"Νίκο...τί έχεις καμωμένο;"

"Η ουρά που αυξαίνει φτύνοντάς τον ας λυσσάει, με τον ζουρλομανδύα
και με τα ηλεκτροσόκ να τον κλονίσει, θα λάβει ότι της αξίζει
στους λαβυρίνθους του εφιάλτη οδηγημένη, αιώνια, δίχως σωτηρία,
στην τακτική δουλεία του δικαστή, που δεν καταλαβαίνει."

Απόσπασμα απ' το "Μακρύ ζεϊμπέκικο για τον Νίκο" του Διονύση Σαββόπουλου

13 λεπτά και 36 δευτερόλεπτα αρκούν για να περιγράψεις τη ζωή ενός ανθρώπου, τις σκέψεις του μέσα στο θόλωμα του νού και ταυτόχρονα το πολιτικό τοπίο της εποχής;
Για τον Σαββόπουλο ήταν αρκετά και το έκανε με αριστουργηματικό-κατα την ταπεινή μας γνώμη-τρόπο. Και πόσα χρόνια χρειάζεται ένας άνθρωπος με μια ζωή-μέσα στη φτώχια και τον κατατρεγμό λόγω φρονημάτων- σαν του Κοεμτζή;
Τόσα όσα νομίζουν οι δικαστές και οι Ανθρωποφύλακες που θ' αναλάβουν αργότερα. Η επιείκια δεν εξαντλήθηκε ποτέ σε ανθρώπους σαν τον Κοεμτζή, κι η δεύτερη ευκαιρία σπάνιο πράγμα.
Είναι ο Κοεμτζής ήρωας;
Το σίγουρο είναι πως είναι ένας άνθρωπος και πολλοί απο μας θα μπορούσαν να έχουν βρεθεί στη θέση του αν...ενα "αν" , μια τόση δα λεξούλα, που μπορεί να διαφοροποιήσει τον κόσμο ολόκληρο, αν κάτσεις να το σκεφτείς με λεπτομέρειες.

Τα υπόλοιπα στη γνωστή συχνότητα, λίγα λεπτά μετά της 6...

Καλημέρα και καλή μας εβδομάδα