Ρίξε στο γυαλί φαρμάκι και τσιγάρο στο τασάκι...

Εστω και καθυστερημένα, καλό μήνα σε όλους!
Αυτή η εβδομάδα πέρασε κομματάκι γρήγορα και είχε λίγο απ' όλα!
Εκείνο βέβαια που μονοπώλησε τις συζητήσεις μας, ήταν η απαγόρευση του καπνίσματος σε δημόσιους χώρους, σε χώρους εργασίας και αναψυχής.
Δεν κάναμε κάποια σχετική ανάρτηση στο blog μέχρι τώρα, γιατί και οι δυο είμαστε βαθύτατα καταβεβλημένοι και διαλυμένοι ψυχικώς και σωματικώς.
Τον τελευταιο καιρό συντηρούμαστε με χάπια, λόγω κατάθλιψης, προσπαθώντας να συνέλθουμε απο τον πρόωρο χαμό του Michael Jackson.

Φανταστείτε δηλαδή τι στραπάτσο θα φάμε, αν τελικά καταφέρει ο Χάρος να πάρει τον...Απέθαντο (ενας είναι ο Απέθαντος!) Θα πίνουμε, θα καπνίζουμε και θα χαπακoνώμαστε μέχρι τελικής πτώσης, τραγουδώντας ταυτόχρονα Άννα Goula και το

"τα πίνω όλα, τα πίνω όλα,
χάπια, ουϊσκι και coca cola".

Ας μιλήσουμε λοιπόν τωρα που συνήλθαμε κάπως για το κάπνισμα, δεν είμαι ο φωτεινός παντογνώστης, αλλά θα επιχειρήσω να πω τι ειναι αυτό που με ενοχλεί πραγματικά μ' αυτή την ιστορία.

Και τα δυο Θηρία καπνίζουν, έχοντας γνώση για τις συνέπειες που προκαλεί το τσιγάρο στην υγεία τη δική μας και των γύρω μας.
Το μόνο που μπορώ να κάνω μ' αυτή την ανάρτηση είναι να καταθέσω την προσωπική μου άποψη, ως Θηρίο Β' και τιποτ' άλλο.

Το Θηρίο Α' δεν ξέρω πότε ξεκίνησε το κάπνισμα και γιατί , εγω πάντως το ξεκίνησα πριν πέντε χρόνια και αιτία ήταν ο πρόωρος θάνατος ενός πολυαγαπημένου μου προσώπου.
Μέχρι τότε και μόνο η ιδέα πως κρατάω τσιγάρο στο χέρι με έκανε να αισθάνομαι ηλίθια, πότε όμως δεν είπα πως "όποιος καπνίζει είναι ηλίθιος"! Ούτε απαγόρευσα στην..."καπνιστή" παρέα μου να μην καπνίζει οταν με επισκέπτονταν στο σπίτι μου.
Θύμωνα βέβαια με τις επιχειρήσεις που δεν είχαν καλό σύστημα εξαερισμού, θύμωναν όμως και οι καπνιστές.
Οταν πλέον ξεκίνησα να καπνίζω, σεβόμουν όποιον ήθελε το σπίτι του "άκαπνο" και ολα κυλούσαν ομαλά, δεν είχα, ούτε έχω κανένα πρόβλημα.
Αυτό όμως που μ' εκνευρίζει με την απαγόρευση είναι πως οι λεγόμενοι αντικαπνιστές-οχι όλοι , πάντα υπάρχουν οι εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα-με το που "έσκασε μύτη" ο νόμος και λίγο πριν εφαρμοστεί, άρχισαν τα κόλπα

Και καλά στις καφετέριες και στους δημόσιους χώρους σκέφτεσαι...με τη δουλειά τι γίνεται;
Και να ήταν μια η δουλειά...πάει στο καλό...

-Αντε να δω τι θα κάνετε τώρα! Ετσι και τολμήσει κανένας να καπνίσει μόλις βγεί ο νόμος, θα του κάνω μήνυση! Θα γίνει χαμός!

- Τέρμα τα ψέμματα! Αααα...επιτέλους θα ησυχάσουμε απ τα βρωμοτσίγαρα σας!



Απο την 1η Ιουλίου δε, που ο νόμος τέθηκε σε ισχύ, η ειρωνεία και η περιπαικτική διάθεση των αντικαπνιστών πάει άκαπνο σύννεφο!
Δεν σκέφτομαι την απαγορεύση-αυτή καθ' αυτή- επομένως, αλλά το θρασύδειλο του χαρακτήρα μερικών που περιμένουν ενα νόμο να τους καλύπτει για να βγάλουν τ' απωθημένα τους. Κάποιοι απ' αυτούς είναι οι ίδιοι που δεν έχουν κανένα ενδοιασμό να παρακάμψουν άλλους νόμους σοβαρούς ή λιγότερο σοβαρούς, προκειμένου να κάνουν τη δουλίτσα τους, όπως τους βολεύει!

-'Νταξει μωρέ...δεν έγινε και τίποτα που παρκάρω στο πεζοδρόμιο, που πετάω τα σκουπίδια μου όπου να να ναι, που χρησιμοποιώ χλώριο, που ρίχνω το τηγανόλαδο στην αποχέτευση και πετάω τις μπαταρίες στα σκουπίδια, που αφήνω τον χώρο της εργασίας στη βάρδια μου ανω-κατω, που αφήνω το αιρ κοντίσιον ανοικτό μέρα νύχτα, τα φώτα, τον υπολογιστή, που δεν ανακυκλώνω, που προκαλώ τρελή ηχορύπανση με τη μοτοσικλέτα μου, που κορνάρω σαν τρελός με το αμάξι μου, που σε στραβοκοιτάω και "στη λέω" στα καλά καθούμενα γιατί έχω περίοδο, που δε δίνω σημασία την ώρα που κάνω τη δουλειά μου- στη δουλειά μου,- αλλά "τα παίρνω" όταν μου περιορίζουν τα δικαιώματα μου ή δεν μου κάνουν αύξηση, κλπ, κλπ, κλπ ....

Μακάρι η υγεία μας να είχε να κάνει μόνο με το κάπνισμα. Δυστυχώς, τα περισσότερα σημαντικά πράγματα -ακόμα και η υγεία- είναι θέμα παιδείας. Και λεω "δυστυχώς", γιατί παιδεία δεν έχουμε. Επόμενως μπορούμε να μιλάμε,να διαβάζουμε, αλλά οχι και ν' ακούμε, πολύ περισσότερο δε να κατανοούμε ο ένας τον άλλο με ο,τι αυτό συνεπάγεται.

Γιατί, αν έρθει αύριο- μεθαύριο κάποιος θρασύδειλος συνάδελφος, να μου πει με ωραίο τρόπο, νορμάλ που λέμε, να καπνιζω κάπου αλλού-δίπλα στο παράθυρο, στο μπαλκόνι,- γιατί ενοχλείται, θα το κάνω.
Αν υπάρχει προβλεπόμενος χώρος, δεν χρειάζεται καν να μου το πει.
Αν όμως με αντιμετωπίσει σαν παράσιτο που πρέπει να εξαφανιστεί απο τον χώρο που βρίσκεται κραδαίνοντάς μου ενα νόμο και μια μήνυση πάνω απ' το κεφάλι, λέγοντάς μου πως θα καλέσει το 11 42, τότε θα του μιλήσω στη γλώσσα που κατανοεί και αλλοίμονό του, αν εχω εντοπίσει το δικό του παράπτωμα!
Βλέπετε για τέτοιες περιπτώσεις, υπάρχει ενας άγραφος νόμος που λέει πως "οταν είμαι καλή, είμαι καλή...όταν όμως γίνομαι κακιά, είμαι καλύτερη!"

Αν δεν μπορούμε να τα βρούμε μεταξύ μας είκοσι-τριάντα άτομα για το κάπνισμα, φαντάσου τί θα γίνει αν προκύψουν άλλα πιο σημαντικά θέματα και προέκτεινέ το μέσα στην κοινωνία! Μπάχαλο!


Μήπως να χαλαρώσουμε λίγο και να μην αντιμετωπίζουμε οι μεν τους δε με πόλεμο νεύρων;

Και ας μην αναλύσουμε τώρα τη διάθεση που έχουν τα κράτη και άλλοι σωτήρες, να κόπτωνται για την υγεία μας με χίλιους δυο τρόπους-για το καλό μας πάντα-για τον εαυτούλη μας, αφήνωντας "στην απέξω" το κοινωνικό σύνολο που αποτελούμε όλοι μαζί!

Κάτι ακόμα...ας είμαστε προσεκτικοί με τα 11 42 και λοιπά τετραψήφια "συνετισμού" και "καλής λειτουργίας" του συστήματος και του νόμου. Ας είναι η τελευταία λύση, οχι η πρώτη.

Δεν γίνεται ο πολίτης συμμέτοχος στην δημοκρατία με τέτοια κόλπα. Ακόμα και τα ποντίκια κατάλαβαν τι σημαίνει το τυρί μέσα στη φάκα, εμείς ακόμα;