Στην πραγματικότητα η ευθύνη είναι κάτι το οποίο αναζητάται πάντα μετά την καταστροφή. Πότε πριν απ' αυτήν.
Πριν απο το ...σημείο μηδέν, ο καθένας έχει απλά την άποψή του την οποία ανεμίζει σαν σημαία στο πεδίο της μάχης με στόχο-πολλές φορές- το κοντάρι της να χτυπήσει το ίδιο του το κεφάλι! Η ευθύνη είναι κι αυτή παρούσα αλλά ως δια μαγείας, αόρατη!
Πάντα πίστευα πως τα πράγματα είναι απλά στην ουσία. Ίσως αυτό να είναι και ενα "κόλπο" που εφάρμοσα απο μικρή ηλικία, για να παίρνω θάρρος και δύναμη και να προσπερνάω τις δυσκολίες που συναντούσα.
Κανένα "παραμυθάκι" όμως δεν μπορεί να σε ξεγελάσει στ' αλήθεια και να φέρει το επιθυμητό αποτέλεσμα, αν δεν έχεις ο ίδιος τη θέληση και την (ψυχική) δύναμη για να τα καταφέρεις τελικά. Κι αυτό, όπως καταλαβαίνω, δεν αφορά μόνο τα άτομα, αλλά και τις ομάδες.
Κι ενώ μέρες τώρα συσσωρεύεται ο θυμός και η ανησυχία στη βάση, η βασανιστική εμμονή με τις λεπτομέρειες καλά κρατεί στην κορυφή, επικρατώντας της ψυχραιμίας, της λογικής και της όποιας ευαισθησίας.
Στο τέλος απο την πολλή τη λεπτομέρεια θα διαφύγει εντελώς η ουσία, αν δεν έχει διαφύγει ήδη δηλαδή. Και θα διαφύγει με το ίδιο τρόπο που διέφυγε-καθώς φαίνεται- απο πολλούς το νόημα μιας λέξης σημαντικής:
Το νόημα της λέξης "σύντροφος".
Ας ελπίζουμε για το καλύτερο.
...εγώ θα έλεγα
ΑπάντησηΔιαγραφήας παλαίψουμαι για το καλλίτερο !
Κύριος "αμ", δεν διαφωνώ να παλεύουμε για το καλύτερο...φτάνει να μην κάνουμε συνεχώς άσκοπα φούρλες γύρω απο τον εαυτό μας με αποτέλεσμα απ' την ζαλάδα να πέσουμε κάτω μόνοι μας...πολυτέλεια χρόνου δεν υπάρχει.
ΑπάντησηΔιαγραφή