Μια φορά κι έναν καιρό...

Το γνωστό, βαρετό παραμύθι της αντιπροσωπευτικής – και κυρίως – πλειοψηφικής δημοκρατίας, είπαν πάλι χθες το βράδυ οι βρικόλακες του έθνους στον Μικρό Λαό για να τον πάρει ο ύπνος. Και πριν τον σκεπάσουν καλά με τις τηλεοπτικές κουβέρτες για να μην κρυώσει, δαγκώνοντάς τον... στοργικά στο λαιμό του είπαν:

«Καληνύχτα καλέ μου Λαέ, ήσουν καλό παιδί και σήμερα!».

Η πόρτα έκλεισε.

Σκοτάδι πίσσα στο δωμάτιο.

Μόνο το μικρό φωτάκι νυκτός στην άκρη, που πάσχιζε να σκίσει την μαυρίλα, κρατούσε πια παρέα στον Μικρό Λαό, που έκανε (;) πως κοιμόταν.

«Το βαρέθηκα το ίδιο παραμύθι» σκέφτηκε κοιτάζοντας το φωτάκι. «Κάθε φορά το ίδιο. Πάνω που πιστεύω πως θα αρχίσουν να μου λένε μια ιστορία που στο τέλος της ο ‘κακός’ θα χάνει, με απογοητεύουν. Στα παραμύθια τους ο ‘καλός’ γίνεται ‘κακός’ και ο ‘κακός’, ‘καλός’».

«Εκτός όμως – τώρα που το σκέφτομαι καλύτερα – μήπως τελικά δεν υπάρχει ποτέ κάποιος πραγματικά ‘καλός’, και ο μόνος αληθινά ‘καλός’ είναι αυτός που νομίζω εγώ πως είναι πάντα ο ‘κακός’; Τι να πω. Με μπερδεύουν οι Μεγάλοι. ‘Είσαι μικρός ακόμη, και μεγαλώνοντας θα μάθεις την αλήθεια’ μου λένε όταν καμιά φορά τολμήσω να τους ρωτήσω. Που θα πάει όμως, δεν θα μεγαλώσω;».

Ο Μικρός Λαός, νικημένος για ακόμη μία φορά από τη Νύστα. Γύρισε πλευρό.
Κι αποκοιμήθηκε...


Και κάτι για το τέλος...
Χθες βράδυ, και λίγο μετά τα μεσάνυχτα, αποφασίστηκε τελικά η μη παραπομπή του Αριστοτέλη Παυλίδη. Αυτό όμως δεν θα έπρεπε να αποτελεί είδηση για ευνόητους λόγους νομίζω.

Είδηση αποτελεί το ίδιο το αποτέλεσμα.

Αυτό το περίφημο, 146 υπέρ, 144 κατά, 3 «παρών» και 5 λευκά και άσπιλα.

Από πότε στην κοινή λαϊκή λογική στην οποία απευθύνονται κάθε τετραετία, οι 146 είναι... λιγότεροι από τους 3 «παρόντες» και από πότε οι 146 που τάχθηκαν υπέρ της παραπομπής είναι επίσης... λιγότεροι κι από τους 5 λευκούς σταυροφόρους βουλευτές;

«Το προβλέπει ο κανονισμός της βουλής» θα πει κάποιος και θα έχει δίκιο, αν σκέπτεται κανονιστικά.

Ο λαός όμως σκέπτεται – είπαμε – με βάση την απλή, απλούστατη, κοινή, κοινότατη λογική, και αυτό το τερτιπάκι δεν πρόκειται να το φάει...

Όσο για το «αναβαπτισμένο» ΠΑΣΟΚ του Τζορτζ;

Καλό θα ήταν κι αυτό να κρατάει καμιά πισινή γιατί η σοσιαλιστική του μπέρτα δεν νομίζω πως πείθει όποιον σκεφτεί έστω και για ένα δευτερόλεπτο με αυτή την λογική που λέγαμε. Την «κοινή» που – δυστυχώς – τόσο μας λείπει...