, να τον ξοδεύω σε γενέθλια δώρα για τους φίλους μου, ενώ ο Σαρκοζί, λίγο πιο δίπλα, ζητούσε επίμονα να μάθει τη συνταγή του γκουρμέ μουσακά που έφαγα!

Εγω, ως γνήσια πατριώτισα, ούρλιαζα με περηφάνια "Jamais!" κι έτσι άρχισε να με χτυπάει κι αυτός με κάτι δωδεκάποντες γόβες της Κάρλας που είχε πάντα μαζί του για μια ώρα ανάγκης!

Τελικά κάποια στιγμή, μέσα στον πανικό, ξέφυγα κι άρχισα να τρέχω καταματωμένη απ' το ξύλο σ' εναν ημιφωτισμένο διάδρομο, ενώ ενα γνώριμο και περίεργα ανατριχιαστικό γέλιο είχε αρχίσει να γεμίζει το χώρο και να μου κόβει τα ήπατα!
Όταν, πλησιάζοντας στο βάθος του διαδρόμου, είδα εναν ψηλό απέθαντο να γελάει και να κουνάει-μ εκείνο τον... μοναδικό τρόπο- τον δεξί του ώμο, κατάλαβα οτι είχε έρθει το τέλος μου και τότε....

ΞΥΠΝΗΣΑ!!!!

Αφού γλίτωσα απ' ....του Χάρου τα δόντια, στην κυριολεξία, διάβασα πως συνεδρίασε σήμερα το Eurogroup/Ecofin-θα σας γελάσω- με μοναδικό του καημό την ελληνική οικονομία και τα χάλια της.

Όλοι οι Γιουρογκρουπιότες/Εκο-κοφινιώτες, δήλωσαν ευχαριστημένοι με τα μέτρα του σοσιαλιστή ΓΑΠ και αφού αντάλλαξαν φιλοφρονήσεις μεταξύ τους, κατέληξαν στο συμπέρασμα πως δεν χρειάζεται οικονομική στήριξη η Ελλάδα γιατί, εν πρώτοις ο,τι κάνει ο Γιώργος καλώς είναι καμωμένο και εν δευτέροις, δεν ζητά λεφτά η Ελλάδα απο κανένα, οπότε δεν υπάρχει και θέμα συζήτησης!

Καλού κακού όμως είπαν να ξαναβρεθούν 25-26 Μαρτίου να τα ξαναπούνε ενα χεράκι και να συνεχίσουν και κείνη την παρτίδα μπριτζ που άφησαν στη μέση γιατί είχαν κι άλλες δουλειές να κάνουν.

Μετά απο τη συνεδρίαση τα spread άρχισαν πάλι να διευρύνονται, ο ΓΑΠ αφήσε ανοικτό το ενδεχόμενο να προσφύγει η χώρα στο ΔΝΤ, ο Πεταλωτής διαπίστωσε αγουροξυπνημένος πως η κυβέρνηση βρίσκεται στη σωστή πορεία (;), ο Σαμαράς άκουσε ξανά για ΔΝΤ και πήρε ανάποδες, ενώ ο Παπακωνσταντίνου δήλωσε ικανοποιημένος απο τις αποφάσεις της παραπάνω συνεδρίασης, οι οποίες αποφάσεις είναι σαν τις...ξέρετε ποιές, ο κάθε σύνεδρος έχει κι απο μια.

"Ωστόσο", όπως τόνισε, "υπάρχουν μια σειρά από τεχνικά ζητήματα που πρέπει να διευκρινιστούν τις επόμενες μέρες ή εβδομάδες, όπως ποιες χώρες θα συμμετάσχουν στους διμερείς δανεισμούς, ποιοι θα είναι οι ακριβείς όροι (π.χ. επιτόκια, βάθος χρόνου) και ποιοι θα είναι οι μηχανισμοί ενεργοποίησης του μηχανισμού αυτού."

Ο κ. Παπακωνσταντίνου επανέλαβε ότι η Ελλάδα ζητά πολιτική και όχι οικονομική στήριξη, ενώ σε ερώτηση για το αν η χώρα μας θα μπορούσε να λάβει άμεσα βοήθεια σε περίπτωση που τη ζητούσε, απάντησε ότι «δεν ζητάς ποτέ κάτι, πριν να μάθεις τι θα σου δοθεί».

Όπως δήλωσε χαρακτηριστικά ο κ. Παπακωνσταντίνου, αυτό που θα ήθελε η ελληνική πλευρά είναι «να υπάρχει ένα γεμάτο πιστόλι πάνω στο τραπέζι και μακάρι να μη χρειαστεί να το χρησιμοποιήσουμε ποτέ. Αυτή τη στιγμή, όμως, δεν υπάρχει κανένα αίτημα από την πλευρά της Ελλάδας».

Μάλιστα!

Δεν ζητήσατε τίποτα κε Παπακωνσταντίνου μας, αλλά μήπως τα δώσατε όλα γιατί σας τα ζήτησαν πρώτοι αυτοί, λέω τώρα εγώ, και θα πάρετε, τις οίδε τι, μόλις έρθει η ώρα;

Όσο για το..πιστόλι, αυτό έχει σερβιριστεί ήδη στο τραπέζι και καλείται ο ελληνικός λαός να το γευτεί παίζοντας ρώσικη ρουλέτα. Κι επειδή το πιστόλι είναι εντελώς γεμάτο καταλαβαίνουμε πως δεν θα τη γλιτώσει κανείς, παρά μονάχα εκείνοι που γέμισαν το πιστόλι με σφαίρες και το σερβίρησαν στο τραπέζι.

Καλή χώνεψη!

Σάββατο 13 Μαρτίου 2010

Χωρίς λόγια...








μουσική: Λένα Πλάτωνος

Τετάρτη 10 Μαρτίου 2010

Τα ταξίδια του Γκιούλιβερ....

Κι ενα φωτό-σχόλιο που αναρτήθηκε-όπως βλέπετε και σείς- στο kopria.blogspot.com, το οποίο μας έστειλε ο φίλος Θοδωρής.

Για ανάρτηση δικής μας παραγωγής θα περιμένετε μέχρι το μεσημεράκι ...προσπαθούμε να συνέλθουμε απο το ειδησεογραφικό overdose, ενώ παράλληλα έχουμε "σκάσει" απο εθνική υπερηφάνεια διαβάζοντας για τα "ταξίδια του Γκιούλιβερ" και για τα αποτελέσματά τους.

Εκείνο που μας ανησυχεί ιδιαίτερα στο ανάγνωσμα του... "βιβλίου των ταξιδιών" δεν είναι αυτά που γράφονται, αλλά οι σελίδες που λείπουν απ' το βιβλίο.

Καλημέρα σύντεκνοι!

Λίγο μετά τις έξι, ραντεβού στον αέρα της πόλης. Το ραντεβού ανανεώνεται για αύριο στους δρόμους της πόλης.

Σάββατο 6 Μαρτίου 2010

Ποιός τη ζωή μου, ποιός την κυνηγά...


Μια μέρα μετά τη χθεσινή απεργία-εξπρές και ξύπνησα στον καναπέ με το που χάραξε ο πρώτος στεναγμός.
Το πρώτο φως του ήλιου κάνει κόλπα στους τοίχους του σπιτιού περνώντας μέσα απο τις γρίλιες, πρωϊνό και ορεξάτο για παιχνίδια, ενώ προσπαθώ να καταλάβω που είμαι και που βρίσκομαι.
Τα μυωπικά μου μάτια εντοπίζουν με δυσκολία τις λεπτομέρειες εκείνες που πείθουν τον μουδιασμένο μου εγκέφαλο πως είμαι σπίτι μου, στο σαλόνι, με λένε Ειρήνη παύλα Αριάδνη και δεν είμαι καθόλου καλά, για άλλη μια μέρα.



Το μυαλό μου κάνει μια αναδρομή στο χθεσινό σήριαλ των ονείρων μου και τσεκάρει ποια απο τα επεισόδια ήταν σ' επανάληψη, αξιολογεί στα γρήγορα την πλοκή, τους πρωταγωνιστές των επεισοδίων και άλλες λεπτομέρειες.
Το διακόπτω με δυσκολία, ψάχνοντας στα τυφλά με το αριστερό μου χέρι το τηλέφωνο για να δω τι ώρα είναι.

7:48 και κάτι ψιλά... μια φωνή σε άπταιστα αγγλικά, με βαριά γερμανική προφορά ουρλιάζει στο αυτί μου πως πρέπει να σηκωθώ , επιτέλους!***


Σκέφτομαι πως είμαι μια τεμπέλα που δουλεύει ελάχιστα, κοιμάται και ξεφαντώνει διαρκώς μαζί με άλλους τεμπελχανάδες στα καφέ και στις μουσικές σκηνές της Αθήνας, στις ταβέρνες, στα κλαμπ κι όπου αλλού βούλεται.
Πρέπει να πέσω στα γόντατα και να ζητήσω ταπεινά συγγνώμη, που δεν κάνω και τέταρτη δουλειά και που τις καθημερινές ξυπνώ απο τις δύο το πρωί, ενώ για να πιώ εναν καφέ με τον γείτονα, που λέει ο λόγος, πρέπει να κάνω αίτηση με αριθμό πρωτοκόλλου για να βρούμε το σωστό τάϊμινγκ, αφού κι αυτός δουλεύει περίπου σαν κι εμένα, άρα....

Εκτός αυτού, να ζητήσω κι άλλη συγγνώμη, που στις οκτώ κάθε βράδυ παρακολουθώ τα κεντρικά δελτία ειδήσεων κάτι άθλιων δημοσογράφων, δηλητηριάζοντας την ψυχή μου ποικιλοτρόπως και κανείς δε μου κολλάει βαρέα και ανθυγιεινά ένσημα γι' αυτό το λόγο!

Γιατί τέτοια ένσημα θα έπρεπε να έχω μ' αυτά που παρακολουθώ και κατέληξα Θηρίο Ανήμερο-Ενήμερο που στριφογυρίζει τα βράδια στον ύπνο του βλέποντας κάτι...πρωτόγονα όνειρα και δοκιμάζει το βρυχηθμό του κάθε μέρα με πολλούς τρόπους, εντός κι εκτός αέρα.



Ναι, το ξέρω πως είναι επιλογή μου να κάνω ολα τα παραπάνω, αλλά δεν είναι επιλογή μου να παλεύω για και να εξηγώ το αυτονόητο κάθε φορά!
Αυτό με διαλύει κάθε μέρα, όχι η κούραση, αλλά η αρρώστια του αυτονόητου! Κι αυτό δεν το επέλεξα εγω, ούτε εσύ αλλά κάποιοι που κατα καιρούς πήραν μαζί τους- κι εμένα κι εσένα- υποστηρικτές και με τη στάση μας, με τον τρόπο μας, σε προσωπικό ή συλλογικό επίπεδο κάναμε λάθος κάποια στιγμή κι έγινε το αυτονόητο ζητούμενο, αμαρτωλή ιστορία και κακοσκηνοθετημένο τηλεοπτικό σήριαλ!



Τέλος, ο καθένας υιοθέτει το δικό του αυτονόητο και πράττει όπως του ρθει κι όπως του φανεί, κάτι που δυσκολεύει ακόμα περισσότερο την ήδη δύσκολη κατάσταση.

Παράδειγμα, για τον Μανόλη Γλέζο ήταν αυτονόητο πως η σημαία με τη σβάστικα έπρεπε να κατέβει απο την Ακρόπολη τότε, όπως αυτονόητο είναι για τον ίδιο τώρα, στα 88 του χρόνια, να είναι στην πρώτη γραμμή και να δίνει πάλι τον αγώνα του ενάντια στους υποταγμένους των κανόνων της αγοράς και των μέτρων που θέλουν να επιβάλλουν.

Για τον άκαρδο και ανιστόρητο μπάτσο ήταν επίσης αυτονόητο πως θα τον ψεκάσει με χημικά, οχι μόνο τον Γλέζο, οποιοδήποτε στην ηλικία του Γλέζου ήταν μπροστά του, χωρίς μάσκα, χωρίς κουκούλα, με γυμνά χέρια, για να είναι άξιος ο άθλιος μισθός του!

"Καθ' ής εφ' ω ετάχθη"
, θα πεί κάποιος εξηγώντας τα παραπάνω "αυτονόητα".

Οχι φίλε μου, γιατί το αυτονόητο χατρακτηρίζεται-καθώς εχω καταλάβει δηλαδή- απο υψηλά ιδανικά και πολιτισμό, κοινωνική ευαισθησία , αγώνες κι ανάλογες θυσίες κι οχι απο την αθλιότητα, τη δουλικότητα, την υποτέλεια, το "γλείψιμο", την αναισθησία και τη βαρβαρότητα στο όνομα των ιερών και των οσίων της πατρίδας, που τη θυμούνται όπως, όποτε κι αν τους βολέψει.

"Θέλει Αρετή και Τόλμη η Ελευθερία" λέει ο ποιητής...δε μου το εξήγησαν σωστά όταν πήγαινα σχολείο και διδάχθηκα το ποίημα, γιατί η καραμέλα που μου δωσαν να πιπιλίσω- μαζί με την εξήγηση που μου δωσαν- μου άφησε έντονα τη γεύση του μισού.

Όπως δεν μου εξήγησαν επαρκώς το πως "η τύχη ευννοεί τους τολμηρούς" . Γιατί αν εννοούν τόλμη στις μέρες μας να φιλάω κατουρημένες ποδιές για να πάω μπροστά ή να γλείφω εκεί που προηγουμένως έφτυνα, "κάποιο λάκο έχει η φάβα" κι ενω η φάβα μου αρέσει, ο λάκος με το πολύ λάδι μέσα, μου φέρνει αναγούλα.


Ίσως, τελικά, να στάθηκα τυχερή ή τολμηρή, με αρετή ή με τρέλα ή με όλα αυτά μαζί και τα κατάλαβα όπως τα κατάλαβα τα παραπάνω, απο διαίσθηση κι απο εμπειρία αργότερα κι έκανα τις επιλογές μου.

Έκανα τις επιλογές μου προσπαθώντας να ξορκίζω τον φόβο που φύτρωνε κάθε φορά μέσα μου, για ο,τι καινούργιο αντιμετώπιζα και όσα νόμιζα πως θα χάσω απο τα κερδισμένα μου αν επιλέξω αυτό ή το άλλο, παραδινόμενη για λίγο ή πολεμώντας τις Σειρήνες που μου παιρναν τ' αυτιά με το γλυκό τραγούδι του βολέματος, ψάχνοντας να βρώ την Ιθάκη του Αυτονόητου, σαν άλλος Οδυσσέας και νιώθωντας πολλές φορές ηλίθια, άσχετη, προδομένη, δακτυλοδεικτούμενη, χαρούμενη, λυπημένη, μίζερη, αγνώμων, ευγνώμων και πάει λέγοντας.

Εκεί που κατέληξα είναι πως αυτονόητο για μένα είναι πως δεν θα παραδοθώ αμαχητί, πολεμώντας ακόμα κι εμένα την ίδια όταν πρέπει.
Εχω μια διαφωνία, βέβαια, με το ένστικτο της αυτοσυντήρησης με το οποίο βρίσκομαι μονίμως σε διαπραγματεύσεις, αλλά κάπως θα το ξεγελάσω κι αυτό, θα βρώ τον τρόπο να του επιβληθώ.



Κι αν η ανάρτηση κατέληξε ολίγον τι αυτοβιογραφική, σας ζητώ συγγνώμη...δεν είναι πάντα εύκολο να μιλώ για τους άλλους χωρίς ν' αναφέρομαι και σε μένα, που θέλοντας και μη, συνυπάρχω , ευθύνομαι, διαλύομαι, προσπαθώ, επιμένω, υπομένω, ελπίζω, ζω σ' αυτή την κατάσταση και πάλι απ' την αρχή.
Νιώθω άβολα, πως το λένε, σαν να κάνω κριτική στους άλλους βγάζοντας την ουρά μου απ' εξω...κι επειδή θεωρώ πως κι εγώ εχω "μεγάλη ουρά", δεν μπορώ να τα βολέψω έτσι ωστε να μην τη βάλω εντός θέματος με κάποιον τρόπο.

Καλό Σαββατοκύρικακο κατά τα άλλα...

*** ήθελα να γράψω την προτροπή "Σήκω επιτέλους!" στα γερμανικά, αλλά δεν ξέρω τη γλώσσα. Όταν χρησιμοποίησα το google translate για βοήθεια, κάνοντας τις απαραίτητες ρυθμίσεις, η μετάφραση που προέκυψε ήταν παραδόξως στ' Αγγλικά "Get up at last!" κι οχι στα Γερμανικά όπως ήθελα.

Έτσι κατέληξα για άλλη μια φορά στο συμπέρασμα πως "όλοι οι καργιόληδες μια εταιρεία", απευθυνόμενη στους εταίρους και λοιπούς εταιρίσκους:-)

Ο στίχος ανήκει στο τραγούδι "Καληνύχτα" του Σωκράτη Μάλαμα.

Τετάρτη 3 Μαρτίου 2010

Αν έχετε ακόμη απορίες...



Για τα νέα μέτρα τα ακούσατε φαντάζομαι, οπότε δεν χρειάζεται να σας πούμε κάτι... Άλλωστε το περίδοξο τηλε-έθνος μας θα πάρει "γραμμή" από τα βραδίνά δελτία ειδήσεων.
Κατά τα άλλα βλέποντας τη φωτογραφία-έγγραφο που αναδημοσιεύουμε κι εμείς από το TROKTIKO, λύθηκαν πια και οι τελευταίες μας απορίες για το ποιοι - αλλά και το ποιόν αυτών που - μας κυβερνούν... Γραβατοφόροι, άνθρωποι που μοχθούν στο playstation (βλέπε περιοδικό RAM), και ιδρώνουν στο ποδήλατο.

Κάθε λαός όμως δεν έχει τελικά τους "ηγέτες" - του κώλου - που του αξίζουν;

Κάντε "κλικ" πάνω στη φωτογραφία και δείτε τους τίτλους των εντύπων που διάβαζαν οι σύμβουλοι του Πρωθυπουργού προκειμένου να ενημερώνονται - και εν συνεχεία να τον ενημερώνουν - για τις διεθνείς και εγχώριες εξελίξεις... Και μετά σου λέει "τι έχουν τα έρμα και ψοφάνε"...

KALO KOURAGIO ELLINES...

Τρίτη 2 Μαρτίου 2010

Delenta est...



"Γιατί εσύ δεν ήσουν άνθρωπος, γιατί εσύ ήσουν χιονάνθρωπος...."


ΓΑΠ: "Παλεύουμε για να κρατήσουμε ζωντανή την οικονομία"!

Ο ΓΑΠ, δεν ψάχνει πια να βρει εθελοντές πρόθυμους να δώσουν τη ζωή τους για να σώσουν την οικονομία. Τους ορίζει ο ίδιος, όπως στις ιστορίες του Αστερίξ του Γαλάτη ο Ρωμαίος εκατόνταρχος ορίζει "εθελοντές" τους κακόμοιρους λεγεωνάριους, που σφυρίζουν αδιάφορα μιλώντας για τον καιρό, μπας και τη γλιτώσουν.

Εθελοντής...

Πάντα στο τέλος οι λεγεωνάριοι καταλήγουν να τρώνε μπούφλες απ' τους Γαλάτες και να γυρνάνε διαλυμένοι στο στρατόπεδο. Ο εκατόνταρχος όμως, το χαβά του.

Στην Ελλάδα, εθελοντές ορίζονται ΟΛΟΙ προκειμένου να σωθεί η οικονομία της χώρας.

ΟΛΟΙ;

Ε, όχι και ΟΛΟΙ....υπάρχει πάντα ένα...."ρωμαϊκό οχυρό" που αντιστέκεται και θ' αντιστέκεται εσαεί στον εθελοντισμό. Χρόνια τώρα το κάνουν με επιτυχία και κανείς ποτέ δεν τους ζήτησε εξηγήσεις. Η διαπλοκή και η διαφθορά ζεί και... κυριεύει, υπό το στοργικό βλέμμα όλων όσων κάθε τρείς και λίγο χύνουν άπλετο φως και βάζουν το μαχαίρι στο κόκκαλο, παριστάνοντας τους γενναίους που δεν λογαριάζουν το προσωπικό και κομματικό κόστος μπροστά στο συμφέρον της πατρίδος.






Αυτοί που θα θυσιαστούν τελικά "εθελοντικά" είναι οι... "μωρές παρθένες", που προσκυνούν την ιερή κάλπη κάθε 4 χρόνια και πανηγυρίζουν ανάλογα με το χρώμα που θα βγάλει, έχοντας στο νου τους πως θα εξαργυρώσουν καλύτερα,για τους ίδιους και τα παιδιά τους, το αποτέλεσμα.

Κι αν η υπόσχεση που δόθηκε δεν πραγματοποιηθεί, τότε οι ίδιες μωρές παρθένες θα ρίξουν μαύρο δαγκωτό στην κάλπη την επόμενη φορά που θα την επισκεφτούν- που ήταν μπλε ή πράσινο πριν, δεν έχει σημασία- κι έτσι ο λαός πάλι θα δείξει την κυριαρχία του και τη δύναμή του.

Ποιά είναι η δύναμη του; Μα, η εκδίκηση φυσικά! "Να για να μάθεις παλιό-κερατά, που μου 'ταξες εμένα και δεν....θα σε σιάξω εγώ!" Αυτή είναι η υπεύθυνη θέση του κυρίαρχου λαού τις τελευταίες δεκαετίες.

Γενικεύω;

Μπορεί...αλλά τα ξερά όταν καίγονται, καταστρέφουν και τα χλωρά τριγύρω και ο κανόνας έχει πάντα την εξαίρεση για να τον επιβεβαιώνει.
Δεν αρκούν όμως για την ώρα οι εξαιρέσεις που υπάρχουν, ώστε να αλλάξει ο κανόνας κι εκεί είναι το πρόβλημα....το οικονομικό δεν είναι το μόνο έλλειμμα σ' αυτή χώρα. Δυστυχώς!

(Παρεμβάλλεται δελτίο ειδήσεων...............)


Όπλο μαζικής καταστροφής...

Στο MEGA, προκειμένου να τρομοκρατήσουν κι άλλο τον λαό για να δεχτεί τα πάντα όλα αμαχητί, από μέτρα και σταθμά μέχρι μαστίγιο, σταυρό και φάλαγγα, αν χρειαστεί, επιστράτευσαν πάλι τον Επίτιμο!!!

Για τρίτη φορά, από το βράδυ της παραμονής της Πρωτοχρονιάς του 2010 που μας ευχήθηκε "όλα τα καλά" κι είδαμε τα χαϊρια μας, ο You Know Who μιλάει πάλι, για τρίτη και φαρμακερή φορά, στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του καναλιού, για τα οικονομικά μέτρα και για το τί μέλλει γεννέσθαι απο δω και κάτω-γιατί το πάνω θ' αργήσει να φανεί.

Δεύτε τελευταίον ασπασμόν! :-)

Μετά κι απ' αυτό το κακό, νιώθω σαν να έχω πέσει μέσα σε βαρέλι με ραδιενεργά απόβλητα!

Όσοι είδατε το δελτίο του συγκεκριμένου καναλιού, θα προσέξατε και κάτι άλλο, πριν πέσει η... βαριά σκιά του....εκλεκτού καλεσμένου και σας πλακώσει:

Η ανακοίνωση των μέτρων στα video του δελτίου, ήταν γραμμένα με μαύρα γράμματα πάνω σ' ενα γραφιστικό εύρημα, με σχήμα ορθογωνίου παραλληλόγραμου (;), χρώματος λευκού, που έμοιαζε εκπληκτικά με.... ταφόπλακα!!!!

Τι διάολο, τζάμπα τη χρησιμοποιούν την ατάκα τόσον καιρό "ποιός θα πληρώσει το μάρμαρο;" :)

Τελικά την αξιοποίησαν και οπτικά την κατάλληλη μέρα, για να την εμπεδώσουμε καλύτερα!


Μοντέρνοι καιροί


Δευτέρα 1 Μαρτίου 2010

Θα 'ναι σαν να μπαίνει η Άνοιξη....



Ανταπόκριση απο το....πολεμικό μέτωπο. Γιατί, αν δεις τους τίτλους όπως τους είδα εγώ, μετά απο ατέλειωτες ώρες εργασίας μπροστά στον υπολογιστή "καλωδιομένη" με τα τηλέφωνα, βλέπεις πόλεμο:

Παπανδρέου: "Ζητάμε συστράτευση για τη σωτηρία της χώρας"!

ΝΔ: "Ζητάμε απ' την κυβέρνηση ν' αφήσει την ακατάσχετη μετρολογία".

Όλι Ρεν: "Πάρτε νέα μέτρα"!

Σκανδαλίδης: "Η περικοπή του 14ου μισθού, να μην έχει μόνιμο χαρακτήρα".

Νάνα Μούσχουρη: "Αποποιούμαι το μισθό μου για το καλό της πατρίδας".




Και είναι πόλεμος....

Ενώ περιμένεις ν' ακούσεις σειρήνες, καμπάνες, αεροπλάνα και βομβαρδισμούς κι ενώ παράλληλα αναρωτιέσαι, πως είναι δυνατόν να σ' εχει απορροφήσει τόσο η δουλειά που δεν κατάλαβες πως ..."η πόλις εάλω", αντί για βόμβες κλπ, διαβάζεις πως :

"Ραγδαία πτώση παρουσίασαν τα spreads, πέφτοντας στις 310 μονάδες"

"Σημαντικά κέρδη σημείωσε το ΧΑΑ 2,94 %"

Ο θάνατός μας η ζωή τους.....

Αφού μας μέτρησε ξανά ο "πολλά βαρύς και όχι" Όλι Ρεν, μας έδωσε και συμβουλές:

"Ελέγξτε το χρέος σας πριν σας ελέγξει αυτό"!

Τέλος, μας ευχήθηκε "καλό κουράγιο" στα ελληνικά, ως φιλέλλην Ευρωπαίος το χε κάνει τάμα φαίνεται στη Παναγιά Μερέντα, πήρε των ομματιών του και εμείς πήραμε τον..."κούκο" με το μέτρο, που όσα μέτρα και να 'ναι ένας κούκος, μόνος του -ως γνωστόν- αδυνατεί να φέρει την Άνοιξη!

Ωστόσο, αδέρφια, η ευχή παραμένει: Καλό μήνα και με το καλό να μας έρθει η Άνοιξη! Να ρθεί και να μας ταράξει δυνατά και αποτελεσματικά με ο,τι αυτό συνεπάγεται!

Δεν σας γράφω άλλα...πρέπει φύγω μπροστά απ' την οθόνη του υπολογιστή, γιατί στο τέλος θα πάθω....εργασιακή επιληψία!:-)

Αύριο λίγο μετά τις 6 στον αέρα της πόλης, σε πλήρη σύνθεση, παρέα με το Θηρίο Α' που γύρισε απ' τα παϊδάκια...ουπς! εεεε, απ' το εξωτικό Αγρίνιο ήθελα να πω!

Χεχεχε.....


Ένα το χελιδόνι κι η Άνοιξη ακριβή...

Υ.Γ

Όσο για τη συγκίνηση του ΓΑΠ, που μας λέει ιστορίες για πολίτες που τον ικετεύουν-σχεδόν- να πάρει το μισθό τους και να σώσει τη χώρα απ' την κρίση θα επανέλθουμε...πόσα ν' αντέξει να πεί κανείς μετά από ...17 ώρες εργασίας!

Ούτε ο ...Νταλάρας στο studio όταν ηχογραφεί....:-)