Αν....

Δεν ξέρω για σας, αλλά εγω το τραγουδάκι το βρίσκω πραγματικά γλυκύτατο!

Αν όντως οι μπάμιες ήταν κρουασάν, δεν θα είχα κανένα απολύτως πρόβλημα να τις φάω:-)

Αλλά...

Καλό Σαββατοκύριακο!

Σαν απόκληρος γυρίζω...

Μια δύσκολη εβδομάδα φτάνει στο τέλος της. Δύσκολη από πολλές απόψεις. Δύσκολη γιατί είχε παραπάνω κούραση και μετακινήσεις απ' ο,τι συνήθως, είχε πολλή φασαρία, πολλούς καφέδες και πολλά τσιγάρα, είχε προσκλήσεις φίλων που αρνήθηκα, προκλήσεις που άφησα να περάσουν χωρίς ν' αφήσουν γρατζουνιά -γιατί ενώ ήμουν παρούσα ταυτόχρονα βρισκόμουν αλλού- είχε απεργία, είχε τσαμπουκάδες για την απεργία, είχε τις ίδιες και χειρότερες ειδήσεις για τα ίδια πάντα θέματα είχε.... και τι δεν είχε!;

Εκείνο που δεν είχε αυτή η εβδομάδα, ήταν τον τρόπο να σπάσει λίγο τον τοίχο για ν' ανοίξει μια μικρή χαραμάδα, να ξεφύγει λίγο το μάτι και να τρυπώσει αέρας πεχλιβάνης ν' αναπνεύσω.

Κάτι θετικό, εν ολίγοις, να με ταρακουνήσει ευχάριστα, να φύγει αυτή η μουγκαμάρα που νιώθω να με κυριεύει κάθε φορά που ακούω τη φωνή μου να μιλάει, να γελάει και να προσπαθεί να μεταδώσει ο,τιδήποτε.

Σαν να μην είναι δική μου η φωνή που ακούω, αλλά κάποιας άλλης που δε γνωρίζω ακριβώς την ταυτότητά της, ωστόσο θυμίζει, έστω και αόριστα, κάτι από μένα.

Λείπει και το Θηρίο κι όσο να ναι στα δύσκολα, πάντα δύο Θηρία τα βγάζουν πέρα καλύτερα από ένα μόναχό του.

Διαλέγοντας τραγούδια για τη σημερινή εκπομπή, ακούω το "Σαν απόκληρος γυρίζω" - Β.Τσιτσάνης-Σ.Μπέλλου- και φέρνω στο μυαλό μου την εικόνα του Αδάμ, Έλληνα, ξενιτεμένου χρόνια στο Αμβούργο, που γνώρισα πρόσφατα, να κρέμεται στα κάγκελα του παταριού και να τ' ακούει μαγεμένος....

Είναι το αγαπημένο του τραγούδι και θέλει να τ' ακούει κάθε φορά που έρχεται στην Ελλάδα.

Κι αν ζούσε στην Ελλάδα;

Και στην Ελλάδα να ζούσε πάλι το ίδιο θα ίσχυε...ξένος σε ξένη πατρίδα στο Αμβούργο, ξένος και στην πατρίδα του.
Ίσως η αναγνωρισιμότητά του τον βοηθήσει ν' αποφύγει αυτόν το σκόπελο, αλλά δεν είμαι και τόσο σίγουρη.

Κι εγω που ζω στην Ελλάδα, μέρα με τη μέρα νιώθω όλο και πιο ξένη την πατρίδα μου σ' εμένα.

Παρ' όλα αυτά εξακολουθώ να αφουγκράζομαι τα βήματα της Άνοιξης που έρχεται σιγά σιγά...

Ραντεβού, λίγο μετά τις έξι στον αέρα της πόλης...

Καλημέρα, όπου κι αν βρίσκεστε...

Ο ερχομός της άνοιξης...

Ιστορίες απ' την ..κρή (ύπ) τη...

Κάτι, ο,τιδήποτε...

Μια ανάρτηση από το τίποτα φτιαγμένη, ας είναι κι από πλαστικό, κάτι- ο,τιδήποτε

Προκειμένου να γλιτώσουμε από την...ενδιαφέρουσα σε περιεχόμενο μεν, αλλά καταραμένη ανάρτηση της 21ης Φεβρουαρίου, ας αναρτήσω κάτι, ο,τι να ναι, γιατί δεν μας βλέπω καλά αδέρφια!

Το Θηρίο Α' έφυγε με άδεια, αλλά όπως μαθαίνω είναι άρρωστο με πυρετό, συνάχι και άλλα συνοδευτικά, εγώ σαρδαμίζω κάθε μέρα ακόμα κι όταν λέω τ' όνομά μου, ενώ τα ευτράπελα συνεχίζονται και εκτός ραδιοφώνου!

Διάολε, μέχρι στις γραμμές του τρένου πήγα να πέσω σήμερα, στα καλά καθούμενα, όταν μετατοπίστηκε ελαφρώς η τσάντα στον ώμο μου κι ενώ βρισκόμουν σε απόσταση ασφαλείας!

Θα πείτε πως φταίει η κούραση, ο ύπνος που είναι λίγος και άλλα παρόμοια...δεν διαφωνώ,το σκέφτηκα κι εγώ, αλλά έτσι είμαι κάθε μέρα, εδώ κι ενάμιση χρόνο, έχω συνηθίσει πια!

Προληπτική δεν είμαι, σας δίνω το λόγο μου, αλλά μ' αυτόν τον κύριο συμβαίνουν περίεργα πράγματα κάθε φορά, είναι εξακριβωμένο .

Βρε μήπως να φτιάξω κανένα ομοιοπαθητικό σκεύασμα και να το παίρνω σε πολύ μικρές δόσεις μπας και ησυχάσω;

"Με το κακό να καταστρέφεις το κακό", Mitsotakioum Gkatemolagnum 30ch, 3 την ημέρα πρo φαγητού λέτε να είναι αρκετό; :-)


Κι επειδή η φαντασία μου καλπάζει σαν άλογο σε αλπική κοιλάδα σκέφτηκα κι ένα σενάριο που αφορά τον τόπο που φιλοξενεί την τελευταία κατοικία του you know who και τις συχνές περαντζάδες του από κει!

Αλλά είμαι ή πολύ δειλή ή πολύ κουρασμένη για να το γράψω εδώ και τώρα...

Τον Χάρο τον ρώτησε αν τον φοβάται;

Κυριακή, Άγια μέρα κι ευλογημένη. Ξεφυλλίζω "Το Βήμα" και... τσουπ! Πέφτω πάνω σε ρεπορτάζ που αφορά στον Πολιούχο της εκπομπής, τον επίτιμο πρόεδρο της ΝΔ Κωνσταντίνο - χτύπα ξύλο - Μητσοτάκη. Μπρρρ...

Το θέμα υπογράφει ο γνωστός δημοσιογράφος Ν. Χασαπόπουλος. Κάντε ένα κόπο - αν σας βαστάει - να το διαβάσετε! Το λιτό μνήμα απεικονίζεται στην τρίτη δεξιά φωτογραφία.

http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=32&artId=316308&dt=21/02/2010


«Δεν με τρομάζει ο θάνατος» Ο κ. Μητσοτάκης δεν διστάζει να μιλήσει για την τελευταία του κατοικία που ετοιμάζει στην περιοχή του Αργουλιδέ Χανίων

Το μυστικό στους βράχους στην περιοχή Αργουλιδές στο Ακρωτήρι είναι καλά κρυμμένο. Για τους Χανιώτες, οι βράχοι του Αργουλιδέ είναι μια εξαίσια περιοχή, γεμάτη ελιές, περίπου ένα χιλιόμετρο ευθεία από τους τάφους των Βενιζέλων, και συχνά ανεβαίνουν εκεί περιπατητές για να αγναντέψουν το ηλιοβασίλεμα στο Κρητικό Πέλαγος. Προνομιακή περιοχή, με ζηλευτή ηρεμία, σε ένα χρυσοπράσινο περιβάλλον που μόνο το πέρασμα αδέσποτων κατσικιών διαταράσσει την ησυχία του. Σε μικρή απόσταση από τους βράχους βρίσκεται ένα μικρό νεκροταφείο. Τελευταίως οι πιο παρατηρητικοί επισκέπτες πρόσεξαν ότι οι βράχοι στον Αργουλιδέ έχουν σκαφτεί και λαξευτεί προσεκτικά. Οι εργάτες τούς έδωσαν τη μορφή ενός διπλού μνημείου απέριττου, που δεν έρχεται σε αντίθεση με το φυσικό περιβάλλον. Ιδιοκτήτης της περιοχής είναι ο κ. Κ. Μητσοτάκης, 92 ετών, πρώην πρωθυπουργός, επίτιμος πρόεδρος της ΝΔ. Οχι ολόκληρης της περιοχής, που καταλαμβάνει περί τα 10 στρέμματα, αλλά ενός μικρού μέρους της, εκεί όπου βρίσκονται οι βράχοι. Ακριβώς σε αυτό το σημείο ο κ. Μητσοτάκης ετοιμάζει την τελευταία του κατοικία.


Οι επισκέψεις στην Κρήτη
Τα τελευταία χρόνια ο κ. Μητσοτάκης συνηθίζει να μεταβιβάζει μέρη της ακίνητης περιουσίας που διαθέτει στην Κρήτη στα παιδιά και στα εγγόνια του. Την έκταση στην περιοχή του Αργουλιδέ όχι μόνο δεν την έχει μεταβιβάσει σε κανέναν, αλλά όταν επισκέπτεται το Ακρωτήρι περνά συχνά από εκεί, στηριζόμενος στην κατσούνα του (αυτό το ιδιόμορφο κρητικό μονοκόμματο μπαστούνι που φτιάχνεται από ρίζες δένδρων), και μοιάζει να επιβλέπει και να επιθεωρεί: από τις εργασίες στους βράχους ως τη δενδροφύτευση και τη διάπλαση του χώρου γύρω από τους σκαμμένους βράχους. Αλλωστε έχει κάθε λόγο να περνά κάθε φορά που βρίσκεται στην Κρήτη από τον Αργουλιδέ. Κοντά στους σκαμμένους πλέον βράχους βρίσκεται το μικρό εκκλησάκι του Τιμίου Σταυρού, το οποίο, όπως λέγεται, ο ίδιος το πήρε υπό την προστασία του για να τιμήσει τη μητέρα του Σταυρούλα, το γένος Πλουμιδάκη, που τόσο πολύ αγαπούσε.

Τόσα παιδιά έκανε ο κ. Μητσοτάκης, αλλά κανένα δεν πήρε το όνομα της μητέρας του, και έτσι φρόντισε να υπάρξει ένα ολόκληρο εκκλησάκι λαξευμένο σε βράχο και της το αφιέρωσε. Ειδική άδεια για τη διαμόρφωση των βράχων και για τη λειτουργία της εκκλησίας στην περιοχή Αργουλιδές ο κ. Μητσοτάκης ζήτησε και πήρε, όπως βεβαιώνει ο πρώην βουλευτής της ΝΔ κ. Στ. Νικηφοράκης , προσωπικός φίλος του επίτιμου προέδρου της ΝΔ, από τον τότε μητροπολίτη Κυδωνίας και Αποκορώνου και σημερινό Αρχιεπίσκοπο Κρήτης κ. Ειρηναίο.

«Τον χώρο αυτό μού τον πρότεινε η κόρη μου η Αλεξάνδρα. Είναι ένα μικρό νεκροταφείο, με μια εκκλησία χωμένη στους βράχους, με πυκνή βλάστηση, κοντά σε ένα μικρό και ταπεινό χωριουδάκι, άγνωστο στον πολύ κόσμο» εξηγεί ο επίτιμος πρόεδρος της ΝΔ σε συνομιλία που είχε με «Το Βήμα». Και προσθέτει: «Ολα αυτά τα χρόνια φρόντισα και φτιάξαμε διάφορα, όπως περιμάντρωση, συντήρηση των δένδρων, αύξηση της πυκνής βλάστησης, δημιουργία δύο τάφων...».

Ο κ. Μητσοτάκης «κατεβαίνει» κάθε χρόνο στην Κρήτη στις 28 Ιουνίου για το καλοκαίρι και ήδη έχει ειδοποιήσει πως θα επισκεφθεί και πάλι τους βράχους για να επιθεωρήσει τα έργα και να αγναντέψει τη θάλασσα. Καμιά φορά παίρνει μαζί του και τη σύζυγό του Μαρίκα για συντροφιά. Αλλωστε κάθε φορά που επισκέπτεται την Κρήτη διαπιστώνει ότι όλο και λιγότεροι παλιοί σύντροφοι του έχουν απομείνει. Πολλοί αγαπημένοι και δοκιμασμένοι φίλοι του, παλαιά πολιτικά στελέχη και συνεργάτες του δεν βρίσκονται πια εν ζωή. Εχει όμως τις επόμενες γενιές, τα αγαπημένα του εγγόνια, με τα οποία διασκεδάζει κάνοντας μακροβούτια στην παραλία στο Μαράθι. Είναι αλήθεια, παραδέχονται οι συνεργάτες του, ότι ο κ. Μητσοτάκης, όπου και να πάει, όποια ασχολία κι αν έχει, δεν εγκαταλείπει ποτέ την Κρήτη και τώρα τελευταίως δεν εγκαταλείπει και την περιοχή όπου βρίσκονται οι βράχοι και το εκκλησάκι του Τιμίου Σταυρού. Μένει στην Κρήτη συνήθως ως τις 14 Σεπτεμβρίου και ανήμερα του Τιμίου Σταυρού πάντοτε περνά από τους βράχους του Αργουλιδέ: «Πριν φύγω από την Κρήτη γίνεται ένα μικρό πανηγυράκι στην περιοχή Αργουλιδές, στήνονται τραπέζια, τιμούμε τη γιορτή και μετά φεύγω για την Αθήνα» λέει.

Πάρκινγκ και δωρεάν παροχή

Τα έργα προχώρησαν, η διαμόρφωση των βράχων προχώρησε, αλλά δεν επαρκούσε ο χώρος. Ετσι παρακάλεσα τον φίλο μου, τον κ. ΚυριάκοΜαμιδάκη, και αγόρασε μια έκταση 6 στρεμμάτων και τη χάρισε, για να υπάρξει έτσι και χώρος πάρκινγκ. Εχουμε ετοιμάσει τα πάντα, ακόμα και για τα μάρμαρα τα πεντελίσια φροντίζω τώρα να υπάρχουν» αναφέρει ο κ. Μητσοτάκης, η οικογένεια του οποίου διαθέτει οικογενειακό τάφο στο Α Δ Νεκροταφείο, πλην όμως ο επίτιμος πρόεδρος της ΝΔ διαμορφώνει τον χώρο στον Αργουλιδέ.


Η Μις Ελλάς και ο Πατρελλαντώνης
Φίλοι από τα παλιά δεν υπάρχουν πια. Ισως η κυρία Νταίζη Μαυράκη, εξαδέλφη του, πρώην Μις Ελλάς (και παρ΄ ολίγον αναπληρώτρια Μις Υφήλιος τη δεκαετία του ΄60), και ο γυναικολόγος σύζυγός της κ. Αντ. Κομνηνός λογαριάζονται ως «φίλοι από τα παλιά», και έτσι τον συντροφεύουν καμιά φορά στα μακροβούτια στο Μαράθι. Ισως ελάχιστοι το γνωρίζουν, αλλά μετά την εγχείρηση στην καρδιά στην οποία υπεβλήθη ο κ. Μητσοτάκης απαραιτήτως «κάνει» οκτώ χιλιόμετρα ημερησίως. Οταν βρεθεί στην Κρήτη, έναδυο χιλιόμετρα τα κάνει στην περιοχή Αργουλιδές.

Η μεγαλύτερη όμως ικανοποίηση που έχει είναι όταν βγαίνει από τη θάλασσα και πηγαίνει σε ένα ουζερί δίπλα, με την ονομασία «Πατρελλαντώνης», όπου εκεί όλοι τον αναγνωρίζουν, τον αποκαλούν «σύντεκνε» - σπανίως «πρόεδρε» -, και ύστερα από δυοτρεις συστάσεις του τύπου «ίντα κάνεις, κουμπάρε», τον προσκαλούν για κρητικούς μεζέδες που περιλαμβάνουν σαλιγκάρια, σουπιές, αχινούς, ντάκο, ντοματοσαλάτα και θαλασσινά και, βεβαίως, παγωμένη τσικουδιά. Πίνει πάντοτε τις τσικουδιές του. Απαραιτήτως όλα αυτά συνοδεύονται με πολιτική συζήτηση.

Του παρελθόντος μέλλοντος....2

Ο πάντα επίκαιρος Χατζιδάκις μιλάειγια τα όνειρα, την Ευρώπη, την παιδεία, τα Εξάρχεια...

Αναζητήστε περισσότερα στο you tube...

Εμείς ευχαριστούμε τον φίλο Θοδωρή για το mail που μας έστειλε το οποίο περιείχε και τη διεύθυνση του video...

Στων τραγουδιών την κόψη...

Επενδύσεις, διαφημίσεις,
ενοχές και ανακρίσεις
εποχές για λεφτά, άπατος στα χαμηλά
με θεούς φοβερούς, με θρησκείες τρομοκράτες
με ληστές στην αυλή, αδιάφοροι, χαζοί

Κάνω πως δε ξέρω, πέφτω μες στα κύματα
άλλοι δρόμοι μας ενώνουν, κι άλλοι στα διλήμματα

Ψευδαισθήσεις, παραισθήσεις, εντολές και αντιρρήσεις
αλλαγές στα ψηλά, ίδια συνταγή παιδιά
με κομμένα φτερά, με οράματα στημένα
αφανείς οδηγούς, αδηφάγους οπαδούς

Εισοδηματίες, κεφαλαιούχοι – επενδυτές
Αστοί με τίτλους αγυρτείας, ηθικολόγοι, υποκριτές
μεταμφιεσμένοι παρθένες της εγκράτειας, απατεώνες
νομοθέτες, θεατρίνοι, στρατηγοί πνιγμένοι
στα παράσημα, στα σιρίτια, στους μεγαλόσταυρους
Κράχτες στα σκυλάδικα

Τηλεοπτικά κόλπα με αστέρες παρουσιαστές
στο θίασο της ακροαματικότητας
εκλογική φάρσα με ψηφοφόρους ξύλινους
Οι υποψήφιοι αστοί ντυμένοι παλιάτσοι
στο χορό των πολιτικών ελευθεριών
με δάκρυα στα μάτια για τα βάσανα του κόσμου
με πάθος για την καθαρότητα του έθνους
και την δόξα της πατρίδος

Αυταπάτες – μεγαλεία και μια θηριώδη ανία
Μπερδεμένα μυαλά και λογαριασμοί φωτιά
Με τα χρέη ψηλά, τη ψυχή στα κόκκινα
Οι λαγοί στο σακί, δούλοι τηλεοπτικοί

Θίασος
Στίχοι-Μουσική: Σωκράτης Μάλαμας
(Το άδειο δωμάτιο)

Αλλά κάθε βράδυ, μετά την παράσταση του Θίασου...

Και να που φτάσαμε εδώ
Χωρίς αποσκευές
Μα μ' ένα τόσο ωραίο φεγγάρι

Και εγώ ονειρεύτηκα έναν καλύτερο κόσμο
Φτωχή ανθρωπότητα, δεν μπόρεσες
ούτε ένα κεφαλαίο να γράψεις ακόμα
Σα σανίδα από θλιβερό ναυάγιο
ταξιδεύει η γηραιά μας ήπειρος…

Αλλά τα βράδια τι όμορφα
που μυρίζει η γη

Βέβαια αγάπησε
τα ιδανικά της ανθρωπότητας,
αλλά τα πουλιά
πετούσαν πιο πέρα

Σκληρός, άκαρδος κόσμος,
που δεν άνοιξε ποτέ μιαν ομπρέλα
πάνω απ' το δέντρο που βρέχεται…

Αλλά τα βράδια τι όμορφα
που μυρίζει η γη

Ύστερα ανακάλυψαν την πυξίδα
για να πεθαίνουν κι αλλού
και την απληστία
για να μένουν νεκροί για πάντα

Αλλά καθώς βραδιάζει
ένα φλάουτο κάπου
ή ένα άστρο συνηγορεί
για όλη την ανθρωπότητα

Αλλά τα βράδια τι όμορφα
που μυρίζει η γη

Καθώς μένω στο δωμάτιο μου,
μου 'ρχονται άξαφνα φαεινές ιδέες…
Φοράω το σακάκι του πατέρα
κι έτσι είμαστε δυο,
κι αν κάποτε μ' άκουσαν να γαβγίζω
ήταν για να δώσω
έναν αέρα εξοχής στο δωμάτιο

Αλλά τα βράδια τι όμορφα
που μυρίζει η γη

Κάποτε θα αποδίδουμε δικαιοσύνη
μ' ένα άστρο ή μ' ένα γιασεμί
σαν ένα τραγούδι που καθώς βρέχει
παίρνει το μέρος των φτωχών…

Αλλά τα βράδια τι όμορφα
που μυρίζει η γη!

Δος μου το χέρι σου..
Δος μου το χέρι σου..

Αλλά τα βράδια
Ποίηση: Τάσος Λειβαδίτης-Σύνθεση: Γιώργος Τσαγκάρης
(Φυσάει)

Του παρελθόντος μέλλοντος...

Καλημέρα...λίγο μετά τις έξι ραντεβού στον αέρα της πόλης...

Τρελό καρναβάλι...

Μάλιστα!

Είδαμε και το δελτίο ειδήσεων στις 8...και τι καταλάβαμε; Για κάθε δελτίο ειδήσεων η κλίμακα που αντιστοιχεί είναι η ίδια. Ξεκινά από το "μια απ' τα ίδια" και φτάνει "στα χειρότερα". Δεν θα μου κάνει καμία εντύπωση αν φτάσει και "στο μη περαιτέρω". Μόνο που τότε οι ειδήσεις θα είναι στους δρόμους και όχι στην οθόνη.

Τρείς μέρες τώρα δουλεύω-υποχρεωτικά- και μετά κοιμάμαι για να μη σκέφτομαι.

Δουλεύω-σκέφτομαι, κοιμάμαι-ονειρεύομαι.

Το έχω ξαναγράψει πως την υπέρ-πληροφόρηση δεν την αντέχει ο οργανισμός μου. Ειδικά όταν η πληροφορία είναι κακής ποιότητας και καθόλου ευχάριστη. Φύση κάπου κοντά να σουλατσάρω δεν έχει, για να ξεχαστώ, οπότε κοιμάμαι.......κι ονειρεύομαι...

Το ωραίο είναι πως βλέπω όνειρα σε συνέχειες, σαν σήριαλ ένα πράγμα. Αν το καλοσκεφτεί κανείς,τότε συμπεραίνει πως έχω την απόλυτα ανέξοδη διασκέδαση! Αλλά ας μην το κάνουμε θέμα, γιατί μπορεί να έρθει κανένα ΔΝΤ, καμιά ΕΚΤ και να επιβάλει αυξημένο ΦΠΑ ονείρων!

"Πόθεν έσχες"; θα ρωτήσει, "και γιατί ονειρεύεσαι χωρίς ν' αποδίδεις τα δέοντα στο κράτος και στους εταίρους";

"Απο που θέλω το έχω και γιατί έτσι γουστάρω"! θ' απαντήσω...

Και τότε θα μου επιβάλλουν τις μέγιστες κυρώσεις! Θα με καταδικάσουν σε ισόβια καταναγκαστική πληροφόρηση, σε ειδικά διαμορφωμένα κάτεργα με pc, τηλεοράσεις, εφημερίδες κλπ, όπου διαρκώς θα είμαι υποχρεωμένη να ψάχνω να βρω διέξοδο στα στενά , δαιδαλώδη και αδιέξοδα μονοπάτια της πληροφορίας, ενώ τα..."οικονομικά τέρατα" θα βγαίνουν από αόρατες κρύπτες και θα με καταδιώκουν για να με φάνε ζωντανή!

Τότε και γω θ' αρχίσω να ονειρεύομαι ξύπνια για να τους εκδικηθώ και θα κάνω τα όνειρά μου εφιάλτη τους! Εγώ, εσύ, αυτός...ΕΜΕΙΣ!

Παρακάτω...

Αύριο γιορτάζει και ο Αϊ-Βαλεντίνος, βοήθεια μας, ο προστάτης άγιος των απανταχού ερωτοχτυπημένων! Παραδόξως φέτος θα γιορταστεί μαζί με την τελευταία μέρα της Αποκριάς και η Χάρη του χάνει κάτι από την αίγλη της. Μπορεί όμως και να... κερδίζει, αν σκεφτεί κανείς πως έχει καταλήξει να προβάλλεται-για να μην πω επιβάλλεται-η συγκεκριμένη μέρα, με το χαζό και γλυκανάλατο lifestyle και όλα τα συμπαρομαρντούντα!

Οι ερωτευμένοι γιορτάζουν κάθε μέρα και ούτως η άλλως δεν έχουν ανάγκη ούτε από τον Βαλεντίνο-όχι τον ράφτη, τον άγιο-, των καθολικών, ούτε από την Πρισκίλα και τον...πως τον λένε, ξέχασα τ' όνομά του, των ορθόδοξων.

Επιπλέον οι ερωτευμένοι-οι πραγματικά ερωτευμένοι και όχι οι γιαλαντζί- είναι και επικίνδυνοι. Είναι επικίνδυνοι γιατί ονειρεύονται και τρέφονται από τον έρωτα, τον μεταξύ τους έρωτα και τον έρωτα για τη ζωή.

Εν κατακλείδι...

Πριν τις ειδήσεις ήθελα να αναρτήσω μια συνταγή μαγειρικής που ουδεμία σχέση έχει με την Καθαρά Δευτέρα, αλλά μετά τον...οχετό της ενημέρωσης η διάθεση δεν βοηθάει.

Οπότε το μόνο που μου μένει είναι να ξαναπάω για ύπνο, να δω το επόμενο επεισόδιο στο ..."ονειρικό" μου σήριαλ και αύριο σας υπόσχομαι να είμαι σε καλύτερη διάθεση και να σας γράψω και τη συνταγή για πίτα με γλυκοκολόκυθο στο τηγάνι!

Όσοι βγείτε απόψε πιείτε ένα ποτηράκι και για μένα:-)

Καληνύχτα και... όνειρα γλυκά!

Θεός σχωρέστον...

Η γελοιογραφία του Steve Bell από το σημερινό φύλλο του Guardian, λέει πολλά. Ακόμη περισσότερα βέβαια θα μας πουν τα μέτρα που θα μας πάρουν οι καλοί μας φίλοι οι Ευρωπαίοι...

Καλή τύχη!

Μπαρόζο ο... καλοδάκτυλος!

Διάβαζα σήμερα στο "Έθνος" το άρθρο του Γιώργου Δελαστίκ.
Για ρίξτε κι εσείς μια ματιά σε μερικές ΜΕΓΑΛΕΣ αλήθειες...

ΧΡΕΟΚΟΠΕΙ Η ΕΛΛΑΔΑ Ή Η... Ε.Ε;

Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ

Στην πολιτική επίθεση εναντίον της χώρας μας που έχει εξαπολύσει η Γερμανία και άλλες δυνάμεις της ΕΕ και στην κερδοσκοπική επίθεση που τη συνοδεύει, χρησιμοποιούνται ένα σωρό προπαγανδιστικοί μύθοι και ανακρίβειες, προκειμένου να τρομοκρατήσουν τους Ελληνες εργαζόμενους και να παραλύσουν εκ των προτέρων τις όποιες αντιδράσεις τους στα μέτρα στραγγαλιστικής λιτότητας που υποχρέωσαν τον πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου να εξαγγείλει. Επικεντρώνοντας όλη τη συζήτηση στο ύψος του ελλείμματος και του δημόσιου χρέους, επιχειρείται η παραπλάνηση της ανενημέρωτης κοινής γνώμης.

Χρεοκοπεί άραγε μια χώρα όταν επί σειρά ετών έχει ελλείμματα; Ναι, είναι η απάντηση που προσπαθούν να υποβάλουν. Οχι, είναι η σωστή απάντηση. Σε καμιά περίπτωση δεν αρκούν τα ελλείμματα για να οδηγηθεί μια χώρα σε χρεοκοπία.

Για του λόγου το αληθές, ας δούμε τι γίνεται στις οικονομικές υπερδυνάμεις του πλανήτη - την ευρωζώνη, τις ΗΠΑ, την Ιαπωνία.

Και οι τρεις, ολόκληρη τη δεκαετία 2001 - 2010 (εννοείται ότι για το 2010 αναφερόμαστε σε προβλέψεις) είχαν ελλείμματα και μόνο ελλείμματα και τα δέκα ανεξαιρέτως συνεχή χρόνια!

Η ευρωζώνη 6,6% για το 2010 και 6,2% για το 2009, αλλά και 2,5% το 2002 ή 3% το 2003.

Πολύ χειρότερη η κατάσταση στις ΗΠΑ: έλλειμμα 10% το 2010 και 12,5% το 2009 ή 5,9% το 2008. Επίσης 3,7% το 2002 και 4,8% το 2003.

Στην Ιαπωνία απερίγραπτα χειρότερα τα πράγματα: έλλειμμα 8% το 2002 και επίσης 8% το 2003, αλλά και 5,8% το 2008 και 10,5% το 2009 ή 10,2% το 2010! Για ολόκληρη τη δεκαετία, τα ελλείμματα της Ιαπωνίας ήταν σαφώς χειρότερα από αυτά της Ελλάδας!

Ναι, λένε κάποιοι, όμως η Ελλάδα δεν έχει μόνο υψηλά ελλείμματα έχει και υψηλό δημόσιο χρέος. Η Ιαπωνία να δείτε! Στο 135,4% (!) του ΑΕΠ της βρισκόταν το δημόσιο χρέος της ήδη από το 2000 και καθόλου δεν έχει μειωθεί στη διάρκεια της δεκαετίας. Αντιθέτως έχει εκτοξευθεί στο 197,2% (!), όταν το ελληνικό δημόσιο χρέος ήταν 112,6% το 2009 και εκτιμάται ότι θα φτάσει στο 125% το 2010.

Έπειτα, ο περιορισμός της συζήτησης στο δημόσιο χρέος δεν επιτρέπει την πλήρη απεικόνιση της κατάστασης.

Αν επεκτείνουμε την ανάλυση στο συνολικό χρέος κάθε χώρας (το σύνολο του ποσού δηλαδή που έχει δανειστεί το κράτος, οι επιχειρήσεις και οι ιδιώτες, άρα δημόσιο συν ιδιωτικό χρέος), η εικόνα αλλάζει εντυπωσιακά.

Σύμφωνα με τα στοιχεία του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, το συνολικό χρέος της Ελλάδας είναι στο ύψος του 179% του ΑΕΠ. Εξαιρετικά υψηλό, μπορεί να νομίσει κανείς. Ισως, αλλά ο μέσος όρος της ΕΕ είναι... 175%! Ίδιο δηλαδή με της Ελλάδας.

Στο συνολικό χρέος δε καθόλου «πρωταθλήτρια» της ευρωζώνης δεν είναι η Ελλάδα. Την ξεπερνούν η Ολλανδία (!) με 234%, η Ιρλανδία με 222%, το Βέλγιο με 219%, η Ισπανία με 207%, η Πορτογαλία με 197%, η Ιταλία με 194% και πάει λέγοντας.

Εντυπωσιακά στοιχεία προκύπτουν επίσης όταν ασχοληθεί κανείς με το εξωτερικό χρέος μιας χώρας (πόσα χρωστούν δηλαδή το κράτος, οι επιχειρήσεις και οι ιδιώτες μιας χώρας σε ξένες τράπεζες, δεδομένου ότι πάντα ένα τμήμα του χρέους αναφέρεται σε τράπεζες της ίδιας της χώρας).

Περιορίζοντας το δείγμα στις βαλλόμενες μεσογειακές χώρες (Ελλάδα, Πορτογαλία, Ισπανία) και στην Ιρλανδία, η οποία ως... χώρα-φούσκα του νεοφιλελευθερισμού έχει συρρικνωμένο σχετικά δημόσιο χρέος αλλά αστρονομικό χρέος επιχειρήσεων και ιδιωτών, προκύπτει μια εντελώς διαφορετική κατάταξη αυτών των χωρών.

Στο εξωτερικό χρέος, λοιπόν, διαπιστώνουμε ότι η Ιρλανδία χρωστάει στους ξένους το... 414% του ΑΕΠ της και η Πορτογαλία το 130% του δικού της ΑΕΠ.

Σε σαφώς καλύτερη μοίρα βρίσκονται η Ελλάδα με 89,5% του ΑΕΠ και η Ισπανία με 80% βάσει των στοιχείων που δίνει η γερμανική εφημερίδα «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε».

Υπάρχουν κι άλλες χώρες της ευρωζώνης, λοιπόν, που στην πραγματικότητα χρωστούν περισσότερα στις τράπεζες ή στους ξένους από την Ελλάδα.

ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ
Κερδοσκοπικά και πολιτικά τα αίτια

Έξι χώρες της ευρωζώνης τουλάχιστον με επικεφαλής την Ολλανδία και το Βέλγιο, έχουν συνολικό χρέος (δημόσιο και ιδιωτικό) μεγαλύτερο από αυτό της Ελλάδας!

Δέκα ολόκληρα χρόνια η Ιαπωνία έχει δημόσιο χρέος τρομερά μεγαλύτερο από αυτό της Ελλάδας και παράλληλα την ίδια δεκαετία έχει ελλείμματα κατά μέσο όρο πολύ χειρότερα από τα ελληνικά!

Ο κατά κεφαλήν εξωτερικός δανεισμός της Ιρλανδίας είναι σχεδόν οκταπλάσιος (!) από της Ελλάδας. Το γεγονός ότι για καμιά από αυτές τις χώρες δεν λένε ότι χρεοκοπεί (πολύ σωστά, άλλωστε), ενώ το λένε για την Ελλάδα (εντελώς αβάσιμα), αποδεικνύει ότι η χώρα μας βρίσκεται στο επίκεντρο πολιτικών και κερδοσκοπικών επιθέσεων.

Ο καιρός των ειδήσεων...

Ας ξεκινήσουμε ανάποδα...

Έκτακτο δελτίο καιρού της ΕΜΥ

"Έκτακτο δελτίο πρόγνωσης επικίνδυνων καιρικών φαινομένων για την Τετάρτη, εκδόθηκε από την Εθνική Μετεωρολογική Υπηρεσία.

Σύμφωνα με το δελτίο, προβλέπεται η εκδήλωση πολύ ισχυρών βροχών και καταιγίδων από τις πρωινές ώρες στο βόρειο Ιόνιο, την Ήπειρο, τη δυτική Μακεδονία και στη συνέχεια στη δυτική Στερεά, το νότιο Ιόνιο, τη δυτική Πελοπόννησο και την κεντρική και ανατολική Μακεδονία.

Το βράδυ, τα επικίνδυνα καιρικά φαινόμενα θα επεκταθούν στη Θράκη, τα νησιά του βόρειου και ανατολικού Αιγαίου και τα Δωδεκάνησα.

Παράλληλα, θα επικρατήσουν άνεμοι νοτίων διευθύνσεων εντάσεως 8 με 9 μποφόρ και πιθανόν στο Αιγαίο τοπικά 10 μποφόρ."

(τον καιρό "τσιμπήσαμε"από το skai.gr)

Χωρίς να είμαι απόλυτη και αναλόγως με την έκταση των φαινομένων, έχω να παρατηρήσω το εξής:

Τα θεριά και τα πετεινά ξέρουν πως να προστατευτούν. Μιλάμε γι' αυτά που είναι ελεύθερα στη φύση χωρίς να τα έχει σκλαβώσει ο άνθρωπος στη δούλεψή του. Εμείς πάλι, οι άνθρωποι, έχοντας ξεχάσει τη φύση και την αρμονική μας συνύπαρξη μ' αυτήν, παραδομένοι στο δούλεμα της τηλεόρασης , θα φοβηθούμε μαζί με τους τηλεαστέρες μη μας πάρει και μας σηκώσει το καιρικό φαινόμενο στο διάβα του.

Να φοβάσαι, με την έννοια του σεβασμού, τη φύση και τη δύναμη που έχει είναι λογικό.

Παράλογο όμως είναι να χτίζεις εκεί που πριν ήταν ποτάμι και να διαμαρτύρεσαι όταν το ποτάμι θα έρθει φουριόζο ν' απλώσει την αρίδα του στο σαλόνι σου για να πιεί καφέ, ενώ ταυτόχρονα και πολύ ειλικρινά θα σου ζητάει συγγνώμη που άργησε να περάσει νωρίτερα!

Μετά οι τηλεαστέρες θα συνδεθούν με τους ρεπόρτερς και θ' αρχίσει να ξεχειλίζει η οργή απ' τα παράθυρα των δελτίων . Ύστερα όλα θα στεγνώσουν και η ζωή θα συνεχιστεί, όπως πάντα, μέχρι το επόμενο έκτακτο δελτίο καιρού όπου το έργο θα ξαναπαιχτεί σε επανάληψη, αλλά δεν θα εμπεδωθεί, ώστε κάποια στιγμή επιτέλους, να τελειώσουν οι παραστάσεις.

Αυτά για τον καιρό...πάμε και στις ειδήσεις τώρα:

Άνοδος των σπρεντς, ύφεση, πάγωμα μισθών, περιστολή δαπανών, ψαλίδισμα επιδομάτων, νομοσχέδιο για τους μετανάστες, αγρότες, δηλώσεις κομμάτων, ΕΕ, Τρισέ, G7, ΔΝΤ, ΕΚΤ, Σου Μου Του, Σου Ξου Μου, σοκ, απεργία, αργία, χαλβάς, τουρσιά, αύξηση τιμής των καυσίμων, φορολογία, μπουρδολογία, siemens, σκάνδαλα, αηδία, άπλετο φως στην κοινωνία, γρίπη και νοσοκομεία, κλείσε το θερμοσίφωνα Μαρία, που πήγε η σύνταξη Ασπασία, πήγα για μπαλονάκι στο Υγεία, έκανε πλαστική η Ιουλία, μας πήρε και μας σήκωσε η ανία, κλείσε τα παράθυρα Βρασίδα γιατί παραφυλάνε στη γωνία οι Πρετεντέρηδες, οι αέρηδες και μια κατσιασμένη ακακία!

Ήταν το δελτίο ειδήσεων στη... σουρεαλιστική, απ το Βαρκούλα ΤιΒι.

Υ.Γ

Εξακολουθώ να θέλω απεγνωσμένα το τσαντάκι του Sport Billy και όλα τα Thundercats μαζί!

Περί H1N1 και το λουρί της μάνας...

Πιστεύω ότι είναι ένα απόσπασμα που πρέπει να διαβάσουμε και κατόπιν να αναζητήσουμε ολόκληρο το βιβλίο.

Εμείς, ως ΘΗΡΙΑ ΕΝΗΜΕΡΑ αλλά και ΘΕΡΙΑ ΑΝΗΜΕΡΑ, θα ψάξουμε να βρούμε άκρη μέσω των εκδόσεων του βιβλίου, όχι μόνο για να ενημερωθούμε τα ίδια, αλλά και για να το διαθέσουμε, μέσω τις εκπομπής μας, σε όσα περισσότερα αντίτυπα είναι δυνατόν να εξασφαλίσουμε, σε σας, για να βγάλετε τα δικά σας συμπεράσματα.

Το παρουσιάζουμε όπως το βρήκαμε στο tvxs.gr , πάντα με κριτική διάθεση και ποτέ με δογματική. Με όσα διάβασα μέχρι στιγμής στο απόσπασμα που προδημοσιεύεται σήμερα στο tvxs.gr , νιώθω πως η στάση μας, σαν ΘΗΡΙΑ, απέναντι στο θέμα H1N1 είχε σωστή προσέγγιση και δικαιολογημένα ανησυχούσαμε, όχι για τον ιό και τις συνέπειες του, αλλά για την εκμετάλλευση που δεχόμαστε ως παγκόσμιοι πολίτες από τις φαρμακοβιομηχανίες και τα κράτη που αυτές χορηγούν οικονομικά, καθώς και τα αγαπημένα μας ΜΜΕ που λατρεύουν να σπέρνουν το φόβο και τι φρίκη σε όλους μας και σε κάθε ευκαιρία, τις περισσότερες φορές με το αζημίωτο φυσικά.

Σας παραπέμπουμε στον πρόλογο και ακολούθως στο link:

Η ευρωπαϊκή επιστήμη και πολιτική για πρώτη φορά ενάντια στη βιομηχανία των καινών επιδημιών.

Προδημοσίευση για το TVXS αποσπάσματος του υπό έκδοση βιβλίου του Πέτρου Αργυρίου

¨Θανάσιμες θεραπείες¨ (Απρίλιος 2010, εκδ. Άγνωστο)

Vanitas....

Τις πρώτες πρωινές ώρες με το μυαλό καθαρό απο τις σκέψεις της προηγούμενης μέρας και προσανατολισμένο στις ανάγκες της καινούργιας μέρας που έρχεται, συλλογίζεσαι με μεγαλύτερη καθαρότητα.

Δεν ξέρω σε πόσους συμβαίνει αυτό ή αν είναι μια δική μου, ιδιαιτερότητα να το πω, εμμονή, ανωμαλία; Δεν ξέρω τι είναι και για να πω την αλήθεια, δε με νοιάζει ο χαρακτηρισμός του.

Όταν νιώθω πως ολα γύρω μου βαλτώνουν κι όπου να ναι "πατώνω", όχι γιατί το θέλησα η ίδια, αλλά γιατί οι συνθήκες δε με βοηθούν να λειτουργήσω ανέμελα και χαλαρά, όπως ίσως, να ήθελα, τότε βρίσκω καταφύγιο στη μουσική και σε συγκεκριμένα τραγούδια. Και κυρίως εκείνα τα τραγούδια που σε πρώτη...ακρόαση μοιάζουν να είναι μελαγχολικά και απαισιόδοξα.

Κι όμως...

Αυτό το είδος τραγουδιού ακριβώς επειδή περιέχει την αποδοχή μιας κατάστασης πραγμάτων που δεν τι λες "αισιόδοξη", εκφράζει όμως την πραγματικότητα, κρύβει μέσα του τόση ελπίδα, τόση ανάγκη να σηκωθείς πάνω και να πατήσεις στα πόδια σου γερά που σου φτιάχνει τη διάθεση με τη μια.

Μπορεί και να κλάψεις, αλλά δε θα φοβάσαι πια, γιατί θα έχεις νιώσει μέσα σου την αποδοχή της κατάστασης και θα έχεις ανακτήσει ξανά το κουράγιο σου να αντισταθείς σε ο,τι σε βασανίζει.

Όπως κάποια μελοποιημένα ποιήματα που ενώ φαινομενικά δοξάζουν τη ματαιότητα των πραγμάτων σε σπρώχνουν, μέσω της αποδοχής της, να διεκδικήσεις και να μεθύσεις με τη ζωή και όσα κρυφά ή φανερά την συνθέτουν...

Κάπως έτσι διάλεξα το τραγούδι "Βάλτε να πιούμε" απο τα Διάφανα Κρίνα σε ποίηση Κλέανδρου Καρθαίου για σήμερα.

Γιατί τίποτα δεν κρατάει για πάντα, το τέλος είναι πάντα στο βάθος του διαδρόμου, όσους κύκλους κι αν κάνεις στον προθάλαμο, αλλά είναι σημαντικό και όμορφο να φτάνεις εκεί γεμάτος από τα ομορφότερα πράγματα που έχει να σου χαρίσει η ζωή...χωρίς να φοβάσαι , χωρίς να θρηνείς, χωρίς να νιώθεις μισός άνθρωπος που έζησε μισή ζωή.

Όχι, δεν είναι καθόλου απαισιόδοξη αυτή η ανάρτηση...το αντίθετο μάλιστα. Εκείνος που θέλει πραγματικά να ζήσει είναι εκείνος που έχει συνειδητοποιήσει βαθιά μέσα του και την κατάληξη των πραγμάτων, κατά τη γνώμη μου.

Έτσι ώστε να μη χαθεί η ουσία και το νόημα της ζωής που διάλεξε να ζήσει.

Καλημέρα αδέρφια:-)

Λίγο μετά τις 6 στον αέρα της πόλης γεμάτη από διάθεση και κέφι για ζωή...όπως ακριβώς της πρέπει και μας πρέπει!

"Βάλτε να πιούμε ζωή"!

Ο Φλεβάρης κι αν φλεβίσει...κρύο και χιόνια θα γεμίσει!

Καλό μήνα αδέρφια...το γεγονός πως ο Φεβρουάριος έχει μόνο 28 μέρες και φέτος κουβαλάει μαζί του κάτι γιορτές, κάτι αργιούλες, αλλά και απεργίες, ίσως τον κάνει πιο συμπαθή από τον Ιανουάριο που μας άφησε χθές... τώρα τι άλλο θα φέρει, θα δείξει.

Πρώτη του μήνα και η εκπομπή θα γίνει μόνο με το Θηρίο Β'...φήμες θέλουν το Θηρίο Α' να παρουσιάζει τα....βραβεία Grammy στο κοινό του Αγρινίου. Βλέπετε ξεκίνησε στις 3 τα ξημερώματα, σήμερα, η 52η τελετή απονομής των βραβείων Grammy στο Staples Center του Λος Άντζελες, οπότε θα απουσιάσει σήμερα-δικαιολογημένα- απο το ιερό καθήκον της εκπομπής! :-)

Τώρα που το σκέφτομαι, ίσως θα έπρεπε να μεταδώσω κι εγώ ζωντανά τα...χοιροσφάγια των Απόκρεω στο χωριό μου, αλλά και μπρουτάλ θέμα είναι και καθόλου γκλάμουρους, οπότε άστο να πάει στο καλό:-)

Για θερμοκρασία Αγρινίου θα ενημερωθείτε αύριο που θα επιστρέψει...μη "σπάσουμε" και την παράδοση:-)

Καλημέρα, καλή εβδομάδα και καλό μήνα!

Λίγο μετά τις έξι συντονιστείτε στο Κόκκινο...σερβίρουμε και καφέ!