Κυριακή 1 Μαρτίου 2009
Μάρτης είναι χάδια κάνει...πότε κλαίει, πότε γελάει!
Κυριακή 1 Μαρτίου!!!
Καλό μήνα να 'χουμε !:-) Η ηλιόλουστη μέρα στη "μουντή" -κατα τα άλλα- Αθήνα βοηθάει στην ψυχολογία και το γεγονός πως σήμερα και αύριο είναι αργία σε κάνει να νιώθεις ακόμα καλύτερα!
Σήμερα το έθιμο προστάζει να φορέσουμε στο χέρι μας τον "Μάρτη", δυο κλωστές, μια κόκκινη και μια λευκή, μπλεγμένες η μια με την άλλη, για να μην μας "κάψει" ο ήλιος .
"Όπου έχει κόρη ακριβή, του Μάρτη ήλιος μην τη δει" λέγανε οι παλιοί... εις ανάμνησιν των παιδικών μου χρόνων λοιπόν, ήταν το πρώτο πράγμα που έκανα σήμερα μολις ξύπνησα.
Έρχεται η Άνοιξη...ο,τι κοιμάται θα ξυπνήσει και θ' ανθίσει...ας ελπίζουμε πως το ίδιο θα συμβεί και στις κοιμισμένες συνειδήσεις...
Καλή μας μέρα:-)
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Καλημέρα και καλό μήνα σε όλους!
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ κα σκουγκ προτείνει και μία χρυσή κλωστίτσα στο Μάρτη!
Ακολουθεί η 5η συνέχεια του έπους "Ξημέρωσε Παρασκευή" πάντα με την προϋπόθεση... συναίνεσης!
Χαρά όλοι που κάνανε,
σαν μάθανε τα νέα,
στους κυριτσοτσεκέριστας
σπεύδουνε για παρέα!
Φοράν το Μάρτη στο δεξί,
κρατούνε άνθη στ’ άλλο,
στον τρίτο ανεβήκανε
με θόρυβο και σάλο!
Μα ο σταθμάρχης σοβαρός
τους βάζει λίγο πάγο,
μπας κι η μικρή καλόγρια
τους φέρει κάνα τράγο!
Κι εκεί που συλλογιόντουσαν
μην κάνουν μπούρδες έτσι,
ένα πουλί πρασινωπό
εισβάλει στο κοτέτσι!
-Φίλες και φίλοι έρχομαι
απ’ την πλαϊνή αλέα,*
και σας προτείνω τα γαλιά
να κόψουμε παρέα!
Τότε όλοι εσωπάσανε
μέχρι που η πουλαδούλα
τον ρώτησε ευθύγραμμα
«πού πας με την κουκούλα;»
«Ήρθα με τζόκινγκ·
κρύωνε το δύστυχο κεφάλι,
γιατί απ’ το ποδήλατο
πριν λίγο πέφτω πάλι!»**
Και εκεί που τέτοια λέγανε,
κάτι άρχιζε να παίζει
μία μερίδα πρόβαλε
στο γιορτινό τραπέζι!
Πτέρυγα ήταν η μερίς
στο πράσινο το φύλλο,
έγινε για τους φίλους μας
της έριδας το μήλο!
Νουβέλ κουζίν στο φαίνεσθαι
στη γεύση παστιτσάδα,
καμία ανανέωση
για τη φτωχή πουλάδα.
Κόκορας, κότες και πτηνό,
στο πιάτο πάνω σκύψαν
βουτήξαν τη φτερούγα τους
και ύστερα τη γλείψαν.
Σε κανενός δεν άρεσε,
ίσως για το πιπέρι,
ίσως για τη Σαρακοστή·
κανείς μας δεν το ξέρει.
Έφυγε τότε το πουλί
και τη σπαστή λαλιά του,
όλοι την αποδώσανε
στην πεφτοκεφαλιά του.
*στη διάλεκτο αυτού του περίεργου πουλιού αλέα=αυλή, κοτέτσι, εν ολίγοις όπου γεύεται γλυκά!
**πρόκειται για περίεργο πουλί με περίεργη εκφορά λόγου
Αστείρευτος!!!:-)
ΑπάντησηΔιαγραφή