Οι εφημερίδες, τα σενάρια και η...αδιάκριτη Δευτέρα...

Κυριακή βράδυ...με την ανάσα της Δευτέρας να μου γαργαλάει ενοχλητικά τον αυχένα.
Η..."παρουσία" της Δευτέρας την Κυριακή το βράδυ μου θυμίζει κάποιους καθηγητές στο Λύκειο που είχαν την τάση να στέκονται απο πάνω σου και να κοιτάνε το γραπτό σου την ώρα που έγραφες διαγώνισμα.

Θύμωνα τόσο πολύ μ' αυτή τους την συνήθεια, που αν τύχαινε να... στρατοπεδεύσουν δίπλα μου έριχνα τον...φουντωμένο θάμνο που είχα για μαλλιά πάνω απ' το γραπτό για να μην το βλέπουν.Τώρα που ο θάμνος είναι επιμελώς φροντισμένος και δεν έχω τι να ρίξω στο γραπτό, ρίχνω καμιά βρισιά-"την τύχη μου μέσα" κλπ-και προσποιούμαι την άνετη.



Χθές Σάββατο η μέρα ήταν αφιερωμένη στο μουντιάλ, σήμερα στις εφημερίδες. Εφημερίδες και καφές στην πλατεία της γειτονιάς κατά τις 10 το πρωί μόνο εγω και κάτι..."ξεπεταγμένα" παππούδια καθόμασταν στην καφετέρια. Οι παππούδες δεν διάβαζαν εφημερίδα, ανέλυαν όμως με λεπτομέρειες όποια κοπέλα τύχαινε να περνάει εκείνη τη στιγμή απ' τη μικρή πλατεία.


Ο χαιρετισμός "καλώς την κοιλίτσα" δε μου φάνηκε και πολύ κομψός όπως ειπώθηκε και τον ανταπέδωσα με ενα μεγαλοπρεπές "γκααααααπ!!!" των εφημερίδων πάνω στο τραπέζι συνοδευόμενο απο ενα βλέμμα του στυλ "παππού μαζέψου!" το οποίο ήταν,καθως φάνηκε, τόσο πειστικό, που έγινε αμέσως ησυχία.
Σχεδόν πήγα να βάλω τα γέλια!
Δεν συνηθίζω ν' αντιδρώ σε τέτοιες προκλήσεις, δε δίνω σημασία, αλλά μερικές φορές μου είναι αδύνατον, ειδικά όταν η χροιά και ο τόνος της ατάκας έχει κάτι το εξαιρετικά γλοιώδες.

Κατά τη μια το μεσημέρι επιστροφή στο σπίτι, μαγειρική και ξανά μανά εφημερίδες...έβλεπα απέναντι τον εαυτό μου να κάνει σιωπηλό χαρακίρι διαβάζoντάς τες, αλλά δεν έδωσα σημασία ούτε σ΄αυτό.Μετά άραξα κι άρχισα να κάνω σενάρια στι μυαλό μου,η αγαπημένη μου απασχόληση εδω και κάτι μήνες.

Σενάρια γενικά, σενάρια ειδικά, σενάρια να φάν κι οι κότες.

Κάπως έτσι με βρήκε το βραδάκι, είδα στις 8 το δελτίο ειδήσεων, ελάχιστα, μόνο πέντε λεπτά και αναρωτήθηκα τί είναι πιο σοβαρό σε περιεχόμενο, το δελτίο και οι ειδήσεις όπως τις παρουσιάζουν ή το τηλεπαιχνίδι που προηγούνταν των ειδήσεων...


Η τηλεφωνική επικοινωνία μ' εναν φίλο που είχα, μάλλον αύξησε τον ήδη υπάρχοντα προβληματισμό μου-και τον δικό του- αλλά καταλήξαμε πως δεν πειράζει και τόσο.

Συζητήσαμε για διάφορα θέματα-για δουλειές, για την κοινωνική καταξίωση όπως αυτή επιβάλλεται στις μέρες μας, δηλαδή πόσα έχεις στην τσέπη - κι οχι τι έχεις μέσα σου-, πόση...αναγνωρισιμότητα έχεις, πότε τσιμπάει ο/η απέναντι- σύμφωνα με τις σημερινές κοινωνικές επιταγές πάντα-,γκρινιάξαμε, γελάσαμε ....το συμπέρασμα είναι πως οι καιροί δεν ήταν ποτέ δύσκολοι για τους πρίγκιπες, παρά μόνο για τους αλήτες...ενδεχομένως να υπάρχουν και πρίγκιπες-αλήτες-ισχύει και στο θηλυκό αυτό-, αλλά μάλλον είναι είδος υπό εξαφάνιση :-)

Τώρα, αλλιώς το σκεφτόμουν αυτό το post κι αλλιώς μου βγήκε, λόγω έλλειψης συγκέντρωσης μάλλον....είναι κι αυτή η ....Τσαγκαροδευτέρα πίσω μου, που σηκώνεται στις μύτες των ποδιών της και θέλει να δει τι γράφω...δεν θα της κάνω το χατήρι όμως!
Θα τελειώσω την ανάρτηση εδώ και μια μέρα που θα λείπει -η Τρίτη και η Πέμπτη, ας πούμε, δεν είναι τόσο αδιάκριτες- θα συνεχίσω την ανάρτηση επιχειρώντας να ολοκληρώσω τις σκέψεις μου για τους πρίγκιπες-αλήτες και τους ρομαντικούς επαναστάτες γενικότερα.

Μπορεί και να μην την ολοκληρώσω ποτέ βέβαια, αλλά δε νομίζω πως θα πειράξει κανέναν αυτό :-)

Έχετε γειά προς το παρόν...αύριο λίγο μετα τις έξι, παρέα με το άλλο Θηρίο στον αέρα της πόλης....

Φιλιά διαγωνίως (πάντα!)