Τα "αυγά" του Ρουβά, το "αυγό" του Φράνκο και οι "κότες"...

** Χθες, ο Ρουβάς, ζήτησε συγγνώμη (!) γιατί λέει δεν κέρδισε το φετινό διαγωνισμό της Γιουροβύζιον στη Μόσχα. Σύμφωνα μάλιστα με κάποιους... αναλυτές, της εγχώριας showbiz, ο διάσημος καλλιτέχνης με τη δήλωσή του αλλά και «με την αντρίκεια συμπεριφορά του απέδειξε πως έχει αρχ*$^*ίδια!

** Και γιατί να αμφιβάλλουμε επί του θέματος; Άλλωστε δεν έχουμε να αντιτάξουμε απολύτως κανένα... ανατομικό επιχείρημα!

** Σήμερα, διάβαζα στα ξένα ειδησεογραφικά πρακτορεία πως σύμφωνα με μία νέα ιστορική έρευνα, ο Ισπανός στρατηγός Φράνκο – ναι, καλά κατάλαβες, αυτή η χουντάρα του κερατά – ήταν μονάρχης. Ήτοι ο απ-άνθρωπος, είχε μόνο έναν όρχη. Τον άλλον πληροφοριακά να σας πω, σύμφωνα πάντα με τα ξένα δημοσιεύματα, τον απώλεσε στα 1916, σε κάποια μάχη που έγινε στις ακτές του Μαρόκου.

** Κατά τα άλλα, εδώ στην ηττημένη Γιουροβυζιονικά Ελλάδα, έχουμε πια εθιστεί στις οικονομικές ατασθαλίες προσώπων που ανήκουν στη σφαίρα αυτού που συνήθως χαρακτηρίζουμε ως «δημόσιο βίο» της χώρας. Και δεν κάνουμε τίποτε. Γιατί άραγε;

** «Έλα ντε» θα μου πεις. Αν το σκεφτείς πάντως το ζήτημα φαίνεται τελικά να έχει και τις ανατομικές του προεκτάσεις.

** Ανατομική προέκταση πρώτη: Όλα αυτά τα χρόνια οι κρατούντες φρόντισαν να μας ευνουχίσουν πολιτικά, με αποτέλεσμα να μην έχουμε πια ως λαός τους απαραίτητους... γενεσιουργούς – των επαναστάσεων και των εξεγέρσεων – αδένες. Κι ως εκ τούτου, αρκούμαστε να καθόμαστε στα αυγά μας σαν τον Καστράτο του Αρκά. Μόνο που εκείνος τουλάχιστον λοιδορεί με τα λεγόμενά του το αφεντικό του. Αντίθετα εμείς, λοιδορούμε τους εαυτούς μας, ψηφίζοντας τα αφεντικά μας.

** Ανατομική προέκταση δεύτερη: Τα τελευταία χρόνια φαίνεται πως ως λαός έχουμε κάνει διδακτορικό στον «ωχαδερφισμό». Και σε τέτοιο βαθμό μάλιστα, που από το πολύ το γράψιμο για τα όσα συμβαίνουν γύρω μας – όχι στα παλιά μας τα παπούτσια, αλλά εκεί που πάει ο πονηρός σου νους – πάει κι ο έρμος, ο εις εκ των αδένων. Πόσο να αντέξει! Κι όπως πάμε σύντομα θα γεμίσουμε και τον εναπομείναντα με τα...γραπτά μας, με κίνδυνο να παραπεμφθούμε εκ νέου στην πρώτη Ανατομική προέκταση της σημερινής ανάρτησης.

** Ανατομική προέκταση τρίτη (και φαρμακερή): «Στα τρία μου» ακούς να λένε όλοι γύρω σου για ό,τι συμβαίνει – και αυτόματα φαντάζεσαι, σχεδόν φαντασιώνεσαι: «Γιατί να μην λένε το ίδιο και οι πολιτικοί; Άνθρωποι δεν είναι κι αυτοί;». Άνθρωποι είναι και πιθανόν να το λένε. Και γιατί να μην το λένε όταν βλέπουν να ανοίγεται εμπρός τους πεδίο δόξης περίλαμπρο;

** Αλλά και πάλι όμως, εκεί, το ελληνικό φιλότιμο σε βάζει να σκεφτείς «είναι δυνατόν; Να συμβαίνουν τόσα και τόσα και να μην ζητάει κανείς τους έστω ένα συγγνώμη;».

** Γιατί να το κάνουν; Μέχρι στιγμής μόνο ένα «ευχαριστώ» έχουμε ακούσει από Έλληνα πολιτικό κι αυτό προς τους Αμερικανούς.

** Το «συγγνώμη» ξέχασέ το. Κι αν σε χαλάει η... μοναρχικού τύπου διακυβέρνηση από τα παραδοσιακά καπνισμένα τζάκια της χώρας, ας σκεφτούμε ξανά όλοι; Μήπως τελικά η αλλαγή του υπάρχοντος status είναι και θέμα αδενικό;