Μια μέρα ηλιόλουστη...σαν Κυριακή ....

Αύριο;
Αυριο τι;
Ε, θα κατέβεις;
Μα...είναι ερώτηση τώρα αυτή; Εννοείται πως ναι!
Και δε φοβάσαι;
Το να μείνω σπίτι με φοβίζει περισσότερο..
Κι αν συμβεί κάτι; Αν πάθεις τίποτα;
Αν μείνω σπίτι και δεν κατέβω, θα συμβούν περισσότερα και φοβερότερα...
Και δηλαδή θα είστε πολλοί εκεί;
Χιλιάδες...μπορεί και παραπάνω...
Πες μου πως αν συμβεί κάτι άσχημο θα φύγεις!
Σκοπός είναι ο,τι και να γίνει να μη φύγει κανείς! Εκεί πρέπει να μείνουμε όλοι...για όσο χρειαστεί..αν φύγουμε, τι νόημα θα χει;
Ναι , εντάξει, αλλά αν...
Κοίτα...δεν μου αρέσει να σκέφτομαι έτσι, το ξέρεις. Αν...αν...δέκα χιλιάδες "αν"...δεν πάμε πουθενά έτσι...
Ναι αλλά εσύ δεν σκέφτεσαι ούτε ένα τέτοιο "αν";
Σκέφτομαι...
Και;
Σκέφτομαι τι όμορφα που θα είναι μετά...σκέφτομαι πάντα τον κόσμο να χαμογελά και τη μέρα λαμπερή και ηλιόλουστη, σκέφτομαι μικρά παιδιά με μπάλες πολύχρωμες και μπαλόνια στα χέρια να τρέχουν πάνω στο πράσινο γρασίδι γελώντας και παίζοντας! Ακούω ξέγνοιαστες φωνές ανθρώπων, γέλια παιδικά και καλέσματα φίλων...
Και συ που είσαι;
Εκεί είμαι και γω...τα παρακολουθώ όλα και χαμογελάω στη χαρά τους, χαίρομαι όπως την Άνοιξη, μια μέρα ηλιόλουστη σαν... Κυριακή...και δε φοβάμαι τίποτα πια!

Θα κατέβεις δηλαδή ε;

Ναι...και με την πρώτη ευκαιρία, θα έρθω να σου πω τι έγινε, θα σ' αγκαλιάσω και θα σου πω, πως..."Νικήσαμε"!
:-)

(Χαρισμένο με την αγάπη μου στις ανιψιές μου Στέλλα και Βάσω)