Πέρασε ενας χρόνος σχεδόν χωρίς καμιά παρουσια εδω.. πραγματικά δεν θέλω κάν να σκέφτομαι τι μπορεί να φέρει μια ώρα όταν συλλογιστώ τι έφερε ο χρόνος που πέρασε...πιο πολλά πήρε, παρά που έφερε τελικά.
Δεν είμαι συνηθισμένη να κάνω απολογισμούς. Οπότε αυτή η πρώτη ανάρτηση του '12 δεν μπορεί να είναι τέτοιου ύφους.
Να πιάσω λες το νήμα απο εκεί που το άφησα; Χμμμ...ούτε αυτό γίνεται...το νήμα κόπηκε, το κουβάρι είναι μεγάλο ακόμα βέβαια, δεν θα με δυσκολέψει στην περιήγηση...ο,τι έφυγε και πέταξε μακριά αυτό το διάστημα ανήκει στη μνήμη και στη νοσταλγία, στην αφή-που θυμάται- και στην όσφρηση.
Καμιά φορά αναρωτιέμαι γιατί απ' όλες μου τις αισθήσεις αυτή είναι η πιο ευαίσθητη...τόσο ευαίσθητη, που πρώτα οσφραίνομαι το ο,τιδήποτε μετά το βλέπω...ταυτόχρονα δε το νιώθω και κατά συνέπεια η μυρωδιά μπορεί να μου ξυπνήσει μνήμες, γεύσεις, εικόνες και πάει λέγοντας.
Θυμήθηκα κι ένα περιστατικό τώρα ...τους πρώτους μήνες που είχα κατέβει Αθήνα απο Θεσσαλονίκη, άσχετη απο την πόλη και τους δρόμους της-ακόμα είμαι, αλλά σε μικρότερο βαθμό-είμαι μέσα στο αυτοκίνητο του φίλου μου στη θέση του συνοδηγού...πολύ κουρασμένη καθώς ήμουν με πήρε ο ύπνος. Κάποια στιγμή μισοκοιμισμένη τον ρωτάω:
"Στην Αχαρνών είμαστε";
"Ναι" μου απαντάει "πως το κατάλαβες ρε κουτάβι, αφού κοιμάσαι ώρα τώρα! Χαμπάρι δεν παίρνεις"!
"Το μύρισα"....του απαντώ...είχα ξαναπεράσει άλλη μια φορά απο κει και είχε καταχωρηθεί φαίνεται.
Τελικά αυτή η ανάρτηση μοιάζει λίγο να πάσχει απο κάποιου είδους αγκύλωση...με μια μικρή φυσικοθεραπεία θα συνέλθει-αυτή οχι αλλά οι υπόλοιπες.
Είναι και τα τηλέφωνα που διακόπτουν το ειρμό...ίσως πάλι να φταίνε και τα..."αγριογούρουνα που έφαγαν κάτι αηδίες"....επανήλθα πάντως, τακτική πολύ δεν θα μαι αλλά ούτε και εξαφανισμένη.
Στην αρχή σκεφτόμουν να τη χαρίσω αυτή την ανάρτηση σε κάποιον...επειδή αυτός ο κάποιος όμως μου χει χαρίσει πολύ ομορφότερα συναισθήματα με τα γραπτά του, ντρέπομαι να του δώσω κάτι που θεωρώ λειψό.
Μια από τις επόμενες θα ναι δική του...
Καλώς σας βρήκα αδέρφια-σαν τα χιόνια εεε; ;-)
Φιλιά διαγωνίως
Αν ήξερα ότι περίμενες να χιονίσει θα χαλούσα 3 πουπουλένια μαξιλάρια μαδώντας τα από το μπαλκόνι που είναι πάνω από το δικό σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣαν τα χιόνια.
Ύ.Γ. Άκου εκεί λειψό! Διαμαντάκι είναι...
χαχαχαχαχαχαχα! Τσαλ....να ξερες τι πέρασα για να ξαναμπώ...;-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ Τσαλ...πολύ σ' ευχαριστώ...
Πολύ καλημέρα σας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈστειλα και πριν σχόλιο αλλά υπήρξε ένα πρόβλημα
Φτου κι απ την αρχή.
Αν και με κατεστραμένη σχεδόν την όσφρηση απο υπερβολική δόση σταγόνων που έκανα πιτσιρικάς λόγω δυνατού συναχιού σας μυρίστηκα απο τα ράδια και ήρθα.
Μου χάρισες κι ένα χαμόγελο διαβαζοντας σε μια και την καλή μου την αποκαλώ κι εγώ "κουτάβι" κι έτσι η μέρα μου ξεκίνησε καλά.
Αν έλαβες το πρώτο σχόλιο αυτό ας πάει καλιά του.Αν όχι και πάλι καλημέρα και τα υπόλοιπα ραδιοφωνικά.
καλημέρα...:-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΜας φάγανε τα facebook...αλλά είπα να μην λείψουμε και απο εδώ...ωραίο πράγμα το χαμόγελο...:-)
Δεν ήρθε άλλο σχόλιο...μόνο αυτό...
Τα... υπόλοιπα λοιπόν απο αέρος τις καθημερινές!