Cultura να φύγουμε!

Χμμμμ... αυτή η φθινοπωρινή παρένθεση εντός της Άνοιξης, δεν είναι ο,τι καλύτερο όταν νυστάζεις πολύ και γνωρίζεις εκ των προτέρων, οτι μέχρι της 6 το απόγευμα θα δουλεύεις, θέλεις- δεν θέλεις, που ΔΕΝ θέλεις αλλά....
Μας ήρθε με το ηλεκτρονικό περιστέρι μήνυμα πριν λίγες μέρες με τίτλο "Χάλια στίχοι απο σκυλάδικα".

Ιδού και το περιεχόμενο:

"Είσαι της ζωής μου γούρι
μες' τον καύσωνα παγούρι"

(2 σε 1 στο πνεύμα της εποχής!)

"Κάθε βράδυ κόβω φλέβες
ξενυχτάω με φραπέδες
και ξηλώνω καναπέδες"

(Μπα, λερώνει και κάνει φασαρία...άλλο;)

"Είμαι ένας άνθρωπος τρελός,
σχιζοφρενής και μανιακός,
που μες την τρέλα μου ο φτωχός,
ψάχνω για να' βρω λίγο φως!
Σκοτάδι, πισσοσκόταδο,
μαύρο σκοτάδι πίσσα,
σκοτάδι είσαι σκοτεινό, σκοτοσκοτεινιασμένο,
σκοτάδι κατασκότεινο, και βράδυ βραδιασμένο."

(Θα μπορούσε να έχει γραφτεί παρακολουθώντας δελτίο ειδήσεων!)

"Από τον πύργο της ΒΑΒΕΛ,
έφυγα νύχτα με το ΚΤΕΛ "

(άτσα και εξωτικά δρομολόγια το ΚΤΕΛ!)

"Είχα καρδιά μεγάλη σαν υφήλιος
κι εσύ τη χώρισες σαν εμφύλιος"

(αχ, αυτά τα πολιτικά μίση και πάθη αχ!!)

Το καλύτερο-κατά τη γνώμη μας- οι στίχοι του οποίου αρχικά περιγράφουν έναν απατημένο σύζυγο που απειλεί:

"Θα φέρω τη βενζίνη κι αναλαμβάνω την ευθύνη!"

καταλήγωντας στο ρεφρέν :

"την είχα άχτι, την είχα άχτι
τώρα την έχω μόνο σε στάχτη
μέσα στο τσίγκινο κουτί
που φύλαγε τα μπικουτί".

Χάλια τα μπικουτί Τασία μου, χάλια ! ! !

Μάλιστα! Ευθέως ή δια της τεθλασμένης;