Μάλιστα!
Είδαμε και το δελτίο ειδήσεων στις 8...και τι καταλάβαμε; Για κάθε δελτίο ειδήσεων η κλίμακα που αντιστοιχεί είναι η ίδια. Ξεκινά από το "μια απ' τα ίδια" και φτάνει "στα χειρότερα". Δεν θα μου κάνει καμία εντύπωση αν φτάσει και "στο μη περαιτέρω". Μόνο που τότε οι ειδήσεις θα είναι στους δρόμους και όχι στην οθόνη.
Τρείς μέρες τώρα δουλεύω-υποχρεωτικά- και μετά κοιμάμαι για να μη σκέφτομαι.
Δουλεύω-σκέφτομαι, κοιμάμαι-ονειρεύομαι.
Το έχω ξαναγράψει πως την υπέρ-πληροφόρηση δεν την αντέχει ο οργανισμός μου. Ειδικά όταν η πληροφορία είναι κακής ποιότητας και καθόλου ευχάριστη. Φύση κάπου κοντά να σουλατσάρω δεν έχει, για να ξεχαστώ, οπότε κοιμάμαι.......κι ονειρεύομαι...
Το ωραίο είναι πως βλέπω όνειρα σε συνέχειες, σαν σήριαλ ένα πράγμα. Αν το καλοσκεφτεί κανείς,τότε συμπεραίνει πως έχω την απόλυτα ανέξοδη διασκέδαση! Αλλά ας μην το κάνουμε θέμα, γιατί μπορεί να έρθει κανένα ΔΝΤ, καμιά ΕΚΤ και να επιβάλει αυξημένο ΦΠΑ ονείρων!
"Πόθεν έσχες"; θα ρωτήσει, "και γιατί ονειρεύεσαι χωρίς ν' αποδίδεις τα δέοντα στο κράτος και στους εταίρους";
"Απο που θέλω το έχω και γιατί έτσι γουστάρω"! θ' απαντήσω...
Και τότε θα μου επιβάλλουν τις μέγιστες κυρώσεις! Θα με καταδικάσουν σε ισόβια καταναγκαστική πληροφόρηση, σε ειδικά διαμορφωμένα κάτεργα με pc, τηλεοράσεις, εφημερίδες κλπ, όπου διαρκώς θα είμαι υποχρεωμένη να ψάχνω να βρω διέξοδο στα στενά , δαιδαλώδη και αδιέξοδα μονοπάτια της πληροφορίας, ενώ τα..."οικονομικά τέρατα" θα βγαίνουν από αόρατες κρύπτες και θα με καταδιώκουν για να με φάνε ζωντανή!
Τότε και γω θ' αρχίσω να ονειρεύομαι ξύπνια για να τους εκδικηθώ και θα κάνω τα όνειρά μου εφιάλτη τους! Εγώ, εσύ, αυτός...ΕΜΕΙΣ!
Παρακάτω...
Αύριο γιορτάζει και ο Αϊ-Βαλεντίνος, βοήθεια μας, ο προστάτης άγιος των απανταχού ερωτοχτυπημένων! Παραδόξως φέτος θα γιορταστεί μαζί με την τελευταία μέρα της Αποκριάς και η Χάρη του χάνει κάτι από την αίγλη της. Μπορεί όμως και να... κερδίζει, αν σκεφτεί κανείς πως έχει καταλήξει να προβάλλεται-για να μην πω επιβάλλεται-η συγκεκριμένη μέρα, με το χαζό και γλυκανάλατο lifestyle και όλα τα συμπαρομαρντούντα!
Οι ερωτευμένοι γιορτάζουν κάθε μέρα και ούτως η άλλως δεν έχουν ανάγκη ούτε από τον Βαλεντίνο-όχι τον ράφτη, τον άγιο-, των καθολικών, ούτε από την Πρισκίλα και τον...πως τον λένε, ξέχασα τ' όνομά του, των ορθόδοξων.
Επιπλέον οι ερωτευμένοι-οι πραγματικά ερωτευμένοι και όχι οι γιαλαντζί- είναι και επικίνδυνοι. Είναι επικίνδυνοι γιατί ονειρεύονται και τρέφονται από τον έρωτα, τον μεταξύ τους έρωτα και τον έρωτα για τη ζωή.
Εν κατακλείδι...
Πριν τις ειδήσεις ήθελα να αναρτήσω μια συνταγή μαγειρικής που ουδεμία σχέση έχει με την Καθαρά Δευτέρα, αλλά μετά τον...οχετό της ενημέρωσης η διάθεση δεν βοηθάει.
Οπότε το μόνο που μου μένει είναι να ξαναπάω για ύπνο, να δω το επόμενο επεισόδιο στο ..."ονειρικό" μου σήριαλ και αύριο σας υπόσχομαι να είμαι σε καλύτερη διάθεση και να σας γράψω και τη συνταγή για πίτα με γλυκοκολόκυθο στο τηγάνι!
Όσοι βγείτε απόψε πιείτε ένα ποτηράκι και για μένα:-)
Καληνύχτα και... όνειρα γλυκά!
...και ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝΞΕΧΝΙΟΜΑΣΤΕ
ΑπάντησηΔιαγραφήΘυμάστε που γελούσαμε
με τον Ομέρ Πριόνι;
Τώρα άλλους βλέπω γύρω μου·
το γέλιο μου παγώνει:
ποιος είν’ αυτός ο μασκαράς
που περπατεί στο δρόμο,
έχει ένα τικ στον ώμο του
και προκαλεί τον τρόμο;
...και δίπλα η λυγερόκορμη
-σαν του τσολιά το βήμα-
σαμάρι της φορέσανε
και έχασε το νήμα;
κι ποιος εκειός ο εύμορφος
με την πλατιά χωρίστρα,
που και τους δυο τους τύλιξε
σε μία κουβαρίστρα;
Κοιτώ ζερβά, κοιτώ δεξά
και βλέπω κι άλλον ένα,
πό ’χει βαμμένα τα μαλλιά
με λίπος κολημένα.
Και τι κοιτούν και τι ρωτούν
κι όλο χαζογελάνε
και με ροκάνες κομφετί,
σε γλέντι ροβολάνε;
Ω! ναι! είδαν το πουλί
το ξωτικό, το ωραίο,
το ξενοκαλολάλιστο,
πτηνό πολλά μοιραίο!
Το άλλο το καράπουλο
το έφαγε ένας κλώτσος,
και τούτο το ξενόπουλο
πιάστηκε τώρα κώτσος...
κι εκεί που καλοκάθισε
κι είχε όλο περηφάνεια
πέρασαν τα Χριστούγεννα,
κι ήρθαν τα Θεοφάνεια,
κι όλοι το ρωτάγανε
γεμάτοι αγωνία
που θά ’βρουνε κανά σπυρί
πού θά ’βρουν σωτηρία.
Κι αυτό στο πιο ψηλό κλωνί
τα αγγλικά του σιάζει,
τα γαλλικά, γερμανικά
και από αγωνία στάζει.
Και μια μπιρμπιλοόρνιθα
στο πλάι του θρονιάζει,
και από την άλλη μπιζελί
που στους αγρούς φωλιάζει.
Τα αγγλικά δεν άρκεσαν,
κι οι ξένες οι διαλέκτοι,
κι έτσι χρυσό χοΐδι έριξε
με ένα θεομπαίκτη·
στα καφενεία, στην αγορά,
μαυρόπουλα, κοράκια,
τρομοκρατούν τις όρνιθες
και τα μικρά πουλάκια.
Πόσο στ’ αλήθεια ταιριαστοί
τούτοι οι μασκαράδες
γι’ τούτες τις απόκριες
με χτένια, ταραμάδες!
Για κάθε μία κοτσιλιά
θέλουνε αποδείξεις,
χωρίς αυτές ταπώνεσαι,
σε πιάνουνε οι σφίξεις!
Και το βε-σε επισκέπτονται
και βγάζουν τη στολή τους
μα μπαίνουν απαρέγκλιτα
με την ταμειακή τους.
Οι κότες στο κοτέτσι μας
κάνουν τα μύρια όσα
κι όλο ζητούν κι αυτές να πουν
που έχουν περάσει τόσα.
Και τα πτηνά επήλυδες
που όλοι τα μισούνε,
πώς μέσα στο κοτέτσι μας
θα πολιτογραφηθούνε;
Στο κοταριό αλεξίσφαιρα
δεν έχουνε γιλέκα,
ούτε και την εξάρτηση
που έχει η Αλέκα.
Και πού να πρωτοτρέξουνε
για να προφυλαχτούνε
και πού να πουν τον πόνο τους
για να ανακουφιστούνε;
Έτσι μεγάλη σύνοδο,
σχεδιάζει ο ορνιθώνας
και το αλεξικέραυνο
τρίζει τας πολυθρόνας!
«Σα μπα τα κάκη» τραγουδά,
«σα μπα και στου νταβέλη
απ’ έξω μας φωνάζουνε,
μα εκ των ιδίων τα βέλη.»
Και στης Σαρρή το θέρετρο,
στο δεύτερο, τον τρίτο,
βρίσκουμε λύση σ’ όλ’ αυτά,
και την αρχή στο μίτο!
Θηρία, λαθραίοι, γάιδαροι,
σε νέες καταστάσεις,
στις πίσω τις σελίδες τους
αλέγκρο μα μη χάσεις,
παρέλαση θα κάνουνε
θα πάρουνε χταπόδια,
δε θα πληρώσουν ταραμά
ούτε και τα διόδια!
καλά κούλουμα!
κ. σκουγκ
Κε Σκούγκ, συνεχίζεις να γράφεις ιστορικά έπη καθώς διαπιστώνουμε!:-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΑστείρευτη η έμπνευση και η...πολεμική των στίχων!!!
Πάντα τέτοια:-)
Καλά Κούλουμα λοιπόν και είμαι σίγουρη πως οι νοστιμιές απ' τα χεράκια της κας Σκούγκ θα είναι πολλές και ποικίλες!!!:-)
Πολλά φιλιά!
.....
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι υψώσανε χαρταετό,
κι ευχήθηκαν πως έτσι,
να ανέβουνε οι δείκτες μας
μέσα στο κοτέτσι!
Τα γουρουνάκια ροδαλά
της νότιας Ευρώπης,
πληρώνουνε το μάρμαρο
και έγινε της Πόπης.
Η Μέρκελ αστραπόφεξε
«Tι λέτε ρε κοτάρες,
θα σας πληρώσουμε εμείς
τα RAV και τις τζιπάρες;»
Και το πολύχρωμο πουλί,
έσπευσε και της λέει,
«Μα είναι δικό σας, Μέρκελ μου,
ό,τι πετάει και πλέει!»
Ποιος είδε τότε το Θεό,
με το λειρί υψωμένο:
«Δε βλέπεις που μυρίζουνε
σαν μπρι ωριμασμένο;
Απ’ τον κοντό κουτόδιανο
το γάλο που αγκαλιάζεις
όλα τα προμηθεύτηκες
και τώρα τα αλλάζεις...»
Τρεχάτο πάει και κρύβεται
το πλουμιστό παγόνι,
και το πλατύ χαμόγελο
στα χείλη του παγώνει.
«Σ’ αυτό μας βάλαν το κλουβί
και παρακολουθούνε,
πόσο μπορεί χωρίς σπυρί
τα ορνίθια να πετούνε.
Κι εμείς πρέπει αδέρφια μου,
στης γνώσεως τα χάη
τις ζώνες μας να σφίξουμε
ως εκεί που πάει.
Για το καλό του κοτετσιού
για διέξοδο και λύσεις
σπυρί δέκατο τέταρτο
πλέον να μη ζητήσεις!»
Και τότες η πουλάδα μας
η ζβελτομορφωμένη,
σηκώνει τη φτερούγα της
και όλους μας κουφαίνει:
«Άκου πουλί, φραντσέζικο,
πουλί του νέου κόσμου,
κάθε σπυρί που σκάλισα
πίσω αμέσως δώσ’ μου.
Απ’ των Ιβήρων την πλευρά
ως τη μεγάλη Ελλάδα
συνέχεια μας αρμέγουνε
σαν νά ’μαστε αγελάδα!
Κι αν η μαμά σου η πουλαδού
σε έκανε σπουδαίο,
για όλα που πληρώνουμε
σε τίποτα δε φταίω:
εσείς φέρατε ομόλογα,
αυτοί φέραν τα δάνεια,
εσείς το Βατοπέδι μας
και την Αννίτα Πάνια!
Μη μας χρεώνεις, το λοιπόν,
του κοτετσιού τη φρίκη
γιατί με νέες Γένοβες
θα πάρουμε τη νίκη!»
Είπε και καλοκάθισε
και την κοιτούσαν όλοι,
κι εκείνο τα παράπουλο
το πουλοχαζοβιόλι:
«Εμείς, τι να σου κάνουμε;
κοτέτσι διοικούμε,
και κοτσιλιές μαζεύουμε
για να κοκορευτούμε»
Και σαν κοκόρι ρεύτηκε
στο αυτί ενός παρέδρου,
το πουλοχαζοβιόλικο
με τ’ όνομα λοβέρδου.
Υψώνεται η αριστερή
φτερούγα της πουλάδας,
-η δεξιά της πτέρυγα
έλεγε μαντινάδας:
«ήντα μου κάνεις σύντεκνε με το λειρί το πράσο
άσε κι εμένα να γευτώ του σοροπιού το γλάσο»-
Υψώνεται και σείεται
και πίσω τα ορνίθια,
φωνάζουνε συνθήματα
για σπόρους και ρεβίθια.
Κι ως όλοι τους κοιτάζανε
και παρακολουθούσαν
πιο κει σ’ άλλη παράταξη
κάποιοι άλλοι ροβολούσαν·
γραμμή, βήμα και στοίχιση
χάρμα οφθαλμών να βλέπεις
«πάμε εδώ! ακίνητοι!»
ο λόχος της αλέπης.
Όλοι μαζί κακάρισαν
μια δυο και πέντε δέκα
και πίσω αναγυρίσανε
μαζί με την Αλέκα.
Ξύστηκε το ομορφόπουλο,
και στο χρυσό χοΐδι,
λέει με κάποια προφορά,
«αυτά είν’ ωραία είδη!
λένε, ό,τι έχουνε να πουν,
και στο κλουβί γυρίζουν
όλα τ’ άλλα εκ περισσού
και ουδόλως μας ζαλίζουν!
Ετούτοι με συνθήματα
με γύρες και με σβούρες
εκεί που πάνε να χαθούν
εκεί πλάθουν κουλούρες.
Και, βλέπεις, με ζαλίζουνε
και δεν αντέχω άλλο
θα πάω με το ποδήλατο
στο φίλο μου το Γάλλο!»
Και το τρελό ορνιθαριό
από το left στο red
ξεπέρασε τα φράγματα
και πέσανε τα spread,
και αποχή διαδήλωσαν
από του Φιλοπάππου,
καθώς εξώσαν τα πουλιά
που κούρνιαζαν ’κει κάπου.
Στο κτήμα του Δρακόπουλου
με αετό και με καλούμπα
σε ένα ξέφρενο χορό
συρτό, φοξ-τροτ και ρούμπα.
Ντολμάς, λαγάνα, ταραμάς
μπροστά ο Διονέλη
και πίσω ο ορνιθώνας μας
σε μια παλιά Benelli.