Άλλος για την ....Αλόννησο;

Φανέρωσε μου τη γάτα που κρύβεις κάτω απ' την ανθρώπινη μάσκα που φοράς...

Κάθομαι στο γραφείο και σηκώνω τηλέφωνα, στέλνω email's, ενώ ταυτόχρονα ψάχνω να βγάλω άκρη με τα δρομολόγια των πλοίων που πάνε Αλόννησο. Το ενα έχει θέσεις για άτομα και δεν έχει θέση για πούλμαν! Το δεύτερο έχει και τα δύο, αλλά φεύγει αργά το απόγευμα, πάλι δεν γίνεται δουλειά δηλαδή!

Ψάχνω να βρώ τη λύση ενώ κινητό και σταθερό χτυπούν εναλλάξ, ενίοτε και τα δύο μαζί ταυτοχρόνως!

Μια απλή καθημερινή μέρα στη δουλειά, την καλλιτεχνία μου μέσα, Ιούλης μήνας με ζέστη και καμένο μυαλό!

Τόση ώρα "τρέχω" καθιστή και δεν έχω προσέξει την Πίτσι, όπου Πίτσι η μια απο τις τρείς γάτες.
Κάθεται ξαπλωμένη ανάσκελα απέναντί μου, στον καναπέ, με τα πόδια ανοκτά και με το κεφάλι γυρισμένο ανάποδα-ακίνητη- τα μάτια μισόκλειστα και με κοιτάζει- ανάποδα- ήρεμη και χαλαρή!

Την κοιτάζω κι εγώ απορημένη με τη στάση ξεκούρασης που εχει επιλέξει, ενω αυτή, ακίνητη και με μισόκλειστα μάτια με καρφώνει απο απέναντι με το βλέμμα της...

Με κοιτάς, σε κοιτώ και μετά σιωπή...μου έρχεται αυτόματα στο μυαλό ενα τραγούδι με την Πρωτοψάλτη.

"Θύμαααααααααα", ακούω μια ήσυχη περιπαικτική φωνή στο δωμάτιο, ενω είμαι μόνη!

Πως είπατε;

"Θύμαααααααααα"!!!!

Μάλιστα ...μας πήραν χαμπάρι και η γάτες σήμερα, σκέφτομαι και πάω στην κουζίνα να πιώ νερό.

Εκεί συναντώ την Αζίζα, γάτα κι αυτή, που ενω τον περισσότερο χρόνο της τον περνάει εξω γυρουλιάζοντας και γκομενίζοντας, με το που έπιασαν οι ζέστες τσούουουουπ...!!!! να την ξαπλωμένη φαρδιά -πλατιά στα δροσερά μάρμαρα της κουζίνας να γουργουρίζει ευτυχισμένη!

"Αζιζάκι ζεσταίνεσαι;" ρωτάω κάπως αδιάφορα τη γάτα.

Δεν περιμένω να μου απαντήσει φυσικά, αλλά το βλέμμα, αχ, αυτό το πράσινο βλέμμα που μου ρίχνει, κρύβει μέσα του όλη την απαξίωση του γατικού βασιλείου για την ανθρώπινη κατάντια και ταυτόχρονα μου δίνει την πιο εύγλωττη και ειρωνική μαζί απάντηση, που θα μπορούσα να πάρω ποτέ, ακόμα κι απο άνθρωπο.

"Μπααααα, δεν ζεσταίνομαι...εσύ όμως...πολλή πίκρα ανθρωπάκι μου...!"με χαζεύει και τεντώνεται ενω χασμουριέται η άτιμη!

Γκρρρρρρρρ!!!!

Θύμα δις, δηλαδή!

Μόνο ο καημένος ο Ιβάν-ο γάτος της παρέας- συμπάσχει, κατά κάποιον τρόπο!
Με τη μακριά γκρίζα γούνα του έρχεται κάθε τρείς και λίγο δίπλα μου , με κοιτάζει και βγάζει ενα απεγνωσμένο "νιάουουουουου!!!" το οποίο εκλαμβάνω ως:

" Θύμα και συ ε; Κοίτα, κι εγω ζεσταίνομαι κάπως, αλλά πάω ν' αράξω τώρα, εσένα όμως, τί σου συμβαίνει και κάνεις τόση φασαρία";

Εμένα, τι να μου συμβαίνει εμένα;

Τίποτα, μωρέ, να, λίγη δουλίτσα παραπάνω κι εχω μόνο δυο χέρια , ευτυχώς δηλαδή που έχω μόνο δύο χέρια, γιατί αν ήμουν η θεά Κάλι με τα πολλά τα χέρια θα ήμουν-οπωσδήποτε- "Μεγάααααααααααλο Θύμααα"!!!

Σήμερα έγινα ρεζίλι των γατιών σύντροφοι, αυτό σας λέω μόνο!

Αν ξανάρθω σ' αυτή ζωή....θα κοιτάξω να γεννηθώ γάτα. Αν και με την.... "προίκα" που έχω αποκτήσει απ' την ανθρωπινή ζωή μου,έτσι οπως πάει το πράγμα δηλαδή, το πολύ-πολύ αν ξαναγεννηθώ, να γεννηθώ ....εργαλείο!