Τρίτη 22 Σεπτεμβρίου 2009

Ο πολιτικός και ο υγρός στίβος...


Πάει και η...μονομαχία των "2", τελείωσε. Και οι δύο είχαν καλές και κακές στιγμές στις τοποθετήσεις και στον λόγο τους.

Κι αν ο ανηψιός του θείου θα μας οδηγήσει σε αμφίβολης ποιότητας ξέφωτο, μέσω μιας κοπιαστικής και κακοτράχαλης ανηφόρας, ο γιός του πατέρα υπόσχεται στον ίδιο δρόμο, να μας ξεκουράσει μοιράζοντας μας ποδήλατα.

Ο ανηψιός έχει μια εμμονή στο σαδισμό δηλώντας πως δεν θα είναι ευχάριστος, αλλά χρήσιμος σαν ελβετικός σουγιάς ενώ πέντε χρόνια τώρα μαζεύει τ' ασυμάζευτα των προηγούμενων, αφήνοντας, προφανώς, τα δικά του-που λίγα δεν τα λες- στον επόμενο.

-Παρακαλώ, ο τελευταίος να μην ξεχάσει να κλείσει την πόρτα εεε;

Ο επόμενος, όπως και ο προηγούμενος φαντάζομαι κάποτε, έχει όνειρα. Πολλά και μεγάλα.

Υποθέτω, καλή την πίστη, κύριοι, πως έχετε καλές προθέσεις για εμάς που σας ακούμε και που μας κυβερνάτε εναλλάξ τόσα χρόνια με τη μέθοδο "Τιραμόλα".

Δεν είστε όμως μόνοι σας, υπάρχουν πολλοί και διάφοροι γύρω σας, δίπλα σας, που σας συμβουλεύουν και θέλουν να βολευτούν ενδεχωμένως, ν' αρπάξουν, ν' αποκτήσουν, να χτίσουν την καρέκλα τους, δράττωντας ευκαιρίες απο την εκλεγμένη δημοκρατικά-κατα τα άλλα- εξουσία που σας έδωσε ο λαός.

Κομματικοί μηχανισμοί, συμφέροντα κομματικά, πολιτικά και άλλα πολιτικά παραπροϊόντα που ευδοκιμούν χρόνια τώρα στις τάξεις σας ρυπαίνοντας ασύστολα το μέλλον που κάθε φορά μας τάζετε με ευκολία ή με κάποια δυσκολία αν το απαιτεί το σενάριο.

Αυτούς τους ρωτήσατε, αν κάνουν κέφι να ακολουθήσουν τις καλές προθέσεις σας; Δηλαδή δεν θα ενοχληθεί κανείς απ' αυτούς με τις καλές σας πράξεις; Δεν θ' απλώσει τα ξερά του σε χρήματα που δεν του ανήκουν; Δεν θα κάνει οφσόρ για να γλιτώνει φόρους; Δεν θα τα "πάρει" όταν του τα δώσουν; Δεν θα κάνει τα στραβά μάτια όταν θα χτίζουν στα καμμένα; Δεν θα προτείνει "εξυπηρετικά" νομοσχέδια; Δεν θα βολέψει κανένα "δικό" του παιδί; Θα βάλει χέρι στην καταλήστευση των πολιτών απο τις τράπεζες χωρίς να υπολογίσει το πολιτικό κόστος; Και θα σταματήσω κάπου εδω, γιατί έχει πολλά ακόμα απο δαύτα.

Αυτό που καταλαβαίνω είναι πως κολυμπάμε όλοι μαζί σ ενα χάος κατεστημένων πολιτικών καταστάσεων που δημιουργήθηκε πολλά χρόνια πριν και σεις έχοντας επιταχύνει τη βαρκούλα σας και έχοντας φτάσει πρώτοι στην όχθη, μας υπόσχεστε πως έχετε τον τρόπο να μας τραβήξετε έξω, αλλά διαφωνείτε ποιός τρόπος είναι ο σωστός, το "σκάσε και κολύμπα" ή το "χαμογέλα και κολύμπα".

Όμως αφού έτσι κι αλλιώς κολυμπάω, θα κολυμπήσω όπως θέλω εγώ και θα χω το νού μου να μην πνιγώ, τόσο εγω όσο και οι άλλοι που το παλεύουν γύρω μου.

Αυτή ήταν η άναρτηση για το ντιμπέϊτ των "2". Και μακάρι να έχω άδικο και να έχω προσεγγίσει λάθος το θέμα.

Σαν σήμερα 23 Σεπτεμβρίου πέθανε ο χιλιανός ποιητής Pablo Neruda...το 1973...

Αργοπεθαίνει όποιος γίνεται σκλάβος της συνήθειας, επαναλαμβάνοντας κάθε μέρα τις ίδιες διαδρομές, όποιος δεν αλλάζει περπατησιά, όποιος δεν διακινδυνεύει και δεν αλλάζει χρώμα στα ρούχα του, όποιος δεν μιλεί σε όποιον δεν γνωρίζει.

Αργοπεθαίνει όποιος αποφεύγει ένα πάθος, όποιος προτιμά το μαύρο για το άσπρο και τα διαλυτικά σημεία στο " ι " αντί ενός συνόλου συγκινήσεων που κάνουν να λάμπουν τα μάτια , που μετατρέπουν ένα χασμουργητό σε ένα χαμόγελο, που κάνουν την καρδιά να κτυπά στο λάθος και στα συναισθήματα.

Αργοπεθαίνει όποιος δεν αναποδογυρίζει το τραπέζι, όποιος δεν είναι ευτυχισμένος στη δουλειά του, όποιος δεν διακινδυνεύει τη βεβαιότητα για την αβεβαιότητα για να κυνηγήσει ένα όνειρο, όποιος δεν επιτρέπει στον εαυτό του τουλάχιστον μια φορά στη ζωή του να αποφύγει τις εχέφρονες συμβουλές.

Αργοπεθαίνει όποιος δεν ταξιδεύει, όποιος δεν διαβάζει, όποιος δεν ακούει μουσική, όποιος δεν βρίσκει σαγήνη στον εαυτό του.

Αργοπεθαίνει όποιος καταστρέφει τον έρωτά του, όποιος δεν επιτρέπει να τον βοηθήσουν, όποιος περνάει τις μέρες του παραπονούμενος για τη τύχη του ή για την ασταμάτητη βροχή.

Αργοπεθαίνει όποιος εγκαταλείπει μια ιδέα του πριν την αρχίσει, όποιος δεν ρωτά για πράγματα που δεν γνωρίζει.

Αποφεύγουμε τον θάνατο σε μικρές δόσεις, όταν θυμόμαστε πάντοτε ότι για να είσαι ζωντανός χρειάζεται μια προσπάθεια πολύ μεγαλύτερη από το απλό γεγονός της αναπνοής.

Μόνο η ένθερμη υπομονή θα οδηγήσει στην επίτευξη μιας λαμπρής ευτυχίας.

Pablo Neruda

Στους κολυμβητές...λοιπόν!




9 σχόλια:

  1. Αφού σχολιάζετε που σχολιάζετε κατά καιρούς πρωτοσέλιδα εφημερίδων, παρακαλώ σχολιάστε κι αυτό...

    http://anarxokommouni.blogspot.com/2009/09/blog-post_23.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. @αναρχοκομμούνι καλημέρα!

    Καλό το πρωτοσέλιδό σου, κι ίσως καλύτερα έτσι! Άλλωστε αν είδες, οι καλοί τηλεοπτικοί δημοσιογράφοι αγωνιζονταν χτες να βεβαιώσουν γι' αυτό το 0-0 γιατί ώς ισοδύναμοι μπορούν να κυριαρούν στο παιχνίδι κατά τον ίδιο τρόπο και επομένως να καταξιώνουν τον δικομματισμό.
    Για δες και τούτο -η πρώτη εκδοχή στα σχόλια της χθεσινής ανάρτησης των ΘΗΡΙΩΝ. Mπορεί και νάναι του γούστου σου!
    http://kyros.wordpress.com/2009/09/22/debate
    Καλή μέρα!

    Υ.Γ. Μα τι γίνεται; γιατί δεν έχουμε σταθμό;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Σύνδρομο στέρησης χωρίς Κοκκινο με τη λυκαυγή, σύνδρομο στέρησης και προεκλογικών συγκεντρώσεων. Γι' αυτό απάνω και ξαπάνω στις 8 το βράδυ στην Χαλκίδα στη συγκέντρωση του Τσίπρα με σύνθημα αγωνιστικό:

    Όλοι το βράδυ στη Χαλκίδα
    με κέικ, φουντούκια και σταφίδα!

    Λ+Σ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Πάει ε;

    Έννοια σας και τηλεοπτικοί βάρβαροι υπάρχουν ακόμα πολλοί.

    Καλημέρα.

    "Αργοπεθαίνει όποιος αποφεύγει ένα πάθος..."

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Υποκλίνομαι κυρία μου σε εσένα και στον Neruda !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αναρχοκομμούνι, μια χαρά το βρήκαμε το πρωτοσέλιδο...χρόνο δε βρήκαμε για να σου απαντήσουμε εγκαίρως και ζητάμε την επιείκια σου:-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Κyros, να μην μιλήσουμε για τους δημοσιογράφους και σπηλώσουμε τη μνήμη του αιθέριου κέικ που μας έφερες στο σταθμό...αυτό δεν ήταν γλυκό...αυτό ήταν.....ΑΜΑΡΤΙΑ!!!!!:-)
    Φιλιά στη Λένα και ευχαριστίες πολλές!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Χρήστο Μιχαήλ, προφανώς οι τηλεοπτικοί βάρβαροι αργοπεθαίνουν γιατί ασχολούνται με το λάθος πάθος...δυστυχώς έχεις δίκιο υπάρχουν και είναι πολλοί

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Επίκουρε, στο Neruda βεβαίως και να υποκλιθείς...σ' εμενα δεν υπάρχει λόγος...ωστόσο σ' ευχαριστώ πολύ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή