Το Κράτος του Κολωνακίου!

Ακροάτρια, σήμερα το πρωί κατά τη διάρκειά της εκπομπής μας έλεγε «πώς είναι δυνατόν όταν γίνεται το παραμικρό στα Εξάρχεια, να αρχίζουν οι προσαγωγές δικαίων και αδίκων, να αρχίζουν οι ρίψεις χειροβομβίδων κρότου-λάμψης, οι ρίψεις δακρυγόνων και οι πορείες των ΜΑΤ στα στενά της συνοικίας μας; Από την άλλη πλευρά πως είναι δυνατόν όταν γίνεται προχθές ο κακός χαμός στο Κολωνάκι η αστυνομία να δηλώνει ανύπαρκτη;». (Να σημειώσουμε παρεμπιπτόντως πως η φίλη μας η ακροάτρια – και για να χρησιμοποιήσουμε τηλεοπτικούς όρους – είναι κάτοχος... διαβατηρίου του Κράτους των Εξαρχείων).

**Μα τα πράγματα είναι πολύ απλά αγαπητή μας φίλη. Στο σύγχρονο, ισχύον κοινωνικό status που δόμησαν εδώ και χρόνια οι έχοντες αυτού του τόπου, με τον κόπο και τον ιδρώτα που έρεε από τις πλάτες των μη εχόντων, το Κολωνάκι έχει πια καταξιωθεί στις συνειδήσεις όλων εκείνων που σήμερα δραστηριοποιούνται στον τομέα του κατ’ επάγγελμα κυβερνητισμού.
Δεν είναι δυνατόν λοιπόν και κατά τα ισχύοντα το... Κράτος του Κολωνακίου και οι απολαμβάνοντες τον πρωινό τους καπουτσίνο φιλήσυχοι υπήκοοί του, να τύχουν της ίδιας μεταχείρισης με την «εξαρχιώτικη πλέμπα».
Έτσι δεν είναι;

**Όπως και να έχει πάντως το ρεζιλίκι, είναι μεγάλο για την (Γ)ΕΛ.ΑΣ. Που παρεμπιπτόντως δεν είναι η «ΕΛ.ΑΣ. της ΝΔ» όπως τη χαρακτηρίζει το ΠΑΣΟΚ που ετοιμάζεται να σώσει τη χώρα από την τρικυμία των προβλημάτων πετώντας της τρύπιο σωσίβιο.
Η ΕΛ.ΑΣ. είναι η ΕΛ.ΑΣ. όλων μας.
Είναι η ΕΛ.ΑΣ. που όλοι... αγαπήσαμε βλέποντάς την να ασκεί τη δική της πολιτική στα κεφάλια ανέργων, φοιτητών, συνταξιούχων, συμβασιούχων και όλων όσοι τολμούσαν κατά καιρούς να φωνάξουν για τα αιτήματά τους.
Είναι η ΕΛ.ΑΣ που έδερνε επί ΠΑΣΟΚ για 17 συναπτά έτη και που έδερνε και συνεχίζει να δέρνει με μπρίο και κέφι κι επί ΝΔ.
Και όσο κάποιοι συνεχίζουν να πιστεύουν πως επί ΠΑΣΟΚ «έδερνε λιγότερο» εγώ πιστεύω απλά πως το ξύλο πάντα πονάει.

Τέλος και σε ό,τι αφορά στους κουκουλοφόρους που συχνά πυκνά το τελευταίο διάστημα με τη δράση τους αποτελούν το αγαπημένο θέμα των τηλεοπτικών δελτίων. Ή τη χαρά του Μίχαλου και του Μαρκογιαννάκη αν προτιμάτε.

Τα ερωτήματα που προκύπτουν πάντως κάθε φορά είναι πολλά.

**Γιατί ποτέ κανείς δεν ασχολήθηκε σοβαρά με τις αιτίες που προκαλούν τη βία στις τάξεις των νέων, αλλά ασχολούνται μόνο με το γεγονός ότι τα σπάνε;
**Γιατί ποτέ κανείς δεν ασχολήθηκε σοβαρά με αυτό που ονομάζεται Παιδεία και με τα κέρδη που μπορεί να αποκομίσει μέσα από μία σωστή εκπαιδευτική διαδικασία μία κοινωνία;
**Αλήθεια, τι θα συμβεί αν κάποια στιγμή έβγαιναν οι πάσης φύσεως κουκούλες της κοινωνίας;
**Ποιοι είναι τελικά αυτοί οι κουκουλοφόροι;
**Ποια είναι η πραγματική τους ταυτότητα;
**Πόσα βίντεο έχουμε δει μέχρι σήμερα με πρωταγωνιστές αστυνομικούς ντυμένους κουκουλοφόρους – κι όχι για τις Αποκριές;

Μήπως τα πράγματα τελικά δεν είναι όπως φαίνονται εκ πρώτης όψεως;

Ο καθένας μπορεί να βγάζει τα δικά του συμπεράσματα στο εξής.