Παρ' ολίγον να γίνουμε..."AFTER" , Τσάκι Τσαν!

Ξενέρωσε Δευτέρα και σήμερα...υπέροχα!

Όχι, δεν γκρινιάζω μωρέ, απλώς οι Δευτέρες είναι μυστήριες...μέχρι το μεσημέρι,τουλάχιστον, μετά σαν να τις συνηθίζω κάπως και δεν μ' ενοχλούν τόσο.
Σήμερα είχα, επιπλέον, στο νού μου απο το πρωί να πάω στην τράπεζα.
Ποτέ δεν ήμουν φίλη με τις τράπεζες, τώρα τελευταία όμως η αλλεργία αυξάνεται και εξαπλώνεται.
Φυσικό και επόμενο θα μου πεις...είναι ο Νο1 εχθρός!
Καλά, εγω το καθυστερημένο ενοίκιο ήθελα να καταθέσω, οπότε κατα το μεσημέρι, καμιά ώρα πριν κλείσουν δηλαδή, είπα να πάω κατά εκεί.

Η οδός που μένω στους εξωτικούς Αμπελόκηπους έχει θέμα..δρόμος διπλής κατεύθυνσης, διπλοπαρκαρισμένα αυτοκίνητα, πολλά κάθετα στενά και οι οδηγοί, ειδικά τον τελευταίο καιρό, στην κοσμάρα τους. Άλλος βιάζεται, άλλος βαριέται, άλλος χαζεύει, άλλος είναι μπουρινιασμένος...τα γνωστά , αλλά πιο ενισχυμένα.

Βγαίνω λοιπόν να πάω στο ευαγές ίδρυμα, να ξεμπερδέψω επιτέλους, αλλά υπολόγιζα ελαφρώς λάθος, όσον αφορά το ρήμα "ξεμπερδεύω" ή καλύτερα κάποιος ήθελε να με ..."ξεμπερδέψει" και να μ' απαλλάξει απο κόπους και βάσανα κι εγώ δεν είχα ιδέα!

Προχωράω στο πεζοδρόμιο, ολα καλά κι ωραία, βγαίνω σ' ενα κάθετο στενό, βλέπω αρκετά μακριά ενα αυτοκίνητο, "μια χαρά προλαβαίνω" σκέφτομαι και κάνω να διασχίσω το στενό ανοίγοντας το βήμα και κοιτώντας προς το ερχόμενο αυτοκίνητο.

Προφανώς το ίδιο πράγμα σκέφτηκε και ο οδηγός του γυαλιστερού μαύρου αυτοκινήτου. και άνοιξε το γκάζι βρίσκοντας με, σχεδόν,στη μέση του δρόμου να κοιτάω το...κούριερ του Χάρου με τα μάτια μου!

Δεν ξέρω αν η ζωή περνά μπροστά απο τα μάτια του υποψήφιου θύματος, πάντως εγω δεν πρόλαβα να δω και πολλά, εκτός απο το αυτοκίνητο που ήρθε και φρενάρισε μανιασμένα μπροστά μου, έτοιμο κιόλας για την..."παραλαβή μου", αν με άφηνε σέκο!

Μια μαύρη και γυαλιστερή νεκροφόρα μπροστά μου κι εγώ μαρμαρωμένη!


Εχω παγώσει στη μέση του δρόμου και δεν μπορώ να κάνω ούτε μπροστά, ούτε πίσω...το πιο περίεργο απ' ολα είναι πως εκείνη την ώρα σκέφτομαι τον τίτλο του τραγουδιού του Μ. Ρασούλη "Τι γυρεύεις μες την Κίνα Τσάκι Τσαν" μη με ρωτάτε γιατί, δεν έχω ιδέα!

Συνέρχομαι, δεν ξέρω πότε, πόσο μετά απο τα έντονα κορναρίσματα που, ω του θαύματος, προέρχονται απο την θανατερή λιμουζίνα εμπρός μου και τότε είναι που αρχίζουν τα μάτια μου να γυρνάνε σαν του κουλοχέρη τα φρουτάκια!
Ο οδηγός που παραλίγο να με κάνει μακαρίτισσα-είχα βάλει σοβαρή υποψηφιότητα για πτώμα βλέπεις και δεν το ξερα- μου φωνάζει μέσα απ' τ' αυτοκίνητο και κουνάει τα χέρια του να φύγω απο τη μέση του δρόμου!!!

Ξεσκαλώνω απο το πάγωμα και τον...Τσάκι Τσαν και βρίσκομαι δίπλα στο τζάμι του οδηγού...το χτυπάω, δεν ξερω αν χρύπησα δυνατά, αλλά άνοιξε απότομα.

Πάρα πολύ ψύχραιμα ακούω τη φωνή μου να ρωτάει τον οδηγό :

-Ελεύθερος;
-Γιατί;
-Γιατί αναρωτιέμαι αν βγήκες για άγρα πελατών! Γι' αυτό! Τι έγινε, έπεσε ανταγωνισμός στα πεθαμενατζίδικα και κυνηγάμε τους..."πελάτες" στο δρόμο μεσημεριάτικα;
Ταυτοχρόνως ρίχνω μια ματιά στο ειδικά διαμορφωμένο-άραγε πόσα λίτρα να ναι;-πορτ μπαγκάζ και βλέπω πως υπάρχει "πελάτης ".
Υπέροχα...τον σκότωσε μόνος του ή να πήγε απο φυσικά αίτια άραγε;
-Όπως βλέπεις , μου λεει ο τύπος, έχω κηδεία και βιάζομαι!
-Γιατί βιάζεσαι; Έχεις κλείσει συγκεκριμένο ραντεβού στον άνθρωπο πίσω με τον Αγ.Πέτρο και φοβάσαι μην τον στήσει ή μήπως έχεις σκοτώσει κανέναν παρακάτω και βιάζεσαι μην τον προλάβει άλλος;



Δεν μου απάντησε....αλλά αφού ξελαμπικάρισα για τα καλά...είδα πίσω κανα δυο αυτοκίνητα να περιμένουν βουβά με μαυροντυμένους μέσα, συμπέρανα πως, πολύ πιθανόν να είναι οι συγγενείς του εκλιπόντα και δεν άντεχα να κάνω ή να πω τίποτα παραπάνω.

-Να φύγω; με ρωτάει ο οδηγός
-Εχε χάρη, του απαντάω, που έχεις άνθρωπο μέσα, αλλιώς θα σου λεγα! Και κοίτα να το βιδώνεις το.." πίσω κάθισμα" γιατί έτσι όπως οδηγείς, στο τέλος θα σε βρεί ο... θάνατος πισώπλατα! Πολύ θέλει νομ'ιζεις να αποκτήσεις συνοδηγό αντί.. πελάτη;

Χάλια....

Άναψα ένα τσιγάρο κι έκατσα σε κάτι σκαλιά να μου περάσει το τρέμουλο και οι διάφορες σκέψεις...ήμουν κοντά στην τράπεζα πλέον και συνέχισα με προορισμό το ίδρυμα...

Στην ουρά καθώς ήμουν-μιας και εξυπηρετούσε ενα ταμείο μόνο και ολίγον στον κόσμο μου-ακούω μια φωνή πίσω μου να μου λέει;

-Είναι η σειρά σας, θα προχωρήσετε;

Γυρίζω και βλέπω εναν παπά που περίμενε πίσω μου να μου χαμογελάει!

-Βαλτός είστε πάτερ; του απαντάω και κατευθύνομαι προς το ταμείο. κοιτά να δεις...και παπά πρόχειρο είχαμε, σκέφτηκα και μ' έπιασε ένα απίστευτο νευρικό γέλιο όταν η υπάλληλος με ρώτησε "αιτιολογία κατάθεσης";;

"Κατάθεση ενοικίου μόνιμης κατοικίας" της απάντησα, αλλά δε φάνηκε να το κατάλαβε, ευτυχώς!


Ρε διάολε...μεσημεριάτικα ..."ευτυχώς που δεν πάθαμε τίποτα" :-)))