Επιστροφή απ' τα κουφέτα...

Αν ο χρόνος κυλάει σαν νερό, τότε εύχομαι οι επόμενες διακοπές μου να μοιάζουν με τους καταράκτες του Νιαγάρα, γιατί αυτές ήταν ρυάκι που εξατμίστηκε στο φως της πρώτης ζεστής μέρας μετά απ' τη νεροποντή!

Γύρισα πριν απο μια ωρίτσα, φταρνίζομαι διαρκώς και όταν τολμήσω να αθροίσω τον τριψήφιο αριθμό που λέω στην τύχη-παλιά παιδική συνήθεια- όλο "κ" μου βγαίνει, που πάει να πει πως με σκέφτεται έντονα το "κ"ρυολόγημα!:-)

Όπως έλεγα και στο προηγούμενο ποστ στη Νάξο έβρεχε κουφέτα το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε...και μέτρησα μόνο τους γάμους στη Χώρα, γιατί αν έβαζα και του χωριού μου θα έχανα το λογαριασμό!

Η αλήθεια είναι πως ένα σοκ το έπαθα όταν είδα την μπακουροπαρέα μου να έχει απο μια γυναίκα κι ενα παιδί ο καθένας! Ευχαριστημένους τους είδα, οπότε χάρηκα κι εγω με τη χαρά τους....

Ως πρώτη εξαδέλφη της νύφης και κολλητή του γαμπρού μοίρασα γλυκά και μπομπονιέρες...αμέ!!!
Όσοι μου ευχήθηκαν "και στα δικά μου" κατά το μοίρασμα, τους έλεγα "χρόνια πολλά" και στους παπάδες που ήταν στην τελετή είπα "επίσης" !

Το καλό ήταν πως δε με γνώριζαν, αλλά μετά τις...εντυπωσιακές απαντήσεις μου στις ευχές τους, ρώτησαν, έμαθαν-πάντα υπάρχει ενας Αρτέμης Μάτσας, ενας Ανέστης Βλάχος ανάμεσά μας-και ερχόντουσαν για το δεύτερο ημίχρονο! Εγώ, " τον Αλέκο"...

Η μάνα μου στα μαύρα πανιά....

Μια κυρία της είπε "και στης μικρής" κι όταν εγώ αντέδρασα ευγενικά μεν αλλά με το γνωστό τρόπο, άκουσα εκείνο το κορυφαίο "έλα μωρέ Ερήνη" απο τη μάνα μου, η δε κυρία μελιστάλαχτη, χτυπώντας με κατανόηση το χέρι της μάνας μου είπε "μικρή είναι ακόμα, να τελειώσει τις σπουδές της πρώτα", εγω ξεράθηκα στα γέλια, αλλά για να γλιτώσει η μάνα μου το εγκεφαλικό είπα στην κυρία πως θ' αργήσω πολύ ν' ασχοληθώ με το σπορ γιατί η...Πυρηνική Φυσική που σπουδάζω είναι δύσκολη επιστήμη!!!:-)

Τη συνέχεια τη φαντάζεστε....



Η πιο ωραία στιγμή των ολιγοήμερων-ας πούμε-διακοπών ήταν η βόλτα στη θάλασσα με το cd των Electric Litany για μουσική υπόκρουση...πραγματικά υπέροχη στιγμή!
Ειδικά το "The Dunes" με τον αέρα να φυσάει πάνω απ' τους αμμόλοφους και το κύμα να σκάει δίπλα μου είναι μια αίσθηση που θ' αργήσω πολύ να ξεχάσω...άχρονη στιγμή γι' αυτό και δυνατή...

Οι καφέδες στην παραλία και οι ψημένες ρακές με τον Τόλη παρέα ήταν εξίσου σημαντικές όπως και οι ουζοχταποδοκατανύξεις!

Όσο για την τρέχουσα επικαιρότητα, ε, αύριο τι θα λέμε λίγο μετά τις έξι στον αέρα της πόλης;

Συντονιστείτε λοιπόν στη γνωστή συχνότητα...καλημέρες πολλές και φιλιά διαγωνίως σε όλες και όλους σας!