Event....

Εδώ και μερικά χρόνια ο Έλληνας στριμώχνει την κοινωνική του ζωή μέσα στον ελάχιστο χρόνο του Σαββατοκύριακου.

Και τι να προλάβεις να κάνεις μένα σ' ένα Σαββατοκύριακο δηλαδή;

Να δεις συγγενείς, φίλους, να διασκεδάσεις, να κοιμηθείς, να ξεκουραστείς, να κάνεις τις δουλειές που δεν προλαβαίνεις τις καθημερινές, να καθαρίσεις το σπίτι, να μαγειρέψεις....αν κάνεις "λίγο απ' όλα", όσον αφορά το κεφάλαιο οικογενειακές/κοινωνικές υποχρεώσεις δεν ευχαριστιέσαι και πολύ, σου μένει η γεύση του μισού, αφού δεν σου φτάνει η μέρα για να δείς και να μιλήσεις με φίλους και συγγενείς όσο θα ήθελες , αν δεν κοιμηθείς και δεν τελειώσεις κάποιες εκκρεμότητες, θα τις βρείς μπροστά σου από βδομάδας και τρέχα γύρευε!

Φαύλος κύκλος! Να μη μιλήσουμε για τη διασκέδαση...άστο καλύτερα!

Προβληματίζεσαι και μόνο που το σκέφτεσαι!

Σκεπτόμενα λοιπόν τις ανάγκες του Έλληνα για διασκέδαση και προβληματισμό τα νταβραντισμένα παλληκάρια που έχουν βρεί την αιτία κάθε κακού σ' αυτόν τον τόπο στους ξένους, έχουν αρχίσει να διοργανώνουν ...event-ατραξιόν στο ΜΕΤΡΟ-φαντάζομαι και σε πλατείες, δρόμους κλπ- για να μη νιώθει χάλια όποιος Σάββατο βράδυ γυρίζει στο σπίτι του πτώμα από δουλειά ή άλλες υποχρεώσεις και δεν έχει κουράγιο για διασκέδαση!

Χθες βράδυ λοιπόν, στο ΜΕΤΡΟ, στο Σύνταγμα τα...νταβραντισμένα παλληκάρια έδωσαν ρεσιτάλ προς τιμήν της πατρίδος και του σκληρά εργαζόμενου και δοκιμαζόμενου έθνους!

Χωρισμένα σε παρέες, τόσο στην άνοδο όσο και στην κάθοδο των συρμών και φορώντας μπλουζάκια που... ξεχείλωναν από μούσκουλα και περηφάνια-αν και μερικοί "φλωρόφερναν" όπως παρατήρησε ο φίλος μου- έκαναν επίδειξη φρονημάτων!

Κάτι σαν επίδειξη τάπερ που έκαναν παλιά στα σπίτια, αλλά στο πιο...-πολύ πιο- επικίνδυνο!

Δεν ήμουν μπροστά, το σκηνικό μου το διηγήθηκε φίλος, που περίμενε στη στάση για να έρθει σπίτι μου.

Τα μπλουζάκια έγραφαν συνθήματα για την Ελλάδα-δυστυχώς δεν μπόρεσε ο φίλος μου να συγκρατήσει τί ακριβώς έγραφαν. Μάλιστα κάποιοι απ' αυτούς τα φορούσαν σε κοινή θέα, ενώ κάποιοι άλλοι κάτω από μπουφάν για να μην φαίνονται. Κατόπιν προτροπής των πιο θαρραλέων, έβγαζαν το μπουφάν τους γελώντας, αποκαλύπτοντας το καθαρόαιμο μπλουζάκι στο φιλοθεάμον κοινό.

Όταν ήρθε ο συρμός επιβιβάστηκαν μαζί με τον υπόλοιπο κόσμο κι άρχισαν το...τραγούδι! Συνθήματα όπως "Αίμα και Τιμή, Χρυσή Αυγή", "Έξω οι ξένοι", " Έλληνας γεννιέσαι δε γίνεσαι" και άλλα παρόμοια...κάθε παρέα αποτελούνταν από καμιά τριανταριά άτομα περίπου, ούτε ένας, ούτε δύο.

Αντιδράσεις δεν υπήρξαν από τους συνεπιβάτες. "Μουγκαμάρα" χαρακτήρισε την αντίδραση ο φίλος μου, όταν τον ρώτησα.

Μέσα στο βαγόνι βρισκόταν ένας μετανάστης, κοντά στον φίλο μου και κάποια στιγμή όταν κατά λάθος τον ακούμπησε-ένα πολύ χαλαρό σπρώξιμο εντελώς ακούσια- γύρισε και τον κοίταξε έντρομος ζητώντας του "συγγνώμη''! Ο άνθρωπος είχε τρομοκρατηθεί απ' το σκηνικό κι ας μην είχε κάνει τίποτα...ήταν απλώς ξένος κι αυτό ήταν αρκετό!

Κι όλα αυτά συμβαίνουν στην Ελλάδα που ξέρει πολύ καλά τι θα πει κατατρεγμός, προσφυγιά, μετανάστευση, εκμετάλλευση και εχθρικό κοινωνικό περιβάλλον.

Η επίσημη πολιτεία τόσα χρόνια, από τη δεκαετία του '90 κι ακόμα δεν κατάφερε να βρεί λύσεις στο μεταναστευτικό, σαν να μην την αφορούσε τι συμβαίνει γύρω της. "Γρήγορα ποτέ και πρόχειρα πάντα" είναι το μότο κάθε κυβέρνησης που πέρασε απ' αυτό τον τόπο σε κάθε σημαντικό ζήτημα, αν κρίνει κανείς από τα αποτελέσματα.

Και τώρα αναλαμβάνουν την "φροντίδα" ομάδες, κόμματα με δημοκρατικό μανδύα που ανεμίζει αγέρωχα, σπέρνοντας τον τρόμο και τον πανικό, σε αλλοδαπούς και ημεδαπούς.

Δυστυχώς το "αυγό του φιδιού" έχει ραγίσει, και το φίδι και είναι έτοιμο ν' αρχίσει να σέρνεται...στην Ελλάδα, στην Ευρώπη...κι όποιος νομίζει πως δεν το αφορά, γιατί δεν ανήκει στην κατηγορία-στόχο των ομάδων που το υπηρετούν γελιέται. Ο στόχος τους αλλάζει ανάλογα με τις ανάγκες που προκύπτουν. Σήμερα είναι οι μετανάστες, αύριο θα είναι κάποια άλλη κοινωνική ομάδα και τα πιστεύω της.

Διαβάστε και εδώ:

http://www.enet.gr/?i=news.el.ellada&id=127066 αλλά και το άρθρο του Τάσου Τσακίρογλου στη σελ. 12 της σημερινής Κυριακάτικης με τίτλο"Ακροδεξιό μέτωπο εναντίον μεταναστών".

Λοιπόν, αγρίεψε ο κόσμος
σαν καζάνι που βράζει
σαν το αίμα που στάζει
σαν ιδρώτας θολός

Πότε πότε γελάμε
πότε κάνουμε χάζι
και στα γέλια μας μοιάζει
να γλυκαίνει ο καιρός

Μα όταν κοιτάζω τις νύχτες
τις ειδήσεις να τρέχουν
ξέρω ότι δεν έχουν
νέα για να μου πουν

Ήμουν εγώ στη φωτιά
και ήμουν εγώ η φωτιά
είδα το τέλος με τα μάτια ανοιχτά

Είδα τον πόλεμο φάτσα
τη φυλή και τη ράτσα
προδομένη από μέσα
από τους πιο πατριώτες
να ‘χουν τη μάνα μου αιχμάλωτη
με τ’ όπλο στο στόμα
τα παιδιά τους στολίζουν σήμερα στη βουλή

Κάτω από ένα τραπέζι
το θυμάμαι σαν τώρα
με μια κούπα σταφύλι
στου βομβαρδισμού την ώρα
είδα αλεξίπτωτα χίλια
στον ουρανό σα λεκέδες
μου μιλούσε ο πατέρας μου να μη φοβηθώ

Κοίταξε τι ωραία που πέφτουν
τι ωραία που πέφτουν

Είδα γονείς ορφανούς
Ο ένας παππούς απ’ τη Σμύρνη
στη Δράμα πρόσφυγας
πήγε να’ βρει βουλγάρικη σφαίρα
Και ο άλλος κύπριος φυγάς
στο μαύρο τότε Λονδίνο
στα 27 του στα 2 τον κόψαν οι Ναζί

Είδα μισή Λευκωσία
βουλιαγμένη Σερβία
στο Βελιγράδι ένα φάντασμα σ’ άδειο ξενοδοχείο
Αμερικάνικες βόμβες και εγώ να κοιμάμαι
αύριο θα τραγουδάμε στης πλατείας τη γιορτή

Είδα κομμάτια το κρέας μες στα μπάζα μιας πόλης
Είδα τα χέρια, τα πόδια, πεταμένα στη γη
Είδα να τρέχουν στο δρόμο
με τα παιδιά τους στον ώμο
Και γω τουρίστας
με βίντεο και φωτογραφική

Εδώ στην άσχημη πόλη
που απ’ την ανάγκη κρατιέται
ένας λαός ρημαγμένος
μετάλλια ντόπας ζητάει ολυμπιάδες
Και η χώρα ένα γραφείο τελετών
Θα σου ζητήσω συγγνώμη που σε μεγάλωσα εδώ

Τους είχα δει να γελάνε οι μπάτσοι
και απ’ την ομόνοια να πετάν δακρυγόνα στο πυροσβεστικό
στο παράθυρο εικόνισμα, άνθρωποι σα λαμπάδες
και τα κανάλια αλλού να γυρνούν το φακό

Και είδα ξεριζωμένους να περνούν τη γραμμή
για μια πόρνη φτηνή
ή για καζίνο και πούρα

Έτσι και αλλιώς μπερδεμένη
η πίστη μας η καημένη
ο Σολωμός με Αρμάνι και την καρδιά ανοιχτή

Δεν θέλω ο εαυτός μου να είναι τόπος δικός μου
Ξέρω πως αν όλα μου μοιάζαν θα ήταν αγέννητη η γη

Δε με τρομάζει το τέρας
ούτε και ο άγγελος μου
ούτε το τέλος του κόσμου

με τρομάζεις εσύ

Με τρομάζεις ακόμα
οπαδέ της ομάδας
του κόμματος σκύλε
της οργάνωσης μάγκα
διερμηνέα του θεού
ρασοφόρε γκουρού
τσολιαδάκι φτιαγμένο
προσκοπάκι χαμένο

Προσεύχεσαι και σκοτώνεις
τραυλίζεις ύμνους οργής
έχεις πατρίδα το φόβο
γυρεύεις να’ βρεις γονείς
μισείς το μέσα σου ξένο

Κι όχι
δεν καταλαβαίνω
δεν ξέρω που πατώ
και που πηγαίνω

Πατρίδα

στιχ.-μουσ. Αλκίνοος Ιωαννίδης