Τελικά δεν μπόρεσα να συγκρατηθώ...μπήκα για μια τελευταία ανάρτηση στο blog που αυριο κλείνει κι αυτό 1 χρόνο ζωής...Δεκέμβριος ήταν που το φτιάξαμε, επισήμως όμως, ξεκίνησε τον Γενάρη. Ο Δεκέμβρης είχε πολλές πορείες πέρυσι και πολύ συναίσθημα και το blog ήταν ακόμα καινούργιο, δεν είχε καταφέρει να μας...κατακτήσει κι έτσι προτιμήσαμε τους δρόμους .
"Η ώρα είναι έντεκα" .... βρισκόμαστε στη ρωγμή του χρόνου. Πάντα φανταζόμουν αυτό το σημείο σαν το σκοτεινό σύμπαν όπου μια λαμπερή κουκίδα αρχίζει να διογκώνεται και να γίνεται όλο και πιο μεγάλη και λαμπερή, μέχρι το μαύρο να εξαφανιστεί και να δώσει τη θέση του στο φως.
Χμμμ...τώρα που το ξανασκέφτομαι μπορεί να έφταιγε κι ασπρόμαυρη τηλεόραση γι αυτή την εικόνα. Μια παλιά TELEFUNKEN με λυχνίες προφανώς, που όταν πάταγες το κουμπί για ν' ανοίξει, παρουσίαζε το φαινόμενο που περιγράφω παραπάνω.
Διάολε! Κι εγώ που νόμιζα πως είχα φοβερή φαντασία! Λέτε να ζούσα μια πλάνη τόσο καιρό;;; :-)
Πάντως, ποτέ δεν φαντάστηκα το χρόνο σαν ενα γέρο που φεύγει κι ενας νέος χρόνος να έρχεται και παίρνει τη θέση του. Πάντα ο χρόνος είναι νέος, ένας νέος που προσπαθεί να τα καταφέρει δοκιμάζοντας.. ...κι αν πετύχει, πέτυχε, αν αποτύχει δεν έγινε και τίποτα σπουδαίο! Άλλωστε ο χρόνος έχει πάντα χρόνο να διορθώνει, να επουλώνει, να θυμάται, να πειραματίζεται, να λησμονεί, να νοσταλγεί, να ανανεώνεται.
Έντεκα και είκοσι ένα...η ρωγμή του χρόνου αρχίζει να διογκώνεται....και το Θηρίο πάει να ετοιμαστεί για να βγεί και να συναντήσει φίλους -όπως και σεις άλλωστε....
Να περάσετε καλά και εύχομαι φέτος να είναι η χρονιά σας!
2010 προ των πυλών!!!!!
Εδώ στη ρωγμή του χρόνου
Κρύβομαι για να γλιτώσω,
απ' του Ηρώδη το μαχαίρι
Μισολειωμένος στη Χιροσίμα σου
Κάτι προγόνων ξύδι και χολή
σ' αυτήν την άδεια πόλη
Εδώ στη ρωγμή του χρόνου
Θάβομαι για να μεστώσω
μες του Διογένη το πιθάρι
Στον όγδοο μήνα της, είναι η ελπίδα μου
Σχεδόν το βρέφος γύρω περπατά
καθώς εσύ κουρνιάζεις
Εδώ στη γιορτή του πόνου
Ντύνομαι να μην κρυώνω
του Ουλιάνωφ το μειδίαμα
Σαντάλια του Χριστού, φορώ στα πόδια μου
Πραίτορες, βράχοι πάνω μου σωρό
μα 'γω θα αναστηθώ!
απ' του Ηρώδη το μαχαίρι
Μισολειωμένος στη Χιροσίμα σου
Κάτι προγόνων ξύδι και χολή
σ' αυτήν την άδεια πόλη
Εδώ στη ρωγμή του χρόνου
Θάβομαι για να μεστώσω
μες του Διογένη το πιθάρι
Στον όγδοο μήνα της, είναι η ελπίδα μου
Σχεδόν το βρέφος γύρω περπατά
καθώς εσύ κουρνιάζεις
Εδώ στη γιορτή του πόνου
Ντύνομαι να μην κρυώνω
του Ουλιάνωφ το μειδίαμα
Σαντάλια του Χριστού, φορώ στα πόδια μου
Πραίτορες, βράχοι πάνω μου σωρό
μα 'γω θα αναστηθώ!
Το πέτυχα , σαν να ήξερα πως θα ακολουθήσει κι άλλο γραπτό , λίγο πριν την εκπνοή του 2009 και παραφύλαγα !
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή Χρονιά ! Με δύναμη και περίσιο "τσαμπουκά" για να την αντιμετωπίσετε .
Με υγεία άφθονη , για να μην σημειώνονται κι απουσίες από τα πρωινά ραντεβού .
Με αγάπη πάααρα πολλλλλύ (έτσι σωστά το διαβάσατε με πλήθος από "Λ") .
έρχεται το είκοσι το δέκα
ΑπάντησηΔιαγραφήκι εμείς στο παραδέκα,
απ' τα στενά ξεφεύγουμε·
στ' αλήθεια όμως δε φεύγουμε
είμαστε εδώ παρόντες...
Καλή χρονιά κι αυτή κι οι άλλες που θα ακολουθήσουν!
κος και κα σκουγκ
Κύριε "Αμ' για μια στιγμή φοβηθήκαμε πως η....λυπητερή που διάβασε η συντρόφισα Χ ήταν ζόρικη και μας έπαθες ζημιά, αλλά όλα εντάξει τελικά!:-)
ΑπάντησηΔιαγραφήυχαριστούμε πολύ για τις ευχές και ευχόμαστε τα καλύτερα και για σας...δύναμη, υγεία, αγάπη και κατανόηση και ο,τι άλλο προωθεί τις ανθρώπινες αξίες!
Με πολλή αγάπη κι απο μας!
Αγαπημένο μας ζεύγος Σκούγκ τα καλύτερα και για σας αλλά και την οικογένεια σας!:-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίθε η φετινή χρονιά να είναι η αρχή για πολλές-πολλές καλές χρονιές που θα ακολουθήσουν κόντρα στις προβλέψεις και στα σημεία των καιρών!
Η αγάπη μας αυτονόητη, μα πρέπει και να τη λέμε και να τη δείχνουμε:-)