Vanitas....

Τις πρώτες πρωινές ώρες με το μυαλό καθαρό απο τις σκέψεις της προηγούμενης μέρας και προσανατολισμένο στις ανάγκες της καινούργιας μέρας που έρχεται, συλλογίζεσαι με μεγαλύτερη καθαρότητα.

Δεν ξέρω σε πόσους συμβαίνει αυτό ή αν είναι μια δική μου, ιδιαιτερότητα να το πω, εμμονή, ανωμαλία; Δεν ξέρω τι είναι και για να πω την αλήθεια, δε με νοιάζει ο χαρακτηρισμός του.

Όταν νιώθω πως ολα γύρω μου βαλτώνουν κι όπου να ναι "πατώνω", όχι γιατί το θέλησα η ίδια, αλλά γιατί οι συνθήκες δε με βοηθούν να λειτουργήσω ανέμελα και χαλαρά, όπως ίσως, να ήθελα, τότε βρίσκω καταφύγιο στη μουσική και σε συγκεκριμένα τραγούδια. Και κυρίως εκείνα τα τραγούδια που σε πρώτη...ακρόαση μοιάζουν να είναι μελαγχολικά και απαισιόδοξα.

Κι όμως...

Αυτό το είδος τραγουδιού ακριβώς επειδή περιέχει την αποδοχή μιας κατάστασης πραγμάτων που δεν τι λες "αισιόδοξη", εκφράζει όμως την πραγματικότητα, κρύβει μέσα του τόση ελπίδα, τόση ανάγκη να σηκωθείς πάνω και να πατήσεις στα πόδια σου γερά που σου φτιάχνει τη διάθεση με τη μια.

Μπορεί και να κλάψεις, αλλά δε θα φοβάσαι πια, γιατί θα έχεις νιώσει μέσα σου την αποδοχή της κατάστασης και θα έχεις ανακτήσει ξανά το κουράγιο σου να αντισταθείς σε ο,τι σε βασανίζει.

Όπως κάποια μελοποιημένα ποιήματα που ενώ φαινομενικά δοξάζουν τη ματαιότητα των πραγμάτων σε σπρώχνουν, μέσω της αποδοχής της, να διεκδικήσεις και να μεθύσεις με τη ζωή και όσα κρυφά ή φανερά την συνθέτουν...

Κάπως έτσι διάλεξα το τραγούδι "Βάλτε να πιούμε" απο τα Διάφανα Κρίνα σε ποίηση Κλέανδρου Καρθαίου για σήμερα.

Γιατί τίποτα δεν κρατάει για πάντα, το τέλος είναι πάντα στο βάθος του διαδρόμου, όσους κύκλους κι αν κάνεις στον προθάλαμο, αλλά είναι σημαντικό και όμορφο να φτάνεις εκεί γεμάτος από τα ομορφότερα πράγματα που έχει να σου χαρίσει η ζωή...χωρίς να φοβάσαι , χωρίς να θρηνείς, χωρίς να νιώθεις μισός άνθρωπος που έζησε μισή ζωή.

Όχι, δεν είναι καθόλου απαισιόδοξη αυτή η ανάρτηση...το αντίθετο μάλιστα. Εκείνος που θέλει πραγματικά να ζήσει είναι εκείνος που έχει συνειδητοποιήσει βαθιά μέσα του και την κατάληξη των πραγμάτων, κατά τη γνώμη μου.

Έτσι ώστε να μη χαθεί η ουσία και το νόημα της ζωής που διάλεξε να ζήσει.

Καλημέρα αδέρφια:-)

Λίγο μετά τις 6 στον αέρα της πόλης γεμάτη από διάθεση και κέφι για ζωή...όπως ακριβώς της πρέπει και μας πρέπει!

"Βάλτε να πιούμε ζωή"!