Σόδα η αφρίζουσα....

Θα προλάβω;

Να γράψω, να κάνω μπάνιο και να φύγω;

Και τι να γράψω δηλαδή; Πως με την πολιτική ζωή του τόπου δεν πλήττω ποτέ, αφού η διαδραστική μέθοδος "Πρώτα ο πολίτης" που ακολουθεί η κυβέρνηση μ' έχει μετατρέψει σε... ενεργό μέλος της διαμόρφωσης των αποφάσεων που αφορούν τη χώρα μου; Τον ελάχιστο χρόνο που μου απέμεινε ελεύθερος-χωρίς να κοιτάζω την οθόνη του pc- τον έστειλα στο opengov.gr.... για το καλό μου!

Στο τέλος θα πληρώσω και τον λογαριασμό, λόγω προτεραιότητας, αφού ως πολίτης προηγούμαι και στην..."λυπητερή"!

Κι αυτό για το καλό μου, επένδυση του μέλλοντός μου...

Η προηγούμενη κυβέρνηση είχε άλλο σλόγκαν.

"Με σύμμαχο εσένα" έλεγε...προσπαθούσα ως... "σύμμαχος" να εντοπίσω τον εχθρό για να τον πολεμήσω και έβλεπα εμένα απέναντι!

Μυστήρια πράγματα...

Κι ύστερα ήρθαν τα τραπεζώματα, ενα "δείπνο συναίνεσης" όπου "όλοι οι καλοί χωράνε", το οποίο υποθέτω πως έγινε κι αυτό για το καλό μου... ως πολίτη.

Ήταν ο πρωθυπουργός, ήταν στελέχη της αντιπολίτευσης εκεί, μεγάλα ονόματα της δημοσιογραφίας -κι αν το πληροφορήθηκα σωστά- ηταν παρούσες και εξέχουσες προσωπικότητες απο τον επιχειρηματικό κόσμο.

Έτσι!

Ο πρόεδρος του ΣΥΝ δεν ήταν διότι δεν τον προσκάλεσαν...μεσ' στην... πολλή "συναίνεση" θα τον ξέχασαν φαίνεται!


Ολα ήταν ειδυλλιακά και για τη χώνεψη καταναλώθηκε σόδα που είναι άκρως συναινετική και βοηθά την πέψη ακόμα και των πιο δυσκολοχώνευτων εδεσμάτων!


Με όλο το σεβασμό στην Ιστορία, χωνεύει πολλά το στομάχι μου κάθε μέρα, ως πολίτης, αλλά μερικά πράγματα εξ αιτίας του τρόπου που παρουσιάζονται μου είναι δύσκολο να τα χωνέψω! Ίσως επειδή μου σερβίρονται με το περιτύλιγμα και μπερδεύομαι...


Δυστυχώς δεν έχω άλλο χρόνο και δεν ξέρω αν θα δαπανήσω άλλον για να επανέλθω αργότερα...


Εκείνο που έχω καταλάβει είναι πως, έτσι "ξερά συναινετικά" δεν άλλαξε ποτέ ο κόσμος...ο κόσμος, αν αλλάξει ποτέ, θ' αλλάξει απ' τη βάση του και για να γίνει αυτό χρειάζονται πολλά...παιδεία, πολιτισμός, χρόνος, έρευνα, διαμόρφωση άποψης και διάλογος πραγματικός κι ενα σωρό άλλα που δεν προλαβαίνω να γράψω λόγω έλλειψης χρόνου...


Το καλοκαίρι του 2009 υπήρξε μια ανάρτηση σ' αυτό το blog στην οποία σας παραπέμπω...πατήστε εδώ, αν έχετε όρεξη.


Κι αυτό γιατί ο..."μουσακάς" είναι μεν βαρύ φαγητό, αλλά αν το πετύχεις , όσο βαρύς και να σου πέσει στο στομάχι, μπορείς να τον αντέξεις και τελικά, να τον ευχαριστηθείς!


Καλημέρα....