Οράματα και δράματα...

Ο Καραμανλής δηλώνει "έτοιμος για ριζικές αλλαγές", στο ΠΑΣΟΚ δηλώνουν "έτοιμοι για τις δύσκολες αποφάσεις" ενώ ο... ηγέτης Γ. Παπανδρέου δηλώνει πως οραματίζεται το αυτονόητο.
Το ΚΚΕ ενδιαφέρεται να είναι το τρίτο κόμμα στη βουλή-μη χάσει και το χάλκινο μετάλλιο-, ο ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται να έχει ξεπεράσει-επιτέλους!-τις εσωκομματικές τριβές και να ρίχνεται στη μάχη ενωμένος, ενω το ΛΑΟΣ, δια στόματος του αρχηγού του, προωθεί τις ατακαδόρικες κουβέντες και παρουσιάζεται ως το λαϊκό, πλην τίμιο και κιμπάρικο κόμμα, αμα λάχει να 'ουμ!

Κατά τα άλλα η ζωή συνεχίζεται ...σαν απο θαύμα επιβιώνουμε μέσα στις δυσκολίες , μέσα σ' ενα κράτος χωρίς πρόνοια για τον πολίτη, τον πολίτη που είναι υπεύθυνος με την ψήφο του για την αυριανή κυβέρνηση και κάθε κυβέρνηση που έχει προκύψει τα τελευταία χρόνια, απ' τη μεταπολίτευση και μετά, δηλαδή τις εξής δύο: Ν.Δ-ΠΑΣΟΚ.

Του πολίτη που είναι αναφαίρετο δικαίωμά του μέσα στη δημοκρατία να ψηφίζει κάθε τέσσερα χρόνια ποιοί θα τον κυβερνήσουν για να τον οδηγήσουν μαζί με τη χώρα σ' ενα καλύτερο αύριο και τελικά πάντα τον οδηγούν, παρέα με τη χώρα, σε πολλά και ποικίλα αδιέξοδα λέγοντας στην καλύτερη περίπτωση "με συγχωρείτε, λάθος!" ή "γίνε και συ λαμόγιο, μπορείς!"

Ο πολίτης που περιμένει δωρεάν εκπαίδευση, δωρεάν περίθαλψη, δικαιοσύνη, κοινωνική πρόνοια και ασφάλιση , πληρώνει φόρους, ασφαλιστικά ταμεία, έκτακτες εισφορές και τόσα άλλα , αλλά ανταπόδοση δεν έχει απ' το κράτος αφού η παιδεία έχει τα χάλια της και δωρεάν πια δεν την λές, τα νοσοκομεία μαστίζονται απο το "φακελάκι" των μεγαλό-γιατρών και τα χίλια μύρια προβλήματα εξοπλισμού και προσωπικού λειτουργίας, η δε κοινωνική πρόνοια τείνει να είναι άγνωστη λέξη σε όσους την έχουν ανάγκη.

Στ' αλήθεια δυσκολεύτηκα πολύ σήμερα να βρω λόγια ουσίας για να δώσω κουράγιο σε μια φίλη που είναι 40 ετών, χωρισμένη εδώ και 2 χρόνια με 2 παιδιά, ενα στο δημοτικό και ενα στο γυμνάσιο.

Δουλεύει με δίμηνη σύμβαση, άρα δεν ξέρει αν μετά απο δύο μήνες με τη λήξη της σύμβασης της θα έχει δουλειά, μετακινείται απο πόστο σε πόστο και πρέπει σ' ενα μήνα να έχει μάθει τα πάντα και να είναι σχεδόν αλάνθαστη, για να έχει σοβαρές ελπίδες ανανέωσης της σύμβασή της.
Όταν γυρνάει σπίτι πτώμα, έχει ν' αντιμετωπίσει όσα έχει ν' αντιμετωπίσει ένας γονιός με δύο παιδιά που βλέπει ελάχιστα πια και ούτε λόγος να γίνεται για ποιότητα ζωής. Η δε κοινωνική της ζωή είναι ανύπαρκτη. Θα μου πείτε πως υπάρχει η διατροφή...α ναι, το ξέχασα....300 € για κάθε παιδί!

Σε μια τέτοια περίπτωση, που είναι η κρατική μέριμνα; Τι παροχές και τι διευκολύνσεις προβλέπει;

Και η περίπτωση της φίλης μου είναι ενα μόνο απο τα δεκάδες παραδείγματα που χρειάζονται μια διαφορετική αντιμετώπιση και κάποια βοήθεια για λίγο καιρό τουλάχιστον.

Κατά τα άλλα ελπίζουμε για ν' αντέχουμε και το αντίστροφο. Διεκδικούμε με την πρώτη ευκαιρία το δικαιώμα στο αυτονόητο, είμαστε όμως κολλημένοι ακόμα στο "Α" και έχουμε ακόμα πολύ δρόμο μπροστά μας καθώς φαίνεται.

Φαντάζομαι το περιεχόμενο των "ριζικών αλλαγών" του Καραμανλή και ανατριχιάζω και μόνο που το σκέφτομαι, γιατί μου ακούγεται δυσοίωνο και απειλητικό.
Όσο για τον Παπανδρέου , μεγαλύτερη κοτσάνα απο το "οραματίζομαι το αυτονόητο" δεν μπορούσε να βρει για να πει! Καθώς φαίνεται είναι ο μόνος στο ΠΑΣΟΚ που βλέπει τέτοιου είδους οράματα, οι υπόλοιποι, άλλα οραματίζονται...τις παλιές καλές μέρες .

Εν τω μεταξύ χάθηκε πολύτιμος χρόνος , αλλά παρ' ολα αυτά οφείλουμε να παραμένουμε αισιόδοξοι.
Όπως λέει και το τραγούδι "θα μείνω εδώ και θα υπάρχω όπως μπορώ και για το πείσμα σας γουρούνια θα αντέχω!"

Για φαντάσου...έφτασε το"αυτονόητο" να αποτελεί τη ...φιλοσοφική λίθο της Νέας Εποχής!