Που είχαμε μείνει;;;

Βράδυ Σαββάτου...

Παρέα με το Στιφάδο κάθομαι στο σπίτι ακούω μουσική, μπαινοβγαίνω στο Facebook, διαβάζω, κάνω την απαραίτητη φασίνα,μαγειρεύω, τρομοκρατούμαι στη σκέψη της Δευτέρας και προσπαθώ να μην την σκέφτομαι, απλώνω ρούχα, μαζεύω ρούχα-πάντα με μουσική-και συνειδητοποιώ πως δεν μιλάω καθόλου.

Ανθρώπινη φωνή δεν ακούγεται στο σπίτι, εκτός κι αν απευθυνθώ στο Στιφάδο, αλλά κι αυτό με τόση ζέστη και τόση μουσική, κάθεται ήσυχο στο πάτωμα, κοντά στον ανεμιστήρα ή δίπλα σε μένα, ενώ που και που, όταν φεύγει, το βλέπω να σέρνει ενα παλιό μου φόρεμα, που του το έχω αφήσει επίτηδες, πάνω στο πάτωμα και να παίζει μαζί του.

Πολλή η ζέστη την εβδομάδα που πέρασε...καλοκαίρι είναι ας μην διαμαρτύρομαι. Οχι πως διαμαρτυρήθηκα και έντονα δηλαδή, να έτσι, για τους τύπους μονάχα. Εθιμοτυπικά θα έλεγα πιο σωστά.

Ραδιόφωνο το πρωί, μετά δουλειά, ελάχιστος ύπνος, ανάγνωση ηλεκτρονικών περιοδικών, εφημερίδων και πάμε πάλι απ' την αρχή.



Το προηγούμενο Σάββατο παρακολούθησα τη 2η μέρα του Kosmos Festival και την Τετάρτη τη Monika στο Λυκαβηττό. Όμορφα...και οι δυο βραδιές είχαν την ιδιαιτερότητά τους, δεν μπορώ να πω. Ειδικά η Τετάρτη που την επόμενη ήταν εργάσιμη θα την έλεγα και...special! :-)



Πολύς ο κόσμος , στον Λυκαβηττό κυρίως, ωραία και η Monika. Ακόμα κι αν δεν είσαι φαν, δεν μπορείς να μην αναγνωρίσεις το ταλέντο της και την καλλιτεχνική της ωριμότητα σε σχέση με την ηλικία της.

Παρ' όλα αυτά και με την αβεβαιότητα που υπάρχει στα εργασιακά, με τα Λομβέρδεια τερατουργήματα στο χώρο της εργασίας και στο ασφαλιστικό, έχω αρχίσει να νιώθω κάπως σουρεαλιστικά. Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες, μπορεί να μας διαβάζει και κανένας ψυχίατρος και ν' αρχίσει ν' ανησυχεί ο άνθρωπος.



Διάβασα χθές στο e-tetradio για την απαράδεκτη ενέργεια να κοπεί η εκπομπή του Γιάννη Πετρίδη στο κρατικό ραδιόφωνο. Διαβάστε και σεις εδώ τις λεπτομέρειες , τις διαμαρτυρίες που έχει ξεσηκώσει αυτή η απόφαση, καθώς και τις κινητοποιήσεις.

Θα μου πείτε, όλοι οι συμβασιούχοι της ΕΡΤ θα κοπούν, ο Πετρίδης σε πείραξε ;

Δεν είναι έτσι...

Μ' ενοχλεί να χάνει ο κόσμος τη δουλειά του, όπως μ' ενοχλεί όταν πληρώνεται και δεν την κάνει. Ο Πετρίδης είναι κεφάλαιο στα ραδιοφωνικά ζητήματα. Είναι ζωντανή Ιστορία του ραδιοφώνου, με 35 χρόνια συνεχούς ραδιοφωνικής παρουσίας, με συνέπεια, ένας επαγγελματίας με πάθος ερασιτέχνη. Στο είδος του, αν οχι ο μοναδικός, σίγουρα ο καλύτερος.

Μαζί λοιπόν με τα ξερά καίγονται και τα χλωρά, χωρίς καμία γνώση και καμία ευαισθησία. Που να ψάχνουν τώρα οι ..παρα τω Γερουλάνω παρατρεχάμενοι να δουν ποιός είναι ο Πετρίδης , ποιός πρέπει-αν πρέπει- να κοπεί και ποιός όχι.

Σιγά....σημασία έχει να σώσουμε την πατρίδα.



Για τους πολίτες πάλι δεν ξέρω αν θα υπάρξει σωτηρία. Κι αν υπάρξει, θα είναι σίγουρα η Σωτηρία Μπέλλου που θα μας κρατάει συντροφιά τραγουδώντας μας "Σαν απόκληρος γυρίζω".

Σ' αυτό τον χώρο πάντως σύντομα θα υπάρχουν για όλους εξελίξεις....ήδη έχουν ξεκινήσει δηλαδή και αναμένουμε στ' ακουστικό μας την επόμενη...μετά την επόμενη...κ.ο.κ σαν το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου.



Ευχάριστα νέα θα υπάρχουν κάπου δεν μπορεί...αλλά όλη αυτή η πίκρα που εξαπλώνεται σε δηλητηριάζει όσο κι αν προσπαθείς ν' απομακρύνεις το ποτήρι, στο φέρνουν με το ζόρι στο στόμα σου, πίνεις μια γουλιά, το φτύνεις και σου μένει η πίκρα. Σκέφτεσαι πως την επόμενη φορά μπορεί να μην αντέξεις και να καταπιείς.

Τόση πίκρα, όταν θα γίνει οργή και θα ξεσπάσει, μου λες τί θα γίνει;

Δε φτάνει μόνο ν' αντέχουμε...πρέπει και να το παλέψουμε .



Αυτά για την ώρα...ίσως αφού δεν είχα ευχάριστα να πω καλύτερα να μην έλεγα τίποτα....είμαστε ακόμα εδώ πάντως...θα πάμε και πιο πέρα, όπως και να χει!

Πολλές φορές είμαστε γενναίοι γιατί δεν μας παίρνει να είμαστε δειλοί...ας είναι κι έτσι!

Σας χαιρετώ

Φιλιά διαγωνίως